Συνέχεια από το προηγούμενο
Κάποια μέρα μαθαίνω ότι ο Δημήτρης είχε ένα τρομερό ατύχημα. Εκεί που δούλευε έπεσε κάτω από 18 μέτρα ύψος και μετά από μια εγχείρηση που κράτησε 8 ώρες και ύστερα από μια θεραπεία μακράς διάρκειας βγήκε από το νοσοκομείο με μια πλάκα από ατσάλι στην πλάτη του. Έφυγα για να τον δω! Τον έπιασα από το χέρι, τα μάτια μου βούρκωσαν Και τον ρώτησα πως είναι, πως αισθάνεται, αν συνεχίζει να είναι και τώρα ευδιάθετος, γεμάτος ζωή. Με κοίταξε ίσια στα δακρυσμένα μου μάτια:
– «Μην στεναχωριέσαι, φίλε μου», μου ψιθύρισε. Έλα να σου δείξω τις πληγές και τα σίδερα που έχω στο σώμα μου».
– «Δημήτρη, φίλε μου, πώς γίνεται να είσαι ακόμη και τώρα τόσο θετικός, ύστερα από όσα σου έχουν συμβεί;»
– «Άκου: τη στιγμή που έπεφτα, το πρώτο πράγμα που μου ήλθε στο μυαλό ήταν η κόρη μου. Μετά όταν πλησίαζα το έδαφος, μου ήλθαν στο μυαλό δύο μεταβλητές: Είτε να πεθάνω, είτε να ζήσω. Και διάλεξα να ζήσω!»
– «Αλλά δεν φοβήθηκες;»
– «Όταν με πήγαιναν στο νοσοκομείο και είδα τα πρόσωπα των νοσοκόμων και των γιατρών, φοβήθηκα γιατί αισθάνθηκα ότι τα βλέμματα τους ήταν τόσο ψυχρά σαν να κοίταγαν έναν πεθαμένο! Τότε ένας θεραπευτής με ρώτησε αν είμαι αλλεργικός σε κάτι. Τότε τους φώναξα: – ΝΑΙ!».
Όλοι με κοίταξαν με περιέργεια. Φώναξα:
– «ΝΑΙ! Είμαι αλλεργικός στη βαρύτητα!»
Τότε όλοι ξέσπασαν σε γέλια. Τους είπα:
-«Τώρα μπορείτε να με εγχειρήσετε όπως έναν ζωντανό άνθρωπο, όχι σαν έναν πεθαμένο!»
Κάθισα δίπλα του και άρχισα να του λέω τον πόνο μου:
– «Πέρσι προσέλαβα μια πωλήτρια. Την λυπήθηκα και της έδωσα λίγες ώρες εργασίας . Όταν μου ζήτησε τη βοήθεια μου να την κολλήσω περισσότερα ένσημα προσπάθησα να το κάνω. Ήθελε όμως πάρα πολλά και δεν μπόρεσα. Μου έδιωξε από το μαγαζί μου αρκετούς πελάτες. Παρόλα αυτά δεν την απέλυσα. Και το καλοκαίρι όταν την είπα ότι του χρόνου δεν θα την ξαναπάρω στη δουλειά μου, θυμήθηκε ότι δεν την κολλώ τα ένσημα της, ότι δεν την πληρώνω και με κατήγγειλε ψευδώς στο ΙΚΑ και στον επόπτη και με τρέχει στα δικαστήρια. Τι να κάνω , φίλε μου Δημήτρη; Πώς μπορώ τώρα να είμαι θετικός;»
– «Φίλε μου, έχεις δύο μεταβλητές. Είτε να στεναχωριέσαι και να χαλάς την ποιότητα της ζωής σου, είτε να την αγνοήσεις και να είσαι θετικός. Εσύ διαλέγεις!»
– «Δημήτρη, διαλέγω να είμαι θετικός, να προσπαθήσω να αποδείξω ότι είναι μια ψεύτρα και με συκοφαντεί και μετά να περάσω στην αντεπίθεση!»
Ο Δημήτρης μου έμαθε κάθε μέρα να έχω την δυνατότητα να διαλέγω να ζω μια γεμάτη ζωή. Είναι άσκοπο να ανησυχούμε πάντα για το αύριο, γιατί η κάθε μέρα έρχεται με τα προβλήματά της με τα οποία πρέπει να συνηθίσουμε να ζούμε, και αύριο να σκεπτόμαστε τα αυριανά προβλήματα. Διάλεξα να ζω ολοκληρωμένα την κάθε μέρα, την κάθε αναπνοή, την κάθε στιγμή, να ζω ευτυχισμένος γιατί η ζωή είναι τόσο πολύτιμη και τόσο σύντομη…
Νιούμαν Τοπ, Τμήμα: A΄6
Αλέβ Μαλκότς, Τμήμα: A΄3
1ο Γενικό Λύκειο Ξάνθης
Σχολικό έτος: 2013 – 2014
Πρόσφατα Σχόλια