Σας καλωσορίζουμε στην ψηφιακή έκθεση των μαθητών μας με μηνύματα κατά του σχολικού εκφοβισμού! Συνεργαστήκαμε σε ζευγάρια και εκφραστήκαμε δημιουργικά σχετικά με το τι είναι ο σχολικός εκφοβισμός, ποιες είναι οι συνέπειές του και τι κάνουμε για να τον αντιμετωπίσουμε!
Το Σχέδιο δράσης για την πρόληψη της σχολικής βίας ολοκληρώνεται σιγά – σιγά και σκεφτήκαμε να φτιάξουμε “Το Δέντρο της Φιλίας” για να διακοσμήσουμε την αυλή μας και να αποτυπώσουμε τι είναι η φιλία για τον καθένα από εμάς! Το κάθε παιδί έφτιαξε μία μικρή ζωγραφιά για το τι είναι για εκείνον η φιλία. Κολλήσαμε τα έργα πάνω στο ζωγραφισμένο δέντρο…
Και να το αποτέλεσμα!
Σας παρουσιάζουμε το παραμύθι “Οι Γάτες που βρήκαν τη λύση”! Πρόκειται για μια ιστορία που αναδεικνύει την αξία της μοναδικότητας και το πώς δύο ανταγωνιστικές γατούλες κατάφεραν να πετύχουν το στόχο τους χάρη στη συνεργασία και τα μοναδικά τους χαρακτηριστικά. Η σύνταξη του παραμυθιού, η εικονογράφηση και η ηχογράφηση έγιναν από τους μαθητές του Τμήματος 1.
https://drive.google.com/file/d/1JqlnP798yS-h6kEtidT4SwGgj_XKNRuL/view?usp=sharing
Καλή ακρόαση!
Τι είναι η φιλία για εμάς και από τι χαρακτηρίζεται μια σωστή και γερή φιλία; Αυτά ήταν τα ερωτήματα που τέθηκαν, αρχικά, στα παιδιά. Τι μπορούμε να κάνουμε για να φέρουμε κοντά δύο φίλους που κάθε μέρα συναντιόντουσαν σε ένα γεφυράκι για να πάνε μαζί σχολείο; Το γεφυράκι έπεσε κι εμείς πρέπει με απλά υλικά να το ξαναφτιάξουμε. Βοηθοί μας σε αυτήν την προσπάθεια της οι γονείς μας!
Οι πειραματισμοί με τα υλικά ξεκίνησαν…
Και οι ομάδες έφεραν τα ακόλουθα αποτελέσματα! Αυτή η γέφυρα φτιάχτηκε με καλαμάκια και πλαστελίνη…
η συγκεκριμένη, με ρολά από χαρτί κουζίνας και χαρτί Α4…
μακαρόνια και χαρτοταινία…
ξυλάκια και μανταλάκια…
άλλη μία γέφυρα με καλαμάκια και πλαστελίνη.
Κάναμε τις δοκιμές μας με Playmobil και όλες οι γέφυρες στάθηκαν στη θέση τους!
Συγχαρητήρια σε όλους!
Στην τάξη συζητήθηκε ξανά ο όρος Bullying με αφορμή τα ακόλουθα βίντεο.
Η συζήτηση που ακολούθησε κινήθηκε στο πλαίσιο του τι τελικά αποτελεί bulling καθώς αυτό δεν αφορά μόνο τη σωματική βία (όπως συχνά τα παιδιά πιστεύουν) αλλά και τη λεκτική – ψυχολογική που μπορεί να ασκείται.
Στη συνέχεια, η νηπιαγωγός ρώτησε τα παιδιά ποιοι ήρωες της ιστορίας έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο να σταματήσει το bullying. Εκείνα εύστοχα επισήμαναν το ρόλο της χελώνας στο 1ο βίντεο και της ζέβρας στο 2ο βίντεο. Έτσι, η εκπαιδευτικός εισήγαγε το ρόλο του διαμεσολαβητή. Ρώτησε τα παιδιά τι μπορεί να είναι ο διαμεσολαβητής κι εκείνα ανέφεραν ότι μάλλον είναι εκείνος που βοηθά τα παιδιά που διαφωνούν στο να τα ξαναβρούν. Αφού τους επιβεβαίωσε πως είναι όντως έτσι, τους ρώτησε τι πρέπει να έχει ένας διαμεσολαβητής ώστε να κάνει σωστά τη δουλειά του. Τα χαρακτηριστικά που είπαν τα παιδιά ήταν: θάρρος, καλή καρδιά, να είναι δίκαιος και να γνωρίζει ακριβώς τι έχει συμβεί. Τους ανακοινώθηκε, λοιπόν, ότι από εδώ και στο εξής θα αναλαμβάνουν και οι ίδιοι ρόλο διαμεσολαβητή στην επίλυση συγκρούσεων μέσα στην τάξη.
