Φέτος, το σχολείο μας υλοποιεί το πρόγραμμα” Ο Ευτύχης ταξιδεύει” σε συνεργασία με τον Σύλλογο εθελοντικής προσφοράς και στήριξης “Ορίζοντας” ο οποίος και εμπνεύστηκε το πρόγραμμα αυτό. Ο Ορίζοντας είναι σύλλογος μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα και δραστηριοποιείται στο πλαίσιο του εθελοντισμού, χωρίς κρατική επιχορήγηση. Το πρόγραμμα στοχεύει στην εξοικείωση των μαθητών με γεγονότα της ζωής, βοηθώντας τους να αναπτύξουν μηχανισμούς αντοχής στις δυσκολίες που μπορεί να συναντήσουν, ανακαλύπτοντας ταυτόχρονα την αισιοδοξία, την αλληλεγγύη και την ανιδιοτελή προσφορά.

Ο Ευτύχης είναι ένα αρκουδάκι που αρρώστησε από λευχαιμία και έπρεπε να πάει στο νοσοκομείο στην Αθήνα για να θεραπευτεί. Στο παραμύθι περιγράφονται τα συναισθήματα του Ευτύχη και όλης της οικογένειας για την άσχημη περιπέτεια που πρέπει να βιώσουν. Στο τέλος, όμως, ο Ευτύχης θα τα καταφέρει να θεραπευτεί. Σε αυτό, εκτός από τα φάρμακα, συνέβαλε η φράση του μπαμπά του: “Μπόρα είναι, θα περάσει!” Η φράση αυτή, ενδυνάμωσε ψυχικά τον Ευτύχη, του έδωσε ελπίδα και καθημερινά περίμενε να σταματήσει η μπόρα και να βγει το ουράνιο τόξο!

Στις 13 Ιανουαρίου, μας επισκέφθηκαν 2 μέλη του Ορίζοντα και μας έφεραν τον Ευτύχη και τη βαλίτσα του και το παραμύθι της Ευδοκίας Σκορδαλά – Κακατσάκη “Ο Ευτύχης και το ουράνιο τόξο”. Μας το διάβασαν, έπαιξαν παιχνίδια με τα παιδιά και μας είπαν ότι θα κρατήσουμε τον Ευτύχη και τη βαλίτσα του για 1 εβδομάδα. Υποσχεθήκαμε ότι θα τον προσέχουμε και θα τον φροντίζουμε.

Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν και την άλλη μέρα του φτιάξαμε το κρεβάτι του, την καρέκλα του, μια τσάντα και έγινε ο αγαπημένος φίλος μας. Παντού μαζί μας! Στο διάλειμμα, στο φαγητό κι όταν σχολούσαμε του βάζαμε τις πυτζαμούλες του και ύπνο!!! Το πρωί τον ξυπνούσαμε, τον ντύναμε και κάναμε όλη την πρωινή του ρουτίνα. Τα παιδιά ήταν κατενθουσιασμένα και ανυπομονούσαν να τον φροντίσουν και να τον αγκαλιάσουν. Ξαναδιαβάσαμε το παραμύθι του και το επεξεργαστήκαμε. Συζητήσαμε όλα τα μηνύματα που μας δίνει, ελπίδα, υπομονή, αισιοδοξία.

Στη συνέχεια επεξεργαστήκαμε στο παραμύθι τα σημεία που δείχνουν ότι ανησυχούν οι ήρωες. Κάναμε υποθέσεις για την αιτία της ανησυχίας τους και έπειτα εντοπίσαμε τις ενέργειες που έκαναν να μειωθεί η ανησυχία. Μάλιστα φτιάξαμε το κουτί με τις ανησυχίες. Κάθε παιδί ζωγράφιζε μία ανησυχία του σε ένα χαρτάκι και το έβαζε στο κουτί. Έπειτα διαβάσαμε το χαρτί του κάθε παιδιού και όλοι μαζί συζητήσαμε την λύση της ανησυχίας του, την οποία καταγράψαμε στο πίσω μέρος του χαρτιού. Τα παιδιά λοιπόν αντιλήφθηκαν την έννοια της ανησυχίας και μέσα από αυτή τη διαδικασία παρακινήθηκαν να διαχειρίζονται τις ανησυχίες τους με διάφορες ενέργειες.

Κατόπιν τα παιδιά είπαν στην παρεούλα τις ανησυχίες του Ευτύχη και η συζήτηση μεταφέρθηκε στις ικανότητές μας. Τις ζωγράφισαν σε ατομικό φύλλο εργασίας και μετά τις έβαλαν στο σακίδιο της ψυχικής ανθεκτικότητας.

