Της Αναστασίας Ξηρομερίτου

Μια υπέροχη ιστορία, μας έδωσε την αφορμή να μιλήσουμε για τα χρώματα που ομορφαίνουν τη ζωή.

Τα παιδιά είπανε: κόκκινο σαν τη ντομάτα, κίτρινο σαν τον ήλιο,γαλάζιο σαν τον ουρανό, γκρι σαν τα  σύννεφα,  πράσινο σαν το χορτάρι, μοβ σαν τη μελιτζάνα, ροζ σαν τη Πέπα το γουρουνάκι, καφέ σαν τα κλαδιά, πορτοκαλί σαν το πορτοκάλι, άσπρο σαν το χιόνι, μαύρο σαν το κοράκι, μπλε σαν τη θάλασσα…   αλλά και λαχανί σαν το αχλάδι, φούξια σαν τη μπλούζα μου, λιλά σαν τη βιολέτα, βυσσινί σαν το βύσσινο.

Αλήθεια πως θα ήταν η ζωή μας χωρίς χρώματα; Πως θα νιώθαμε;

Χρώματα και συναισθήματα

Ο κύριος Παύλος, ο ζωγράφος στην ιστορία μας, είπε πως αν έχω κόκκινο, κίτρινο, μπλε, άσπρο και μαύρο μαζί, φτιάχνω κι άλλα χρώματα στη στιγμή.

Δοκιμάσαμε κι εμείς, ανακατέψαμε μπογιές και….

…  έτοιμη και η παλέτα των χρωμάτων.

Γίναμε κι εμείς ζωγράφοι στο καβαλέτο μπροστά, με χρώματα γεμίσαμε τα άσπρα μας χαρτιά.