Στο πλαίσιο των σχεδίων δράσης για τη φιλαναγνωσία και την πρόληψη της σχολικής βίας, φτιάξαμε δύο χαρταετούς. Αρχικά, στο πλαίσιο της φιλαναγνωσίας, μελετήσαμε βιβλία σχετικά με την τέχνη και επικεντρωθήκαμε στη ζωγραφική, πιο συγκεκριμένα στην τεχνική των: Μοντριάν, Κλέε και Καντίνσκι. Στη συνέχεια ζωγραφίσαμε εμπνευσμένοι από τις τεχνικές αυτές…
και διακοσμήσαμε το χαρταετό μας (ομαδική κατασκευή).
Αντίστοιχα, στο πλαίσιο του σχολικού εκφοβισμού συνοψίσαμε όσα έχουμε μάθει μέχρι τώρα (τι είναι σχολικός εκφοβισμός, τι κάνουμε για να τον αντιμετωπίσουμε κλπ) και εκφραστήκαμε δημιουργικά πάνω σε αυτή τη θεματολογία. Και να ο χαρταετός μας…
Η 6η Μαρτίου ήταν αφιερωμένη στην πρόληψη της σχολικής βίας και του σχολικού εκφοβισμού. Έτσι, αφού ακούσαμε το παραμύθι «Η εχθρόπιτα» και το συζητήσαμε…
παίξαμε ένα ομαδικό παιχνίδι με τίτλο «ο κύκλος της καλοσύνης» κατά τη διάρκεια του οποίου ανταλλάξαμε μεταξύ μας θετικές φράσεις που μας κάνουν να νιώθουμε όμορφα όταν τις ακούμε.
Το συμπέρασμα ήταν πως όταν μιλάμε όμορφα μεταξύ μας νιώθουμε συναισθήματα όπως αγάπη και χαρά! Επίσης διαβάσαμε το παραμύθι «Τα χέρια δε χτυπάνε τα χέρια αγαπάνε»…
και φτιάξαμε μια ομαδική κατασκευή με θέμα «Όχι στη Βία, ναι στη φιλία»
Με αφορμή το παραμύθι “Ο Φεγγαροσκεπαστής” του Eric Puybaret…
εστιάσαμε στη δύναμη της αλληλοβοήθειας όπως αυτή προβάλλεται μέσα στο βιβλίο. Συγκεκριμένα, οι κάτοικοι μιας μικρής πόλης δημιούργησαν με τα σώματά τους μια ανθρώπινη σκάλα και οδήγησαν το μικρό Φεγγαροσκεπαστή στον προορισμό του, δηλαδή στο φεγγάρι. Σκεφτήκαμε ότι μπορούμε κι εμείς να δημιουργήσουμε μια ζωγραφιστή ανθρώπινη σκάλα που θα μας οδηγεί σε έναν προορισμό. Τα παιδιά διατύπωσαν ιδέες προορισμού (π.χ. φεγγάρι, ήλιος κλπ) και ψήφισαν τελικά κι εκείνα το φεγγάρι. Όταν τα παιδιά ρωτήθηκαν τι μπορεί να συμβολίζει για εμάς το φεγγάρι σαν προορισμός, είπαν ότι δείχνει ότι φτάνουμε πολύ ψηλά και σε μέρη που δεν μπορούμε να φτάσουμε εύκολα. Έτσι, βγήκαμε στην αυλή και ζωγραφίσαμε τους εαυτούς μας τον έναν κάτω από τον άλλο δημιουργώντας μια ανθρώπινη σκάλα που μας οδηγεί στο φεγγάρι.
Το Σχέδιο Δράσης ενάντια στο Σχολικό Εκφοβισμό συνεχίστηκε μέσω της δραματοποίησης του παραμυθιού “Τα δύο Δέντρα” που αφηγείται μια ιστορία φιλίας.
