http://https://youtu.be/5u1IlfOb3Po
Μήνας: Νοέμβριος 2020
1η Διαφάνεια: Ένα παραμύθι για το 1 και το 2
2η Διαφάνεια: Μια φορά κι έναν καιρό ήταν το 1 που ζούσε σε ένα πολύ όμορφο μέρος σε ένα μακρινό αλλά όμορφο χωριό.
3η Διαφάνεια: Το 1 έχτισε 1 σπιτάκι που είχε μία πόρτα και μόνο 1 παράθυρο.
4η Διαφάνεια: Φύτεψε 1 δέντρο για να κάθετε κάτω από την σκιά του να δροσίζεται και κατασκεύασε και 1 όμορφο παγκάκι για να ξεκουράζεται. Επειδή η πόλη ήταν μακριά αγόρασε και 1 μικρό αυτοκίνητο. Έτσι περνούσε ο καιρός όμως το 1 άρχισε να μην είναι πλέον ευτυχισμένο.
5η Διαφάνεια: Ένιωθε μοναξιά. “Τι καλά θα ήταν αν είχα έναν φίλο. Θα μπορούσαμε να κάνουμε παρέα, να παίζουμε και να περνάμε ωραία μαζί….” σκέφτηκε. Ήταν τόσο μεγάλο το παράπονό του, που άρχισε να κλαίει δυνατά.
6η Διαφάνεια: Μία καλή νεράιδα τον άκουσε και πέταξε κοντά του. -Τι έπαθες καλό μου 1; Γιατί κλαίς; τον ρώτησε.
– Έχω 1 σπίτι για να μένω, 1 δέντρο που μου προσφέρει την δροσιά του, 1 παγκάκι για να ξεκουράζομαι και 1 αυτοκίνητο για να πηγαίνω στην πόλη, όμως δεν έχω 1 φίλο…. είπε και συνέχισε να κλαίει.
Τότε η καλή νεράιδα κούνησε το ραβδάκι της και είπε: Το ραβδάκι μου κουνώ, πέρα δώθε στο λέπτο, έναν φίλο για να βρω για το 1 το καλό!
7η Διαφάνεια: Και τότε έγινε κάτι θαυμάσιο! Μπροστά στο 1 εμφανίστηκε το 2 που κρατούσε δύο όμορφα μπαλόνια.
– Γεια σου είμαι το 2 και ψάχνω ένα μέρος για να μείνω, είπε το 2
– Μπορείς να έρθεις μαζί μου αν θέλεις. Εγώ ψάχνω έναν φίλο να έχω παρέα, είπε το 1.
8η Διαφάνεια: Το 2 ενθουσιάστηκε.
Έτσι έμειναν μαζί και έγιναν αχώριστοι φίλοι. Στο κτήμα όλα διπλασιάστηκαν. Υπήρχαν 2 σπίτια, 2 δέντρα, 2 παγκάκια, 2 αυτοκίνητα και φυσικά 2 μπαλόνια.
Το παραμύθι θα συνεχίζεται…..
“Το εισόδημα στο Μόλυβο” Θεόφιλος
“Μέγα Αρτοποιείον” Θεόφιλος
“Η Θεά της Γεωργίας Δήμητρα” ΘΕΟΦΙΛΟΣ
Θεόφιλος: Η ζωή και το έργο του διασημότερου Έλληνα λαϊκού ζωγράφου
Ο ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΗΛ ΥΠΗΡΞΕ ΕΝΑΣ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΛΑΪΚΟΣ ΖΩΓΡΑΦΟΣ, ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥ 1868 ΚΑΙ 1871 ΣΤΗ ΒΑΡΕΙΑ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟ 1934 ΕΦΥΓΕ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΝΟΣ ΚΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΑΚΟΜΑ
Ο Θεόφιλος Χατζημιχαήλ υπήρξε ένας εξαιρετικός Έλληνας λαϊκός ζωγράφος, που γεννήθηκε μεταξύ του 1868 και 1871 στη Βαρειά Μυτιλήνης και το 1934 έφυγε από τη ζωή μόνος και σχεδόν άγνωστος ακόμα. Ήταν το μεγαλύτερο από τα οκτώ παιδιά του Γαβριήλ και της Πηνελόπης Χατζημιχαήλ. Ο πατέρας του ήταν τσαγκάρης και η μητέρα του κόρη αγιογράφου. Ο «ζερβοκουτάλας», καθότι αριστερόχειρας, ο «μισακάτης», ο «αχμάκης», όπως τον αποκαλούσαν περιπαικτικά όσο ζούσε, έμελλε να αφήσει ισχυρό αποτύπωμα στην ιστορία της ελληνικής και όχι μόνο τέχνης.
Ο Θεόφιλος με την τέχνη του να αποτελεί συνώνυμο της ελληνικότητας, απαθανάτισε θρύλους και παραδόσεις, καθημερινές στιγμές από την ελληνική πραγματικότητα με το μοναδικό του προσωπικό ύφος, που καθιστά τα έργα του από τα πλέον αναγνωρίσιμα της ελληνικής ζωγραφικής.
Σε όλη του την ζωή ήταν ιδιαίτερα φτωχός και συχνά ζωγράφιζε τοίχους καφενείων, ελαιοτριβείων, φούρνους, μύλους ή σπιτιών μόνο για ένα πιάτο φαγητό. Στο Βόλο ζωγραφίζει και πλήθος επιγραφών στα προσφυγικά των εκδιωχθέντων από την Μικρά Ασία. Δυστυχώς ελάχιστα έργα του έχουν διασωθεί μετά από σεισμούς και πυρκαγιές αλλά και από κατεδαφίσεις και αμέλεια.
