Ξημερώματα  11  Απριλίου  1826: Όλοι μαζί, Μεσολογγίτες και Μεσολογγίτισσες  προχωρούν στην  υπέρτατη  πράξη  αυτοθυσίας  για  την Ελευθερία!

Η  Έξοδός  τους  θα  μείνει  στην  ιστορία!

Παρόλο  που  το  σχέδιό  τους  προδόθηκε  και  χιλιάδες  αιχμαλωτίστηκαν  και  σφαγιάστηκαν,  όλος  ο  ευρωπαϊκός  κόσμος  έστρεψε  τη  ματιά  του  στην  Ελλάδα  και  αναγνώρισε  το  μεγαλείο  της  ελληνικής  ψυχής.

Η  θυσία  δεν  πήγε  χαμένη!

Η  Έξοδος  του  Μεσολογγίου  επιτάχυνε  τις  διαδικασίες  για  την  επίλυση  του  ελληνικού  ζητήματος.

Παρακάτω  παρατίθεται  απόσπασμα  από  τους  «Ελεύθερους  Πολιορκημένους»

Δ.  ΣΟΛΩΜΟΣ:  ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ  ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ

ΣΧΕΔΙΑΣΜΑ  Β΄,  αποσπάσματα  9

9.

Ετούτ’ είν’ ύστερη νυχτιά· όλα τ’ αστέρια βγάνει·
Ολονυχτίς ανέβαινε η δέηση, το λιβάνι.

Ο Αράπης, τραβηγμένος από τη μυρωδιά που εσκορπούσε το θυμίαμα, περίεργος και ανυπόμονος, με βιαστικά πατήματα πλησιάζει εις το τείχος,

Και απάνου, ανάγκη φοβερή! σκυλί δεν του ’λυχτάει.

Και ακροάζεται· αλλά τη νυχτική γαλήνη δεν αντίσκοβε μήτε φωνή, μήτε κλάψα, μήτε αναστεναγμός· ήθελε πης ότι είχε παύσει η ζωή· οι ήρωες είναι ενωμένοι και, μέσα τους, λόγια λένε

Για την αιωνιότητα, που μόλις τα χωράει·
Στα μάτια και στο πρόσωπο φαίνοντ’ οι στοχασμοί τους·
Τους λέει μεγάλα και πολλά η τρίσβαθη ψυχή τους.
Αγάπη κι’ έρωτας καλού τα σπλάχνα τους τινάζουν·
Τα σπλάχνα τους κι’ η θάλασσα ποτέ δεν ησυχάζουν·
Γλυκιά κι’ ελεύθερ’ η ψυχή σα νάτανε βγαλμένη,
Κι’ υψώναν με χαμόγελο την όψη τη φθαρμένη.