Ήρθε και ο Απρίλιος με τις καλύτερες προθέσεις!!! Με ηλιόλουστες ημέρες και πολύ κέφι για μικρούς και μεγάλους στο Νηπιαγωγείο μας…

Την πρώτη του μήνα σκαρώσαμε αθώες φάρσες και σκανταλιές και για καθεμιά που λέγαμε, μεγάλωνε η μύτη του αγαπημένου μας Πινόκιο! Υποσχεθήκαμε όμως να μη λέμε πολύ σοβαρά ψέματα γιατί θα την πατήσουμε όπως ο ψεύτης βοσκός στο μύθο του Αισώπου…

Στις 2 Απριλίου, φτιάξαμε τους σελιδοδείκτες μας ενόψει της “παγκόσμιας ημέρας βιβλίου”…

Στις 4 Απριλίου, συγκινηθήκαμε με τα αδέσποτα ζωάκια, τα παιδιά έδειξαν ζωηρό ενδιαφέρον για τη συζήτηση και όλα είχαν μια ιστορία να αφηγηθούν για κάποιο ζωάκι που έχουν συναντήσει να περιφέρεται στο δρόμο… Στη συνέχεια έγιναν η φωνή των ζώων και εκφράστηκαν! Το ερώτημα που τέθηκε ήταν: “Τι θα σου έλεγα αν μπορούσα να σου μιλήσω”;…

Τα ζωάκια θέλουν: ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ   ΑΓΚΑΛΙΑ   ΦΑΓΗΤΟ   ΒΟΛΤΑ   ΜΠΑΝΙΟ   ΑΓΑΠΗ… ήταν μόνο μερικές από τις απαντήσεις των παιδιών!!

Και φυσικά, φέραμε την Άνοιξη και τα χρώματά της και μέσα στις τάξεις μας!!!

Και ποτέ δεν ξεχνάμε ότι: “την Άνοιξη αν δεν τη βρεις… τη φτιάχνεις” Οδυσσέας Ελύτης.

“Την κυρά Σαρακοστή

που είναι είναι έθιμο παλιό

οι γιαγιάδες μας τη φτιάχναν

με αλεύρι και νερό”…

Έτσι κι εμείς, αμέσως μετά την Αποκριά, ετοιμάσαμε τις δικές μας Σαρακοστούλες, φτιαγμένες από παιδικά χεράκια, με διάφορα υλικά!!!

Και του χρόνου παιδάκια μας!.!.!

Κύριο μέλημά μας από τη θέση του εκπαιδευτικού λειτουργού και μάλιστα του νηπιαγωγού που δουλεύει πλάι σε μικρά παιδιά, με εύπλαστο ακόμα χαρακτήρα και δεκτικά σε αξίες, είναι να προσπαθούμε να περνάμε στους μαθητές μας τη σημαντικότητα της συνεργασίας και του μοιράσματος. Να τους προτρέπουμε να δέχονται όλα τα παιδιά στο παιχνίδι τους και να λύνουν με ειρηνικό τρόπο τις διαφωνίες τους…

Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα σχολικού εκφοβισμού (6 Μαρτίου) αλλά και με κάθε ευκαιρία που μας δίνεται για να μιλήσουμε για φαινόμενα βίας στο σχολείο, επιχειρούμε να βάλουμε τις βάσεις ώστε τα παιδιά να ΜΙΛΑΝΕ για όσα τα ενοχλούν, μικρά ή μεγαλύτερα θέματα που πιθανόν να αντιμετωπίσουν στη σχολική τους πορεία.

Μέσα από συζητήσεις λοιπόν, από απορίες παιδιών και με τη βοήθεια του παραμυθιού “Η μέρα που έγινα κι εγώ λύκος”, θίξαμε με τρόπο εύληπτο για τα παιδιά το θέμα του εκφοβισμού…

“Συζήτηση!!! Μάθε να ΜΙΛΑΣ, μάθε να ζητάς ΒΟΗΘΕΙΑ, δεν είσαι ΜΟΝΟΣ”!!

Παραμύθι: “η μέρα που έγινα κι εγώ λύκος”… Σκεφτήκαμε και μοιραστήκαμε λόγια που πληγώνουν, που τσαλακώνουν τις καρδιές μας και λόγια που γιατρεύουν!!

“Όλοι μαζί πιο δυνατοί, όλοι μαζί φτιάξαμε τη γερή αλυσίδα της φιλίας που κανένας “λύκος” δε μπορεί να σπάσει”!!