Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το 1992 ανακήρυξε την 3η Δεκεμβρίου ως Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία.(Ιnternational Day of Persons with Disabilities). Είναι μια μέρα, που υπενθυμίζει σε όλους μας την υποχρέωση που έχουμε για την ισότιμη πρόσβαση όλων των μαθητών στην εκπαίδευση βασιζόμενοι στις αρχές της ενταξιακής εκπαίδευσης.
Με τα παιδιά λοιπόν διαβάσαμε ένα υπέροχο, τρυφερό βιβλίο: “Ένας για όλους και όλοι για έναν”. Για το Μαξ, το ποντικάκι με το ένα του πόδι μεγαλύτερο από το άλλο, το Φρέντι το βατράχι, που δεν ακούει καλά, τη Μόλυ την τυφλοποντικίνα, που δε βλέπει καλά. Οι μικροί μας μαθητές προβληματίστηκαν για τις δυσκολίες των ηρώων. Και μάλιστα στην προσπάθεια της προσωπικής τους ενσυναίσθησης έγιναν αυτά οι ήρωες της ιστορίας. Προσπάθησαν, δυσκολεύτηκαν, αλλά κατανόησαν το δίδαγμά της: H ομαδικότητα κάνει θαύματα!




Ζωγραφίσαμε χωρίς να βλέπουμε!

Ζωγραφίσαμε με το στόμα!
όπως κάνουν στην Ένωση “ΖΩΣΠ”, που δημιουργήθηκε στην Ελλάδα από ανάπηρους ζωγράφους, μέλη της Διεθνούς Ένωσης Καλλιτεχνών, που ζωγραφίζουν με το Στόμα και το Πόδι.
Γνωρίσαμε μέσα από το διαδίκτυο ένα επτάχρονο κορίτσι, που μας δίδαξε τη συγκινητική δύναμη της θέλησης!!!,όπως έκανε άλλωστε και μια μαθήτριά μας πριν μερικά χρόνια!!! 
Nα έχουμε πάντα στο νου μας, αυτό που είπε η μαμά του Μαξ:
“Να ακολουθείς πάντα τα όνειρά σου και να μην ξεχνάς ποτέ πως είσαι ξεχωριστός”.