Ο Σιλουανός Μπραζιτίκος, Ολυμπιονίκης και Βαλκανιονίκης μαθηματικών, έκανε βασικές, μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές στα Μαθηματικά, στο Ε.Κ.Π.Α με άριστα. Επίσης έλαβε τη μεταδιδακτορική υποτροφία Seggie Brown στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. Σήμερα είναι Επίκουρος καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Κρήτης.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
του Κωνσταντίνου Λάσκου
1. Τι είναι για σας τα μαθηματικά?
Τα Μαθηματικά είναι κυρίως για μένα ένα χόμπι, κάτι που με ευχαριστεί όταν ασχολούμαι μαζί του. Δεν τα είδα ποτέ σαν μάθημα, ούτε σαν υποχρέωση, ούτε σαν επάγγελμα. Απλά, είμαι ευλογημένος που το χόμπι μου έγινε και επάγγελμά μου.
2.Είχατε κλίση σ’ αυτά?
Τα Μαθηματικά μου άρεσαν από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Η αγάπη μου γι’ αυτά ξεκίνησε όταν ξεκίνησα να ασχολούμαι με τους μαθηματικούς διαγωνισμούς. Τότε ξεκίνησα να βλέπω μια άλλη πλευρά τους, να ανακαλύπτω την πραγματική ομορφιά τους. Αναφορικά με την κλίση δεν μπορώ να το προσδιορίσω ακριβώς. Σημασία έχει να ανακαλύψεις κάτι που σου αρέσει και στη συνέχεια να επενδύσεις χρόνο και δουλειά σε αυτό. Η κλίση συνήθως βοηθάει στην καλύτερη και ταχύτερη αφομοίωση, αλλά δεν είναι το παν.
3. Τι αποκομίζει κάποιος από τους μαθηματικούς διαγωνισμούς? Η ενασχόληση με τους μαθηματικούς διαγωνισμούς, αλλά και την έρευνα στα θεωρητικά μαθηματικά σε συμφιλιώνουν με την «αποτυχία». Καταλαβαίνεις πολύ γρήγορα ότι αυτά που μπορείς να λύσεις είναι λιγότερα από αυτά που δεν μπορείς. Με λίγα λόγια, οι δυσκολίες είναι καθημερινές, γιατί τα προβλήματα είναι δύσκολα. Ωστόσο, αυτό που κατά την προσωπική μου άποψη είναι κρίσιμο, αφορά το κομμάτι του ανταγωνισμού. Εάν μπει και ο ανταγωνισμός στην παραπάνω εξίσωση, τότε η ψυχολογική πίεση είναι τεράστια. Το κλειδί είναι να προσπαθεί κανείς να βελτιωθεί ως προς αυτό που ήταν χθες. Νομίζω ότι αν είχα μπει σε αυτό το κλίμα του ανταγωνισμού, θα εγκατέλειπα κάποια στιγμή.
4. Περιγράψτε μας τα συναισθήματά σας όταν κατακτήσατε τον τίτλο του Ολυμπιονίκη.
Η αλήθεια είναι πως δεν περιγράφεται εύκολα, γιατί συμβαίνουν δύο πράγματα ταυτόχρονα· από τη μία είναι μια επιβράβευση για την υπερπροσπάθεια να φτάσεις μέχρι εκεί και από την άλλη είναι ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα. Είναι κάτι αντίστοιχο με το όταν βλέπουμε έναν αθλητή ή μια ομάδα να κερδίζει και θα θέλαμε να είμαστε στη θέση του4.
5. Γιατί τα παιδιά φοβούνται τα Μαθηματικά?
Δεν είμαι σίγουρος ότι τα φοβούνται. Συμβαίνουν κυρίως δύο πράγματα. Η διδακτική προσέγγιση είναι συχνά χωρίς διαίσθηση και χωρίς κίνητρο, με αποτέλεσμα το μάθημα να γίνεται ανιαρό και ακαταλαβίστικο. Το δεύτερο και πολύ σημαντικό είναι ότι τα μαθηματικά αποτελούν μια αλυσίδα, που ξεκινάει σχεδόν από το δημοτικό (αυτό δεν συμβαίνει σχεδόν σε κανένα άλλο μάθημα). Αν για κάποιο λόγο αφήσεις κάτι από την αλυσίδα, είναι αρκετά δύσκολο να παρακολουθήσεις τη συνέχεια. Αν γυρίσεις πίσω να καλύψεις το χαμένο έδαφος, πάλι μένεις πίσω.
6. Πώς θα ήταν ο κόσμος χωρίς τα μαθηματικά?
Τα μαθηματικά (πέρα από το αυτόνομο επιστημονικό κομμάτι τους) τα χρησιμοποιούν οι άνθρωποι για να περιγράψουν τα πράγματα γύρω τους, αλλά και για να εξελίσσουν την τεχνολογία και τον τρόπο ζωής. