Γεια σας αγαπητά μου παιδιά. Ελπίζω να είστε καλά κι εσείς και οι οικογένειές σας!
Είμαι η κυρία Ιφιγένεια, η μουσικός του σχολείου μας.
Θα ήθελα να σας μιλήσω, έστω και μ’ αυτόν τον τρόπο, για το Σάββατο του Λαζάρου. Είναι το Σάββατο πριν τη Μεγάλη Εβδομάδα, την εβδομάδα των Παθών του Χριστού μας. Γιορτάζουμε την Ανάσταση του Λαζάρου, του φίλου του Χριστού από τον ίδιο, ένα από τα μεγαλύτερα θαύματα που έκανε. Όταν ο Λάζαρος αρρώστησε, οι αδελφές του στείλανε μήνυμα στο Χριστό να έρθει να τον δει. Όταν ο Χριστός το κατάφερε , ήταν ήδη πολύ αργά και ο Λάζαρος είχε πεθάνει. Τότε ο Χριστός ζήτησε να τον πάνε στον τάφο του. Εκεί προσευχήθηκε, άγγιξε τον βράχο με τον οποίο τον είχαν σφραγίσει και φώναξε τη φράση «Λάζαρε Δεύρο Έξω», δηλαδή Λάζαρε βγες έξω. Τότε ο Λάζαρος σηκώθηκε, παραμέρισε τον βράχο και βγήκε έξω. Ο νεκρός Λάζαρος είχε αναστηθεί!
Σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, ακόμη και σήμερα τα παιδιά αυτό το Σάββατο τραγουδάνε τα Κάλαντα του Λαζάρου. Τα τραγουδάνε μόνο κορίτσια, οι «Λαζαρίνες», όπου βάζουν λουλούδια στα μαλλιά τους και κρατάνε καλαθάκια που έχουν επίσης στολίσει με λουλούδια. Οι νοικοκυρές θα τους δώσουν αυγά τα οποία θα βάλουν στα καλαθάκια τους, θα τα μοιραστούν στο τέλος και θα τα κρατήσουν μέχρι την επόμενη Πέμπτη, όπου είναι η Μεγάλη Πέμπτη , για να τα βάψουν με τη μητέρα τους κόκκινα.
Η επόμενη μέρα από το Σάββατο του Λαζάρου είναι η Κυριακή των Βαΐων. Σαν αυτή την ημέρα, ο Χριστός μπήκε στα Ιεροσόλυμα πάνω στο γαϊδουράκι του και ο κόσμος για να τον καλωσορίσει Του πέταξε βάγια. Τα βάγια είναι η δάφνη που βάζουμε και στο φαγητό για να πάρει άρωμα. Την ημέρα αυτή, αν και βρισκόμαστε σε περίοδο νηστείας, το έθιμο είναι να τρώμε ψάρια. Έτσι λοιπόν, σας παραθέτω τους στίχους από τα κάλαντα Λαζάρου της Στερεάς Ελλάδας καθώς και της Θεσσαλίας.