Τα δύο δέντρα, λοιπόν, ήταν διαφορετικά μεταξύ τους: ένα μεγάλο και ψηλό και ένα μικρό και πιο κοντό. Τσακώνονταν συχνά για το ποιο είναι το καλύτερο, ποιο έχει πάνω του τα πιο πολλά πουλιά κλπ.
Κάποτε χτίστηκε ανάμεσά τους ένας τοίχος και δεν μπορούσαν πια να δουν το ένα το άλλο. Άρχισαν, λοιπόν, να νιώθουν μοναξιά… Έτσι, το κοντό δεντράκι έβαλε τα δυνατά του ώστε να ψηλώσει τόσο πολύ, να ξεπεράσει τον τοίχο και να καταφέρουν να ξανασυναντηθούν…
Μέχρι που τα κατάφεραν και τα δύο δεντράκια ήταν πια ευτυχισμένα!
Η ιστορία δραματοποιήθηκε κι άλλη φορά και το χάρηκαν τα παιδιά όλης της τάξης!
Στο πλαίσιο του Σχεδίου δράσης για την πρόληψη του σχολικού εκφοβισμού και της ανάπτυξης θετικών και ομαλών σχέσεων μεταξύ των μαθητών, ασχοληθήκαμε με τις κοινωνικές ιστορίες. Συγκεκριμένα, ανατρέξαμε στο υλικό του ΙΕΠ όπως αυτό διατίθεται στην ακόλουθη σελίδα
https://prosvasimo.iep.edu.gr/el/koinwnikes-istories
Έγινε ανάγνωση κάποιων κοινωνικών ιστοριών που συνάδουν με το αντικείμενο ενασχόλησής μας και συμβάλουν στην ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων όπως π.χ. “είμαι ίδια, είμαι διαφορετική”, “το πάρτυ γενεθλίων”. Έπειτα. οι μαθητές/τριες έγιναν ηθοποιοί και μέσα από παιχνίδια ρόλων βίωσαν τις κοινωνικές στάσεις που προωθούνται σε αυτές τις ιστορίες. Εδώ, τα παιδιά δραματοποιούν τη ιστορία “Πότε κερδίζω και πότε χάνω σε ένα επιτραπέζιο παιχνίδι” (https://prosvasimo.iep.edu.gr/docs/pdf/KI/%CE%A6%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B1%20&%20%CE%A0%CE%B1%CE%B9%CF%87%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%B9%CE%B1%20%CE%95%CE%A0%CE%99%CE%A4%CE%A1%CE%91%CE%A0%CE%95%CE%96%CE%99%CE%9F%20%CE%A0%CE%91%CE%99%CE%A7%CE%9D%CE%99%CE%94%CE%99.pdf)
και “Φτιάχνω παζλ παρέα με μία φίλη μου” (https://prosvasimo.iep.edu.gr/docs/pdf/KI/%CE%A6%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B1%20&%20%CE%A0%CE%B1%CE%B9%CF%87%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%B9%CE%B1%20%CE%A0%CE%91%CE%96%CE%9B%20%CE%A0%CE%91%CE%A1%CE%95%CE%91%20%CE%9C%CE%95%20%CE%9C%CE%99%CE%91%20%CE%A6%CE%99%CE%9B%CE%97.pdf)
Το Σχέδιο Δράσης συνεχίζεται και αυτήν την εβδομάδα. Αυτή τη φορά, η αποστολή των μαθητών που στάλθηκε από το άλλο υποτιθέμενο σχολείο είναι να βρουν λύσεις σε περιπτώσεις διαφορετικότητας μέσα στην τάξη. Συγκεκριμένα, τα παιδιά στην ολομέλεια παρακολούθησαν το ακόλουθο βίντεο…
Έπειτα ακολούθησε συζήτηση για το τι αντιλήφθηκαν από αυτό το βίντεο, ποια ήταν τα συναισθήματα του σκαντζόχοιρου, ποια των άλλων ζώων και τι έκαναν τα άλλα ζωάκια για να αντιμετωπίσουν τη δυσκολία των αγκαθιών. Τα παιδιά, πολύ σωστά εστίασαν στο συναίσθημα της λύπης του σκαντζόχοιρου που δεν μπορεί να κάνει φίλους και, μάλιστα, τόνισαν ότι τα άλλα ζωάκια τον ήθελαν για φίλο απλώς φοβόντουσαν τα αγκάθια του.
