Το Νηπιαγωγείο μας τίμησε τους φοιτητές/τριες που με τον αγώνα τους έφεραν τη Δημοκρατία στη χώρα μας.
Με το σύνθημα “ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ” ,αλλά και με τα τραγούδια που αντηχούσαν παντού “Ένα το Χελιδόνι”, “Το ακορντεόν”, “Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο” κ.α ενωμένοι όλοι σαν μια γροθιά, κατάφεραν να ξεσηκώσουν τον λαό από την συχνότητα του ραδιοφώνου!
Τότε…στις 17 Νοέμβρη του 1973…στο Πολυτεχνείο!
Καθίσαμε στον κύκλο μας και επεξεργαστήκαμε την παρακάτω εικόνα του Πολυτεχνείου
με τις ρουτίνες σκέψης…
Βλέπω (See)-Σκέφτομαι (Think)-Αναρωτιέμαι (Wonder): που ως στόχο έχουν την δραστηριοποίηση της αυθόρμητης σκέψης των παιδιών, τον εμπλουτισμό και την επέκτασή της. Υπήρξε ενεργοποίηση του ενδιαφέροντος των παιδιών και εξοικείωση με τα σύμβολα της ρουτίνας σκεψης. Στη συνέχεια οι εκπαιδευτικοί κατέγραψαν όσα ειπώθηκαν από τα παιδιά συμπληρώνοντας τις αντίστοιχες στήλες.
Φτιάξαμε όμως και τα δικά μας ραδιόφωνα και φωνάξαμε δυνατά
“ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ“!!!
Ακούγοντας το τραγούδι “Το ακορντεόν” εμπνευστήκαμε από το διαδίκτυο και φτιάξαμε και εμείς το δικό μας χάρτινο ακορντεόν που με τους στίχους του μας ταξιδεύει στις μέρες εκείνες της μεγάλης εξέγερσης των φοιτητών του Πολυτεχνείου…
Αλλά και το “Π” του Πολυτεχνείου το κόψαμε και το κολλήσαμε … και το στολίσαμε !
Και συνεργαστήκαμε για τη δημιουργία πανό ,το οποίο και τοποθετήσαμε στα κάγκελα του σχολείου μας..
Γιατί…αυτό που μας ενώνει είναι η αγάπη μας για την ΕΙΡΗΝΗ την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ την ΠΑΙΔΕΙΑ…και
το χαμόγελο που δεν θέλουμε να λείπει από τα πρόσωπα των ανθρώπων!
Φτιάξαμε τα περιστέρια της Ειρήνης για να θυμόμαστε πόσο σημαντικό είναι αυτό το αγαθό…
Εργαστήκαμε ομαδικά και με το δικό μας τρόπο προσφέραμε κι εμείς, τα νηπιαγωγάκια, τα λουλούδια μας!!!
Γιάννης Ρίτσος
Όταν σφίγγουν το χέρι, ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο
όταν χαμογελάνε, ένα μικρό χελιδόνι φεύγει μέσ’ απ’ τα άγρια γένια τους
όταν κοιμούνται, δώδεκα άστρα πέφτουν απ’ τις άδειες τσέπες τους
όταν σκοτώνονται, η ζωή τραβάει την ανηφόρα με σημαίες και με ταμπούρλα….
Ακούσαμε, διαβάσαμε και ταξιδέψαμε μαζί του…
Γράψαμε και ζωγραφίσαμε…
στίχους του Ρίτσου…
Αυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό,
αυτές οι πέτρες δε βολεύονται κάτου απ’ τα ξένα βήματα,
αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο,
αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο….
Ντενεκεδούπολη Ντενεκεδούπολη είσαι ωραία καλή
Ντενεκεδούπολη Ντενεκεδούπολη σε αγαπάμε πολύ!!!!!
