Οι εγγραφές μαθητών/τριων στα Νηπιαγωγεία για το σχολικό έτος 2021 – 2022 θα πραγματοποιηθούν μέσω ηλεκτρονικής εφαρμογής από την Δευτέρα 1 Μαρτίου ως και το Σάββατο 20 Μαρτίου 2021. Την Ηλεκτρονική Αίτηση Εγγραφής θα υποβάλλει ο/η γονέας/κηδεμόνας για το Νηπιαγωγείο μας, βάσει της διεύθυνσης κατοικίας του/της, εφόσον βρίσκεται μέσα στα γεωγραφικά όρια της σχολικής μας περιφέρειας.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΜΑΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ

Δικαίωμα εγγραφής έχουν οι μαθητές/τριες που είναι γεννημένοι/ες το 2016 (νήπια) και το 2017 (προνήπια). Η εγγραφή και φοίτηση στο Νηπιαγωγείο είναι υποχρεωτική και για τις δύο ηλικιακές ομάδες.

Πατήστε εδώ: ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ ΕΓΓΡΑΦΗΣ

για να δείτε τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσετε για την εγγραφή του νηπίου/προνηπίου.

Δείτε εδώ: Οδηγίες Χρήσης Εφαρμογής για Κηδεμόνες V2

 

Η προσκόμιση των παραστατικών στο νηπιαγωγείο μας θα πραγματοποιείται μετά από τηλεφωνικό ραντεβού από Δευτέρα 01/03/2021  ως Παρασκευή 19/03/2021.

Ώρες επικοινωνίας: 12:10 ως 13:10

Τηλέφωνο επικοινωνίας: 2233022480

E-mail:mail@1nip-atalant.fth.sch.gr

Παρακαλούνται οι γονείς/κηδεμόνες, κατά την προσέλευσή τους στο νηπιαγωγείο για την προσκόμιση των παραστατικών, να τηρούν όλα τα απαιτούμενα μέτρα αποφυγής διασποράς του κορονοϊού, όπως αυτά έχουν ανακοινωθεί από τον Ε.Ο.Δ.Υ (χρήση μάσκας, αντισηπτικού, τήρηση απόστασης).

 

Παρατηρήσαμε προσεκτικά τον πίνακα ζωγραφικής και απαντήσαμε σε ερωτήσεις;

-Τι βλέπετε;

-Σε ποιο χώρο βρίσκεται το παιδί;

-Γιατί κάθεται σε μια πολυθρόνα;

-Που κοιτάζει;

-Τι ρούχα φοράει; Περιέγραψε τα.

-Τι εποχή του χρόνου είναι; Πως το καταλαβαίνουμε αυτό;

-Παρατηρήστε το πρόσωπό του. Είναι χαρούμενο;

Μάθαμε τον τίτλο του έργου: “Ο Πωλ ντυμένος Αρλεκίνος“.

Ζωγραφίσαμε κι εμείς τον μικρό Πωλ.

Μάθαμε την ιστορία του αρλεκίνου μέσα από το παραμύθι:

“Ο Αρλεκίνος” της  Ζωρζ Σαρή.

Γνωρίσαμε το διάσημο Ισπανό ζωγράφο Πάμπλο Πικάσο που συνήθιζε να ζωγραφίζει το γιο του ντυμένο αρλεκίνο. Μάθαμε πως οι φιγούρες του αρλεκίνου που συναντάμε συχνά στα έργα του,  προέρχονται από το ιταλικό λαϊκό θέατρο του δρόμου, όπου ο αρλεκίνος φοράει ένα πολύχρωμο, μπαλωμένο ρούχο, φτιαγμένο από μικρά κομμάτια ύφασμα.

Αναζητήσαμε στο διαδίκτυο έργα του Πικάσο με αρλεκίνους. Τα παρατηρήσαμε προσεκτικά και δώσαμε τους δικούς μας τίτλους.

Δημιουργήσαμε ένα power point με πίνακες ζωγραφικής του Πικάσο.

ΠΙΝΑΚΕΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΤΟΥ ΠΑΜΠΛΟ ΠΙΚΑΣΟ

Αφηγηθήκαμε την ιστορία : “ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΠΩΛ”

Πηγή: Παράθυρο στην εκπαίδευση του Παιδιού (τεύχος 73)

ενώ παράλληλα προβάλλαμε το power point και τα παιδιά ανακαλύπτανε τους σχετικούς με την ιστορία πίνακες.

 Χρησιμοποιήσαμε μικρά κομμάτια (λεπτομέρειες) από τους πίνακες, τα παιδιά επιλέξανε στην τύχη ένα από αυτά και εντοπίσανε σε ποιον πίνακα ανήκουν.

Εκτυπώσαμε τους πίνακες με τους αρλεκίνους που μας εντυπωσίασαν, τους πλαστικοποιήσαμε, τους κόψαμε σε κομμάτια και δημιουργήσαμε τα δικά μας παζλ. Τα παιδιά συναρμολογούν τα κομμάτια και ανακαλύπτουν τους πίνακες.

Παρατηρήσαμε τη στολή του αρλεκίνου, μάθαμε το σχήμα “ρόμβος”, κόψαμε ρόμβους και φτιάξαμε το δικό μας αρλεκίνο με την τεχνική του κολλάζ.

Γνωρίσαμε και τον πιερότο, μία άλλη φιγούρα του ιταλικού λαϊκού θεάτρου, που σε αντίθεση με τον αρλεκίνο φοράει κατάλευκη στολή.

Αντιστοιχίσαμε αρλεκίνο και πιερότο με τα καπέλα τους.

    Επαναλαμβανόμενα μοτίβα, φορεσιές και καπέλα.

Πήραμε πινέλα και χρώματα πολλά …

και γίναμε κι εμείς ζωγράφοι…. σαν τον Πικάσο.

 

ΛΕΝΕ  ΙΣΤΟΡΙΕΣ   οι  φωτογραφίες;

Κάθε παιδί διάλεξε μία φωτογραφία, την παρατήρησε για λίγα λεπτά και μετά την περιέγραψε στα άλλα παιδιά. Τι βλέπει στη φωτογραφία, ποια πρόσωπα εικονίζονται, τι σχέση μπορεί να έχουν μεταξύ τους, τα συναισθήματά τους, σε ποιο χώρο βρίσκονται…

Τα παιδιά παρατήρησαν πως οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες ήταν παλιές, από το κιτρινισμένο χαρτί, τα ρούχα που φορούσαν…

Υπήρχαν όμως και έγχρωμες φωτογραφίες.

Είδαμε πως ο φωτογράφος μπορεί να φωτογραφίσει πρόσωπα ή τοπία ή ακόμη και αντικείμενα.

Αναρωτηθήκαμε ποια ιστορία μπορεί να κρύβει μια φωτογραφία.

Προσπαθήσαμε να φανταστούμε ιστορίες μέσα από τις φωτογραφίες.

Ζητήσαμε από τα παιδιά να παρατηρήσουν τη φωτογραφία ενός μικρού κοριτσιού και να εκφράσουν τις απόψεις τους σχετικά με το χώρο που το περιβάλλει.

Είδαμε μία παλαιότερη φωτογραφική μηχανή με φιλμ και μάθαμε πως λειτουργεί.

Παρατηρήσαμε και  τα αρνητικά των φωτογραφιών.

Είναι τόσο διαφορετική από τη ψηφιακή φωτογραφική μηχανή, όπου οι φωτογραφίες αποθηκεύονται σε μία κάρτα μνήμης και μπορείς να τις επεξεργαστείς στον υπολογιστή.

Τα παιδιά έφεραν φωτογραφίες και φωτογραφικές μηχανές και τις περιεργαστήκαμε.

Έγιναν φωτογράφοι και φωτογράφισαν τους συμμαθητές τους …

…αλλά και ότι τους εντυπωσίασε στην αυλή του σχολείου μας.

Κάποιες από αυτές τις φωτογραφίες τις εκτυπώσαμε ασπρόμαυρες και τα παιδιά τις αντιστοίχισαν με τις έγχρωμες.

Ύστερα επέλεξαν μία ασπρόμαυρη φωτογραφία  και ζωγράφισαν μόνο ένα μέρος αυτής.

Το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό.

