Νέα δημοσίευση (βλ. Διοίκηση)

Το άγαλμα!                                                                                               (Νίκος Προσκεφαλάς-24/3/2021)

                    

Σήμερα το πρωί, λαμβάνοντας όλα τα απαραίτητα μέτρα, έγινε  μια μικρή  τελετή παράδοσης της ελληνικής σημαίας  στα παιδιά του ΣΤ2.

ΧΡΟΝΙΑ  ΠΟΛΛΑ   σε όλους!

Και του χρόνου όλοι μαζί!

200  χρόνια  πέρασαν από εκείνη  την ιστορική ημέρα που  ο ηρωικός  μητροπολίτης  Παλαιών Πατρών Γερμανός  ύψωσε   τη  σημαία  της  Ελληνικής  Επανάστασης  εναντίον  των  Τούρκων.

200  χρόνια  μετά,  οι  Έλληνες  τιμούμε  τους  προγόνους  μας  που  με  την  ανδρεία  και  τη  μαχητικότητά  τους  κατάφεραν  να  αποτινάξουν  τον  τουρκικό  ζυγό  και  να  αλλάξουν  τα  ως  τότε  ιστορικά  δεδομένα  στην  περιοχή   των  Βαλκανίων.

Ενόψει  των  επετειακών  εκδηλώσεων,  παρακάτω  παρατίθεται  σχετικό  υλικό που μπορείτε να απολαύσετε:

• Ένας  σύνδεσμος για  να μάθουμε τα πάντα για την Επανάσταση του 1821 :

 https://epanastasi1821.online/  

• Οι πρωταγωνιστές της Επανάστασης  του 1821

           https://video.link/w/ixnec

• Τα  δημοτικά τραγούδια του ’21 από το Γυμνάσιο Αμαρουσίου «Η  Ελληνική  Παιδεία»

• Ο Εθνικός Ύμνος  στην  Ελληνική  Νοηματική  Γλώσσα

• Το  ’21  αλλιώς : Η  Ελληνική  Επανάσταση με φιγούρες και διοράματα PLAYMOBIL!  Μια περιήγηση στην έκθεση του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου

https://my.matterport.com/show/?m=YgSoR9ub9Ln

• Παιχνίδι escape room – 200 χρόνια από την Επανάσταση.  Για ενεργοποίηση πατήστε «παρουσίαση».

• Ποίημα από την  Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ

Ιστορία του Αγώνα

Γόνος του Ρήγα ο κύρης μου, γεννήθηκε στις Φέρες

στο Σούλι η μάνα μου είδε το φως, στου Αλί Πασά τις μέρες.

Κι’ εγώ Υδραίος και Σπετσιώτης, θαλασσινός και στεριανός,

το βράδυ είμαι αποσπερίτης και το πρωί αυγερινός

κι’ είναι ο Θούριος για μένα ύμνος εωθινός.

Κλέφτης κι’ αρματολός στον Μπότσαρη και στη Γραβιά Ανδρούτσος

ναύτης ήμουνα στον Κανάρη και στον Μιαούλη μούτσος.

Με τον Καραϊσκάκη, φρουρός της θείας ήμουν πίστης

και με τον Υψηλάντη της Φιλικής έγινα μύστης.

Είπα τη Μάντω αρχόντισσα, τη Μπουμπουλίνα λεβεντιά,

δώρα τους έφερα στολίδια από τη Βενετιά.

Τιμώ τον Γέρο του Μοριά  και αγαπώ τον Μακρυγιάννη

ο λόγος του αστραφτερός , φτερά μου δίνει και με κάνει

στη Λαύρα το λάβαρο να υψώνω, που εχθρός κανείς δεν φτάνει

αυτό που ευλόγησε ο Πατρών κι’ είχε την άνοιξη σημάνει.

Το είπαν με τον τρόπο τους, Σέλλεϋ, Ουγκώ, Ντελακρουά

κι’ ο Σολωμός το τραγουδά: Χαίρε ω! χαίρε ελευθεριά.

Ας μην ξεχνάμε όμως τα χαλεπά και θλιβερά

Του Διάκου το μαρτύριο, του Ζάλογγου τα οδυνηρά.

Θρήνησε η λευτεριά τον Μπάιρον, η δόξα τα Ψαρά,

τα γυναικόπαιδα της Χίου έκλαψε ο κόσμος όλος.

Του Φαναριού η πύλη χτίστηκε και σείστηκε ο θόλος.

Πέσαν στην Έξοδο οι ντάπιες, το Μεσολόγγι όμως  ζει

Έζησε τον Απρίλη εκείνο, πάθη κι’ Ανάσταση μαζί.

Χρόνια και χρόνια κράτησε η άνιση πάλη αυτή˙

παρά τις έριδες, τους διχασμούς και τα εμφύλια μίση,

που παραλίγο τον αγώνα θα είχαν αφανίσει,

νίκησε τέλος ο σταυρός, ( του Κάλβου η τόλμη κι’ αρετή)˙

Νίκη που Γάλλοι, Ρώσοι κι Άγγλοι δική τους έκαναν γιορτή,

όταν κατατροπώσαν τον Ιμπραήμ στο Ναβαρίνο

και οι Έλληνες Ανάσταση ζήσαν τον χρόνο εκείνο.

Έτσι από τότε στο σχολειό μαθαίνουν τα παιδιά

τη Λευτεριά να τραγουδάνε σαν άλλη Παναγιά.

Κι’ εμείς για του εικοσιένα τον απολογισμό,

μετράμε Πάσχα, Άνοιξη και Ευαγγελισμό.