Μετά από αυτό, με αφορμή ερώτημα της νηπιαγωγού, τα παιδιά προβληματίστηκαν ψάχνοντας περιπτώσεις παιδιών που θα μπορούσαν να έρθουν στην τάξη και θα είχαμε δυσκολία στο να παίξουμε μαζί τους. Τα παιδιά εντόπισαν 5 περιπτώσεις: παιδί που μιλά άλλη γλώσσα, παιδί που βρίσκεται σε αμαξίδιο, παιδί που δε βλέπει (τυφλό), παιδί που δεν ακούει (κωφό) και παιδί που έχει άλλο χρώμα δέρματος. Η τελευταία περίπτωση προέκυψε καθώς πάνω στη συζήτηση κάποια παιδιά εξέφρασαν φόβο μπροστά στο ενδεχόμενο να παίξουν με ένα παιδί που προέρχεται από την Αφρική.
Έτσι, οι μαθητές/τριες χωρίστηκαν σε ομάδες και έψαξαν να βρουν έστω και μία λύση ώστε τα παιδιά αυτά να γίνουν μέλος της ομάδας.
Οι σκέψεις τους παρουσιάστηκαν στην ολομέλεια και ακολούθησαν και νέες προτάσεις από την υπόλοιπη ομάδα. Έτσι, οι νέες προτάσεις πλέον ήταν πολλές και ενδιαφέρουσες όπως…
Δεν πειράζει αν δεν ακούς: θα συνεννοούμαστε με νοήματα, θα παίζουμε παντομίμα και αν δυσκολευόμαστε θα σου γράφω και θα σου ζωγραφίζω!
Δεν πειράζει αν δε βλέπεις: θα σε κρατάω από το χέρι και θα σε οδηγώ με ασφάλεια, θα παίζουμε τυφλόμυγα, θα παίζουμε παιχνίδια αφής, θα τραγουδάμε και θα χορεύουμε!
Δεν πειράζει αν μιλάς άλλη γλώσσα: θα σε βοηθήσω να μάθεις τη γλώσσα μου, θα παίζουμε μαζί παζλ, θα παίζουμε μαγαζάκι και θα ρωτήσω τη μαμά σου πώς λέγονται κάποιες λέξεις στη γλώσσα σου και θα τις λέω κι εγώ!
Δεν πειράζει αν δεν περπατάς: θα παίξουμε μαγαζάκι και θα είσαι στο ταμείο, θα παίξουμε επιτραπέζιο, θα σε μετακινώ εγώ όποτε το χρειάζεσαι και θα σε καλέσω να πάμε για κολύμπι!
Δεν πειράζει εάν έχεις άλλο χρώμα στο δέρμα και οι άλλοι φοβούνται να παίξουν μαζί σου: θα σε πλησιάσω και θα σου πω “Γεια”, θα πω στη δασκάλα ότι οι άλλοι δε σε παίζουν για να μιλήσει στα άλλα παιδιά, θα οργανώσω ένα παιχνίδι με όλους και θα σε βάλω στην ομάδα και θα δω πού έχεις ταλέντο (π.χ. ζωγραφική) και θα το δείξω στους άλλους για να σε θαυμάζουν!
Οι ιδέες αυτές έγιναν ψηφιακή αφίσα και στάλθηκαν στο υποτιθέμενο νηπιαγωγείο συνεργασίας!
Τα παιδιά παρακολούθησαν την ανάγνωση του παραμυθιού “Οι λέξεις δεν είναι για να πληγώνουμε”.
Έπειτα, κατηγοριοποίησαν διάφορες λέξεις ή και φράσεις ανάλογα με το συναίσθημα που εκείνες μας προκαλούν!
Αφού τις κατηγοριοποίησαν σωστά, έπρεπε να διαλέξουν όλες τις θετικές λέξεις, να τις κόψουν και να τις κολλήσουν μέσα σε ένα βάζο.