Διασκεδάσαμε με το παιχνίδι: “Μάντεψε ποιος είναι“

Τα παιδιά φωτογράφισαν μέρη του σώματος των φίλων τους και μετά προσπαθούσαν να τους αναγνωρίσουν στις φωτογραφίες.

Κάποιες από τις φωτογραφίες που εκτυπώσαμε έγιναν παζλ και παίξαμε πολύ.

Γνωρίσαμε το επάγγελμα του φωτογράφου (όπως ήταν οι φωτογράφοι στα παλιά τα χρόνια). Πήραμε μια παλιά φωτογραφική μηχανή που είχαμε φτιάξει στο νηπιαγωγείο μας και “φωτογραφηθήκαμε”, όπως τότε.

Τα πορτρέτα μας.

Δημιουργήσαμε τα δικά μας φιλμ, φτιάξαμε φωτογραφικές μηχανές…

                       και 1,2,3…. έτοιμη η φωτογραφία.

Η φωτογραφία μπορεί να είναι ένα μέσο επικοινωνίας;

Ακούσαμε τα σχόλια των παιδιών, παρατηρήσαμε φωτογραφίες μεγάλων φωτογράφων και καταγράψαμε τα μηνύματα που αυτοί ήθελαν να στείλουν στους ανθρώπους για να επικοινωνήσουν μαζί τους.

Αποφασίσαμε να στείλουμε κι εμείς το δικό μας μήνυμα, μέσα από μία φωτοϊστορία που φτιάξαμε με τίτλο:

“Αγαπήστε και υιοθετήστε ένα αδέσποτο ζώο”.

Τέλος για να χαλαρώσουμε λίγο, διαβάσαμε  την ιστορία:

“Η αλεπού φωτογράφος” του Τζιάνι Ροντάρι.

Η αλεπού φωτογράφος

   Δραματοποιήσαμε την ιστορία και διασκεδάσαμε πολύ.

Άνθισε και πάλι η αμυγδαλιά…

σύμβολο της ομορφιάς, της υπομονής και της ελπίδας.

 Χαρούμενα τα παιδάκια, μας έφεραν κλαδιά ανθισμένης αμυγδαλιάς στο νηπιαγωγείο. Παρατηρήσαμε τα μπουμπούκια της, τα λευκά και ροζ ανθάκια της, μετρήσαμε τα πέταλα, μυρίσαμε το άρωμά τους.

Ζωγραφίσαμε την αμυγδαλιά.

Διαβάσαμε το υπέροχο παραμύθι “μιας ανυπόμονης αμυγδαλιάς” της Άννας Αθανασιάδου.

Περιοδικό: Παράθυρο στην εκπαίδευση του παιδιού (τεύχος 110)

Μας άρεσε πολύ και προσπαθήσαμε να δραματοποιήσουμε την ιστορία.

Μια φορά κι έναν καιρό σε μια πλαγιά ενός λόφου, δίπλα σε μια λιμνούλα, υπήρχε μια μικρή αμυγδαλιά. Δεν ήταν μόνη της. Κοντά της ήταν η μαμά της και οι αδερφές της. Ήξεραν πως πριν καλά καλά μπει η άνοιξη, μικρά μπουμπουκάκια θα έσκαγαν πάνω στα κλαδιά τους. Αρκεί να ερχόταν κάποιος και να τους έδειχνε λίγη αγάπη.

Η μικρή αμυγδαλιά δεν είχε ανθίσει ποτέ ξανά ως τότε. Κοίταγε τα κλαδιά της και ανησυχούσε. Κάθε μέρα έψαχνε να βρει από που θα έσκαγε το πρώτο της λουλούδι. “Μα μην κάνεις έτσι…        Πω πω! Πόσο ανυπόμονη είσαι!” της έλεγε η μητέρα της συνεχώς.

Αλλά η μικρή αμυγδαλιά ανυπομονούσε πολύ. “Αν δεν με αγαπήσει κανείς εμένα; Δεν θα ανθίσω εγώ; Έτσι κούτσουρο θα μείνω. Μέσα στον πανικό της η μικρή αμυγδαλιά αποφάσισε πως δεν θα περίμενε κανέναν να την αγαπήσει. Θα έβρισκε λύση άλλη. Φώναξε τα πουλιά του ουρανού…

φώναξε τα ζώα του κάμπου και ζήτησε να της φέρουν κάποιον να την αγαπήσει…

αλλά εκείνα αρνήθηκαν να εκτελέσουν την εντολή της.

