Το εργαστήριο δεξιοτήτων “Καραβάνια χωρίς σύνορα – αναζητώντας την πατρίδα της καρδιάς μας” εντάσσεται στον 3ο θεματικό κύκλο: «Ενδιαφέρομαι και Ενεργώ – Κοινωνική Συναίσθηση και Ευθύνη» και συγκεκριμένα στην υποθεματική: Ανθρώπινα δικαιώματα και αξιοπρέπεια, αλληλοσεβασμός και σεβασμός στη διαφορετικότητα,
συνεργασία/ συνεργατικότητα, αντιμετώπιση διακρίσεων, κοινωνική ευαισθησία, ευάλωτες κοινωνικές ομάδες.
Στόχος μας κατά την υλοποίηση του συγκεκριμένου εργαστηρίου ήταν η ευαισθητοποίηση των παιδιών σε θέματα που άπτονται των ανθρωπίνων σχέσεων διαμορφώνοντας ανθρωπιστική συνείδηση, η ανάπτυξη σεβασμού απέναντι στο διαφορετικό, η γνώση των δικαιωμάτων τους, και η εξοικείωση με διαφορετικά φυσικά και φυλετικά χαρακτηριστικά.
Οι δραστηριότητες που επιλέχτηκαν ενθαρρύνουν την ενεργό εμπλοκή των παιδιών, εστιάζουν στην καλλιέργεια και ανάπτυξη γνωστικών και μεταγνωστικών ικανοτήτων, αξιοποιούν τις πρότερες γνώσεις των παιδιών και διασυνδέουν και ενσωματώνουν τη νέα γνώση με τις προϋπάρχουσες.
Με λίγα λόγια, αρχικά ξεκινήσαμε από την τάξη μας. Το πόσο μοναδικοί και διαφορετικοί είμαστε όλοι μας αλλά ταυτόχρονα πως είμαστε όλοι ίσοι. Φτιάξαμε μια μεγάλη καρδιά με τις φωτογραφίες μας που μέσα χωρά όλο τον κόσμο. Έπειτα μιλήσαμε για τα δικαιώματα των παιδιών, παρουσιάζοντας τη σύμβαση για τα Δικαιώματα του παιδιού που υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το 1989. Συζητήσαμε για τα δικαιώματα, παίξαμε, τα ζωγραφίσαμε και φτιάξαμε μία εφημερίδα. Εφαρμόσαμε δραστηριότητες βιωματικής μάθησης για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα δικαιώματα των προσφύγων από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες. Μιλήσαμε για τους φόβους μας. Τους καταγράψαμε, τους ζωγραφίσαμε και τους αντιμετωπίσαμε, τσαλακώνοντάς τους και πετώντας τους μακριά. Επιπλέον, καλέσαμε στο σχολείο μας τη θεατρική παράσταση “Η Φοίβη και η Ρόζα στο πρώτο τους ταξίδι”, οι οποίες μας μετέφεραν τις εμπειρίες τους από τα ταξίδια τους και ήρθαμε σε επαφή με διάφορους πολιτισμούς. Τέλος, στο πλαίσιο της συνεργασίας σχολείου οικογένειας καλέσαμε τον πατέρα δύο μαθητών μας του Χάμζα και του Χουσεΐν να μας μιλήσει ως πρόσφυγας για τη δική του προσωπική εμπειρία.
Έχω ένα όνειρο, ότι τα τέσσερα μικρά παιδιά μου θα ζουν μια μέρα σε ένα έθνος όπου δεν θα κριθούν από το χρώμα του δέρματός τους αλλά από το περιεχόμενο του χαρακτήρα τους.Μάρτιν Λούθερ Κινγκ