Το Σχέδιο Δράσης κατά του Σχολικού Εκφοβισμού συνεχίζεται με το σενάριο επικοινωνίας με άλλο νηπιαγωγείο να εξελίσσεται! Αυτή τη φορά, το υποτιθέμενο έτερο νηπιαγωγείο μας έστειλε mail για να τους βρούμε λύση. Συγκεκριμένα, μας είπαν ότι τον τελευταίο καιρό παρατηρούν ότι στην αυλή του σχολείου τους κάποια παιδιά κάθονται μόνα τους χωρίς παρέα. Τι μπορούν, λοιπόν, να κάνουν για να το αντιμετωπίσουν; Τα παιδιά διατύπωσαν υποθέσεις για ποιους λόγους μπορεί αυτά τα παιδιά να κάθονται μόνα τους και μέσα σε αυτές ήταν και η περίπτωση του να μην έχουν ακόμα φίλους ή να έχουν μαλώσει με τους φίλους τους. Έτσι, σκεφτήκαμε να φτιάξουμε το παγκάκι της φιλίας ώστε να υπάρχει στην αυλή ένα σημείο όπου όποιος θα κάθεται εκεί μόνος του θα αναζητά για παρέα. Οι άλλοι θα τον βλέπουν και θα του προτείνουν να κάτσουν μαζί. Η ταμπέλα από το παγκάκι της φιλίας διακοσμήθηκε από τα παιδιά…
Η ταμπέλα χρωματίστηκε και το παγκάκι της φιλίας είναι έτοιμο.
Οι φωτογραφίες “στάλθηκαν” στο υποτιθέμενο σχολείο και περιμένουμε με ανυπομονησία την επόμενη μας αποστολή!
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, οι μαθητές/τριες προβληματίστηκαν για το θέμα αυτό με αφορμή το παραμύθι “Η Αργυρώ γελάει” της Willis Jeanne.
Συζήτησαν στην ολομέλεια τι θα έκαναν εάν ερχόταν ένα παιδάκι σαν την Αργυρώ στην τάξη μας. Πώς θα αντιδρούσαν; Θα την προσέγγιζαν για να γίνουν φίλοι και με ποιο τρόπο; Το κάθε παιδί ζωγράφισε σε ανοιχτό φύλλο εργασίας τον εαυτό του μαζί με τη φίλη του την Αργυρώ.
Έπειτα, έφτιαξαν μια ομαδική κατασκευή όπου τα παιδιά μέσα σε μπαλόνια έγραψαν ή ζωγράφισαν τι θα έκαναν παρέα με την Αργυρώ!
Να το αποτέλεσμα της προσπάθειάς μας!
Αρχικά, διαβάσαμε “Το μπαλόνι της φιλίας” και συζητήσαμε με τα παιδιά τις φιλικές και μη συμπεριφορές. Έπειτα, η νηπιαγωγός είχε φέρει κάρτες που απεικόνιζαν αρκουδάκια σε διαφορετικά χρώματα και τα παιδιά διάλεγαν τυχαία από μία. Όποιοι τύχαιναν το ίδιο χρώμα, καλούνταν μαζί με το ζευγάρι τους να συνεργαστούν, φτιάχνοντας μία ζωγραφιά από κοινού μέσα στο μπαλόνι της φιλίας.
Έπειτα, διαβάσαμε το παραμύθι “Η Μόνα σε καινούριο σχολείο” και συζητήσαμε πάνω στο παραμύθι. Στην συνέχεια, συζητήσαμε με τα παιδιά, τι θα έκαναν τα ίδια αν ερχόταν ένα καινούριο παιδί στην τάξη μας. Οι απαντήσεις τους εστίασαν στη φιλική συμπεριφορά που θα επεδείκνυαν σε αντίστοιχη περίπτωση. Τέλος, αποφασίσαμε να φτιάξουμε την σκάλα της φιλίας αφού συμφωνήσαμε ότι στο σχολείο είμαστε όλοι φίλοι. Κάθε παιδί ζωγράφισε το χεράκι που του δόθηκε με νερομπογιά και αφού στέγνωσαν όλα τα χεράκια τα κολλήσαμε στο χαρτόνι, δημιουργώντας έτσι την σκάλα της φιλίας.
Στις 20 Νοεμβρίου ήταν η Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Οι μαθητές/τριες ενημερώθηκαν για το τι σημαίνει η συγκεκριμένη ημέρα, το πόσο σημαντική είναι και προβληματίστηκαν για το κατά πόσο αυτά τα δικαιώματα είναι δεδομένα για όλα τα παιδιά στον κόσμο. Παρακολουθήσαμε, λοιπόν, τα σχετικά βίντεο της Unicef και σχολιάσαμε το περιεχόμενό τους προσπαθώντας να καταλάβουμε ποιο δικαίωμα έλειπε κάθε φορά.