Έπειτα μιλήσαμε για τους στόχους μας και για το πως μπορούν να επιτευχθούν. Τα παιδιά αντιλήφθηκαν πόσο σημαντική είναι η προσπάθεια για την επίτευξη ενός στόχου. Βάλαμε μικρούς στόχους μέσα στην τάξη μας και προσπαθήσαμε να τους πετύχουμε. Συγκεκριμένα,  χωριστήκαμε σε ομάδες και παίξαμε το παιχνίδι του στόχου προσπαθώντας να φτάσουμε στο κέντρο του! Το καταφέραμε μετά από πολλές προσπάθειες. Άλλη ομαδούλα προσπάθησε να φτιάξει μία γέφυρα από τουβλάκια χωρίς να πέσει, ενώ άλλοι προσπάθησαν να λύσουν ένα πάζλ με πολλά κομμάτια. Έτσι συνεργαστήκαμε κιόλας. Στη συνέχεια ζωγραφίσαμε ένα στόχο και βάλαμε μέσα του τους δικούς μας στόχους, ενώ παράλληλα τους ζωγραφίσαμε σε ατομικό φύλλο εργασίας.

Μιλήσαμε για την έννοια της ελπίδας, διαβάζοντας το παραμύθι του Ευτύχη. Ποια ήταν η ελπίδα του Ευτύχη; Τι ήλπιζε και τι ένιωθε όταν ήλπιζε; Τα παιδιά είπαν ότι ο Ευτύχης ήλπιζε να γίνει καλά και φανταζόταν τη μέρα που θα έφευγε από το νοσοκομείο. Το ίδιο έκαναν και οι φίλοι του στο νοσοκομείο και τότε ένιωθαν χαρά και αισιοδοξία. Έτσι σκεφτήκαμε έναν στόχο μας και φανταστήκαμε τη στιγμή που θα εκπληρώνεται ο στόχος. Ελπίζαμε λοιπόν! Ζωγραφίσαμε τις ελπίδες μας σε ατομικό φύλλο εργασίας και έπειτα γράψαμε τις ελπίδες μας στα ουράνια τόξα που φτιάξαμε όλοι μαζί αλλά και ατομικά ο κάθε ένας μας!

Παίξαμε και το κυνήγι θησαυρού της Ελπίδας. Τα παιδιά λύνοντας γρίφους έπρεπε να αποκωδικοποιήσουν τις εικόνες και να συνθέσουν την λέξη της Ελπίδας!

Τραγουδήσαμε το τραγούδι της καρδιάς του: “Μη φοβάσαι, μπόρα είναι η θα περάσει, θε να φύγει, λαμπερό ουράνιο τόξο και για σένα θα ανατείλει”. Κάθε παιδί ζωγράφισε μια ζωγραφιά για τον Ευτύχη και όλοι μαζί φτιάξαμε ένα βιβλίο που αναπαριστά την ιστορία του και μια αφίσα με το τραγούδι του Ευτύχη και τα μηνύματα: μπορείς, ελπίζω, θα τα καταφέρεις!

Συνεχίζοντας το πρόγραμμα με τον Ορίζοντα ρωτήσαμε τα παιδιά τι θα ήταν καλό να προσφέρουμε εμείς οι ίδιοι στα παιδάκια. Αφού είπαν τις ιδέες τους και τις καταγράψαμε, καταλήξαμε ότι στα παιδιά θα αρέσουν περισσότερο τα παιχνίδια και τα βιβλία.

Έτσι χωριστήκαμε σε ομάδες και μοιράσαμε τις αρμοδιότητες. Η μία ομάδα ανέλαβε τον στολισμό των κουτών που βάλαμε μέσα τα πράγματα και η άλλη έγραψε ένα γράμμα στα παιδιά για να στείλουν την αγάπη τους και τις ευχές τους.

Τα παιχνίδια και τα βιβλία που συλλέξαμε!

Ολοκληρώνοντας το πρόγραμμα και αφού πήγαμε τα πράγματα στον Ορίζοντα, δόθηκε έπαινος στο σχολείο μας και σε κάθε παιδί ξεχωριστά μαζί με το αρκουδάκι του Ευτύχη!

Ευχαριστούμε θερμά τον Ορίζοντα, όπου μέσα από την υλοποίηση του προγράμματός τους, καταφέραμε να ευαισθητοποιήσουμε τα παιδιά πάνω στο θέμα της συνεργασίας, της αλληλεγγύης και του εθελοντισμού. Καλή συνέχεια στο σπουδαίο έργο τους!!!!