Μάταια τη συμβούλευε η μητέρα της. “Αν δεν έρθει μόνη της η αληθινή αγάπη, δεν αξίζει… την αγάπη την κερδίζουμε”. Η μικρή αμυγδαλιά δεν την άκουγε καθόλου. Ήταν γεμάτη θυμό, φόβο και απογοήτευση. Ώσπου μια μέρα φύσηξε βοριάς και πάγωσε το νερό της λίμνης. Είδε η μικρή αμυγδαλιά τον εαυτό της στο παγωμένο νερό, είδε πόσο γερά και μεγάλα ήταν τα κλαδιά της και πόσο όμορφη ήταν και ένα χαμόγελο στόλισε το πρόσωπό της.

Και τότε ένα μικρό παιδί ανέβηκε τρέχοντας το λόφο και την αγκάλιασε. “Είσαι το αγαπημένο μου δέντρο” φώναξε και ένα μικρό λευκό και ροζ άνθος ξεπρόβαλλε στο πιο ψηλό κλαδί της.

Σχολιάσαμε τη φράση: “Την αγάπη την κερδίζεις...” και τα παιδιά κατάλαβαν πως ο καθένας μας είναι ξεχωριστός και αξίζει να αγαπάμε τον εαυτό μας έτσι όπως είναι και τότε θα βρεθούν κάποιοι που θα μας αγαπήσουν αληθινά.

Ύστερα σκέφτηκαν τι θα έλεγαν στην μικρή ανυπόμονη αμυγδαλιά, αν βρίσκονταν κοντά της.

    Βάλαμε τα κλαδάκια της αμυγδαλιάς στη σειρά από το μικρότερο ως το μεγαλύτερο.

Παρουσιάσαμε την εξέλιξη του άνθους της, από το μπουμπούκι ως τον καρπό.

   Είδαμε πως είναι προστατευμένος πάνω στο δέντρο ο καρπός, μέσα σε ένα γκριζοπράσινο και χνουδωτό φλοιό. Γνωρίσαμε τον καρπό της, το αμύγδαλο αφού σπάσαμε πρώτα το σκληρό περίβλημά του.

Σχηματίσαμε το γράμμα Αα, το πρώτο γράμμα της λέξης “αμυγδαλιά” με αμύγδαλα.

Αναγνωρίσαμε τη λέξη “αμυγδαλιά” ανάμεσα σε άλλες και γράψαμε το γράμμα Α α.

Μετρήσαμε αμύγδαλα…

και ζωγραφίσαμε λουλουδάκια, τόσα σε κάθε κλαδί… όσα λέει ο αριθμός.

Τα αμυγδαλάκια μας έγιναν ποντικάκια.

Ένα παιδάκι μας έφερε κι ένα κλαδί από καρυδιά και καρύδια.

Συγκρίναμε το κλαδί με το κλαδάκι της αμυγδαλιάς …

και ξεχωρίσαμε τα αμύγδαλα από τα καρύδια.

Μιλήσαμε για τη μεγάλη διατροφική αξία των αμύγδαλων που είναι πλούσια σε βιταμίνη Ε, ασβέστιο και μαγνήσιο. Περιέχουν ακόμη αμυγδαλέλαιο που κάνει καλό στο δέρμα, στα μαλλιά μας και χρησιμοποιείται στα αρώματα.

Που όμως συναντάμε τα αμύγδαλα; Τα παιδιά είπαν: στο κέικ, στα γλυκά και στη σοκολάτα.

Υπάρχει και γάλα από αμύγδαλα.

Ακούσαμε και μάθαμε το τραγούδι: “Ετίναξε την ανθισμένη αμυγδαλιά“.

Γνωρίσαμε τον ποιητή Γ. Δροσίνη και την ιστορία του ποιήματος.

Φτιάξαμε κι εμείς την ανθισμένη αμυγδαλιά.