Στη συνέχεια, οι γονείς επισκέφθηκαν την αυλή του σχολείου μας. Εκεί, τα παιδιά και των δύο τμημάτων έφτιαξαν έναν μεγάλο κύκλο και φώναξαν ο καθένας ξεχωριστά από ένα δικαίωμα!
Έπειτα, τραγουδήσαμε δυνατά το “Τραγούδι για την Παγκόσμια Ημέρα Δικαιωμάτων του Παιδιού”
και το “Όπου υπάρχει αγάπη”
Ένα μεγάλο μπράβο στα παιδιά μας!!
Στο πλαίσιο της ανάπτυξης του 2ου Σχεδίου Δράσης της Σχολικής Μονάδας, θα εφαρμόσουμε ένα πρόγραμμα πρόληψης του φαινομένου της σχολικής βίας από την προσχολική ηλικία. Συγκεκριμένα, θα δοθεί έμφαση στην καλλιέργεια αισθήματος αποδοχής, στην ένταξη όλων των παιδιών στην ομάδα, στη συνεργατικότητα, την ενσυναίσθηση αλλά και την κατανόηση του τι είναι σχολικός εκφοβισμός και τι μπορώ να κάνω για να τον σταματήσω. Επίσης, τα παιδιά θα εξοικειωθούν και θα εκπαιδευτούν στο ρόλο του διαμεσολαβητή ώστε να επιλύουν συγκρούσεις μεταξύ των μελών της ομάδας. Προκειμένου να ξεκινήσει το Σχέδιο Δράσης, έγινε μια πρώτη συζήτηση με τα παιδιά ώστε να αποτυπωθούν οι απόψεις τους για το τι μπορεί να είναι σχολικός εκφοβισμός. Έπειτα, σε ζευγάρια ζωγράφισαν μία μορφή σχολικού εκφοβισμού – ενόχλησης στο σχολικό περιβάλλον και έναν αντίστοιχο τρόπο επίλυσης.
Έπειτα, οι απόψεις τους παρουσιάστηκαν στην ολομέλεια και ακολούθησε συζήτηση.
Παρατηρήσαμε, ότι στην πλειονότητά τους, οι ομάδες πρότειναν σαν τρόπους αντιμετώπισης το να ενημερώσουν τη δασκάλα ή τη διευθύντρια και μόνο μία ομάδα πρότεινε την προστασία του μαθητή που κινδυνεύει από τους ίδιους τους συμμαθητές του.
Στη συνέχεια, το σενάριο του Σχεδίου Δράσης έλεγε ότι ένα σχολείο μίας άλλης πόλης ζητά τη βοήθειά μας καθώς εκεί έχουν πρόβλημα με την επίλυση των συγκρούσεων μεταξύ των μαθητών/τριων. Εμείς, λοιπόν, οφείλουμε να τους δείξουμε ποιοι είναι οι σωστοί τρόποι επίλυσής τους και τι θα κάναμε στην περίπτωσή τους. Τα παιδιά πρότειναν διάφορους τρόπους για το πώς μπορούμε να “επικοινωνήσουμε” στο άλλο σχολείο τις λύσεις που χρησιμοποιούμε εμείς. Συγκεκριμένα, είπαν ότι μπορούμε να τους στέλνουμε φωτογραφίες από πράγματα που κάνουμε στην τάξη, να τους προτείνουμε να παρακολουθήσουν κάποια σχετικά βίντεο ή και ταινίες, να τους στείλουμε γράμμα κλπ. Καταλήξαμε ότι, για αρχή, μπορούμε να στείλουμε φωτογραφία από μία αφίσα που θα φτιάχναμε με κοινωνικούς κανόνες. Οι κανόνες που συμφωνήσαμε ήταν π.χ. μιλάω ευγενικά, δε χτυπάω ποτέ και για κανένα λόγο, όταν ο συμμαθητής μου εκφράζει την άποψή του τον ακούμε με προσοχή, λέω στοπ σε ό,τι με ενοχλεί, όταν ένας φίλος μου είναι στεναχωρημένος τον παρηγορώ κ.ά. Τους εικονογραφήσαμε και τους τοποθετήσαμε στην αφίσα…
τη στείλαμε ηλεκτρονικά στο άλλο σχολείο και αναμένουμε την απάντησή τους για την καινούρια μας αποστολή!