Μετά την είσοδό Του στα Ιεροσόλυμα (  https://blogs.sch.gr/1nipampellar/2020/04/14/lazaros-lazarakia-lazarines/ ) ο Χριστός έφαγε για τελευταία φορά μαζί με τους μαθητές Του και πήγε να προσευχηθεί στο όρος των Ελαιών. Εκεί οι στρατιώτες Τον συνέλαβαν και μετά από λίγες μέρες πήραν εντολή να Τον σταυρώσουν ( https://blogs.sch.gr/1nipampellar/2020/04/17/kokkinopefti/  ).

                                                                                          Ο Χριστούλης είχε πατέρα τον Θεό αλλά η μητέρα Του, η Παναγία, ήταν άνθρωπος. Και όταν είδε το παιδάκι της στο Σταυρό έβγαλε φωνή μεγάλη και έκλαιγε όπως κάθε μανούλα που βλέπει το παιδάκι της να βασανίζεται. Γι’ αυτό ο Χρήστος μας ζωγράφισε τη σκηνή αυτή με τόσο στενάχωρα χρώματα:

    Το μοιρολόι της Παναγίας το τραγουδάνε σε πολλά μέρη της Ελλάδας τη Μεγάλη Πέμπτη ή την Μεγάλη Παρασκευή. Κατά κάποιον τρόπο μοιρολόγια (δηλαδή λυπητερά τραγούδια) είναι και τα εγκώμια, οι ύμνοι δηλαδή, που ψέλνονται στην εκκλησία γύρω από τον στολισμένο επιτάφιο.

   Ο επιτάφιος συμβολίζει τον τάφο του Χριστού και τον στολίζουν οι γυναίκες και τα κορίτσια με πολλά λουλούδια, και μοιάζει λίγο με εκκλησία όπως μας δείχνει η Σμαράγδα στην ωραία ζωγραφιά της:

    Η Μεγάλη Παρασκευή είναι πολύ λυπημένη μέρα. Όλοι οι χριστιανοί όμως  ξέρουμε ότι αυτή η λύπη δεν είναι για πάντα. Γιατί το βράδυ της άλλης μέρας, το Μεγάλο Σάββατο δηλαδή, συμβαίνει το πιο χαρούμενο γεγονός. Ο Χριστούλης ανασταίνεται ( Ανθή τι όμορφη η ζωγραφιά σου!) και εμείς από τη λύπη περνάμε στη χαρά.

     Οι καμπάνες της εκκλησίας χτυπάνε χαρούμενα και τα στόματα όλων ψέλνουν το “Χριστός Ανέστη”, δηλαδή “ο Χριστός αναστήθηκε”. Παίρνουμε με τις λαμπάδες μας το Άγιο Φως (που το έχουν φέρει με αεροπλάνο από τα Ιεροσόλυμα, από τον τάφο του Χριστού) και ανάβουμε το καντηλάκι  στο σπίτι μας. Τσουγκρίζουμε τα κόκκινα αυγά,  καθόμαστε όλοι μαζί γύρω από το τραπέζι και τρώμε μαγειρίτσα. Θαυμάστε τις όμορφες ζωγραφιές της Φωτεινής, του Αχιλλέα και του Γιώργου Χ.:

    Την άλλη μέρα, Κυριακή του Πάσχα, χαρές και γέλια! Στην Κέρκυρα σπάζουν στάμνες και κανάτια! Στον Χρήστο άρεσε πολύ αυτό το έθιμο και το ζωγράφισε:

    Ο Νικόλας στον Αμπελώνα, μαζί με την οικογένειά του, ψήνουν αρνί στη σούβλα:

    Σε όλη την Ελλάδα τσουγκρίζουμε κόκκινα αυγά, ανταλλάσσουμε ευχές, τρώμε κουλούρια και τσουρέκια και το σπουδαιότερο: είμαστε όλοι αγαπημένοι. Και χαίρεται μαζί κι η φύση, γιατί είναι άνοιξη και τα λουλούδια χρωματίζουν τη γη με ωραία χρώματα, σαν αυτά που χρησιμοποίησε η Νεφέλη στη ζωγραφιά της :