Στο νηπιαγωγείο μας, κάθε συναίσθημα έχει τη δική του θέση και σημασία. Χαρά, περιέργεια, ενθουσιασμός, λύπη, θυμός ή φόβος – όλα είναι ευπρόσδεκτα και μας βοηθούν να κατανοήσουμε τον εαυτό μας και τους άλλους. Μέσα από παιχνίδι, δημιουργία, ιστορίες και καθημερινές στιγμές, τα παιδιά μαθαίνουν να αναγνωρίζουν τα συναισθήματά τους, να τα εκφράζουν με υγιή τρόπο και να συνδέονται με τους φίλους τους.

Εδώ, τα συναισθήματα δεν κρύβονται· τα αγκαλιάζουμε, τα εξερευνούμε και τα γιορτάζουμε κάθε μέρα, γιατί κάθε μικρό συναίσθημα μπορεί να γίνει μεγάλη ανακάλυψη! Μαζί μαθαίνουμε ότι τα συναισθήματα είναι οι πρώτοι οδηγοί μας για την κατανόηση του κόσμου γύρω μας και για τη δημιουργία υγιών σχέσεων. Η συναισθηματική αγωγή έχει ενταχθεί στο νηπιαγωγείο και παίζει σπουδαίο ρόλο στην επίτευξη αυτών των στόχων.

Αρχικά, διαβάσαμε το παραμύθι: «Η παλέτα των συναισθημάτων» της Έρα Μουλάκη και αφού συζητήσαμε για τα συναισθήματα που βίωσε η Συναισθηματικούλα, παρουσιάσαμε εικόνες από το παραμύθι για να αναγνωρίσουν ποια συναισθήματα είναι σε κάθε εικόνα. Με αυτό τον τρόπο, ενθαρρύνουμε τα παιδιά να μιλήσουν για το πώς νιώθουν αυτά σε διάφορες καταστάσεις της ζωής τους.

Στη συνέχεια ζωγράφισαν «τι τους κάνει χαρούμενους και τι στεναχωρημένους» και παρουσίασαν τις ζωγραφιές τους στην ολομέλεια.

Εν συνεχεία, συζητήσαμε για «Λέξεις που μας πονούν, λέξεις που μας χαμογελούν και μας θεραπεύουν». Λέμε στα παιδιά διάφορες λέξεις- φράσεις και μας λένε σε ποια κατηγορία ανήκουν.  Έτσι, φτιάχνουμε την παρακάτω αφίσα με τις «Λέξεις που μας πονούν, λέξεις που μας χαμογελούν και μας θεραπεύουν».

 

Στο πλαίσιο της ενασχόλησης με τα συναισθήματα, επιλέξαμε να εστιάσουμε στο συναίσθημα του θυμού, ένα συναίσθημα έντονο και συχνό στην καθημερινότητα των παιδιών. Αφορμή για τη συζήτηση αποτέλεσε το παραμύθι «Ο Θυμός» της Βιολέτα Μονρεάλ, το οποίο βοήθησε τα παιδιά να αναγνωρίσουν και να εκφράσουν με ασφάλεια τις εμπειρίες τους.

Αφού διαβάσαμε το παραμύθι, τα παιδιά μοιράστηκαν:

• Πότε νιώθουν θυμό και τι τον προκαλεί (π.χ. όταν κάποιος παίρνει το παιχνίδι τους, όταν χάνουν σε ένα παιχνίδι).

• Πώς αντιδρούν όταν θυμώνουν και πώς νιώθει το σώμα τους τότε.

• Τι μπορούν να κάνουν για να ηρεμήσουν (π.χ. να πάρουν βαθιές ανάσες, να πάνε σε μια ήσυχη γωνιά, να μιλήσουν σε έναν φίλο ή στη νηπιαγωγό).

Στο βιβλίο δείχνει πως κάθε χρώμα  δίνει στην πρωταγωνίστρια μια συμβουλή, ώστε να μετριαστεί ο θυμός της. Έτσι, λοιπόν αποφασίσαμε να κάνουμε μια ομαδική εργασία όπου μέσα σε κάθε χρώμα θα έχει το προσωπάκι που δείχνει τι πρέπει να κάνουμε μέχρι να χαλαρώσουμε και να μας φύγουν τα νεύρα όπως προτείνουν τα χρώματα στην πρωταγωνίστρια του παραμυθιού.

 

Ο θυμός είναι ένα σημαντικό συναίσθημα, που μας δείχνει πως κάτι δεν πάει καλά ή πως χρειαζόμαστε κάτι.

Δεν χρειάζεται να τον φοβόμαστε, αλλά να τον αναγνωρίζουμε, να τον αποδεχόμαστε και να τον αφήνουμε να περάσει.

Τα συναισθήματα που νιώθουμε είναι πολλά και ποικίλα, όπως και τα χρώματα που βλέπουμε στην παλέτα ενός ζωγράφου, δημιουργήσαμε και εμείς την ατομική μας παλέτα με τα μοναδικά μας συναισθήματα και χρώματα.

Επιπλέον, δημιουργήσαμε τη «Γωνιά των συναισθημάτων», όπου τα παιδιά μπορούν να εκφράζουν το πώς νιώθουν κάθε μέρα. Οι στόχοι της συγκεκριμένης γωνιάς είναι:

• Αναγνώριση και ονομασία των συναισθημάτων.

• Ανάπτυξη της ενσυναίσθησης και της αυτορρύθμισης.

• Καλλιέργεια δεξιοτήτων επικοινωνίας και επίλυσης συγκρούσεων.

• Ενίσχυση της συναισθηματικής ασφάλειας στην ομάδα.

Αφού, λοιπόν εστιάσαμε στα συναισθήματα της χαράς, της λύπης, του φόβου και του θυμού όπου τα χαρακτηρίσαμε ανάλογα με τις προτιμήσεις μας, ανακαλύπτοντας επίσης, και άλλες λέξεις που αρχίζουν με τις αρχικές φωνούλες αυτών των συναισθημάτων.

Ακόμη, αποτυπώσαμε τα συναισθήματα μας σε χαρτί και δημιουργήσαμε ”τον κήπο των συναισθημάτων μας”.

Τέλος, κλείσαμε το κεφάλαιο των συναισθημάτων με το υπέροχο συναίσθημα της Αγάπης. Τα παιδιά του νηπιαγωγείου μας διάβασαν το όμορφο παραμύθι «Το Δέντρο που Έδινε» του Σελ Σιλβερστάιν και μίλησαν για την αξία της αγάπης.
Στην ιστορία, ένα δέντρο αγαπά πολύ ένα μικρό αγόρι και του προσφέρει ό,τι έχει — τα μήλα του, τα κλαδιά του, τη σκιά του — μόνο και μόνο για να το δει χαρούμενο. Δεν ζητά τίποτα πίσω, γιατί η αγάπη του είναι αληθινή και μεγάλη.
Μέσα από αυτή τη συγκινητική ιστορία, τα παιδιά μας κατάλαβαν πως η αγάπη φαίνεται όταν δίνουμε, όταν νοιαζόμαστε και όταν μοιραζόμαστε με τους άλλους. Όπως το δέντρο, έτσι κι εμείς μπορούμε να κάνουμε τον κόσμο πιο όμορφο με μια πράξη αγάπης κάθε μέρα. 💚

Αφού τονίσαμε πόσο σημαντικό και σπουδαίο είναι να αγαπάμε τους άλλους και να τους το δείχνουμε με πράξεις, είπαμε ότι το ίδιο σημαντικό είναι να αγαπάμε και να σεβόμαστε και τον εαυτό μας και φτιάξαμε μια ατομική εργασία.

Τραγούδι “Το τραγούδι των συναισθημάτων”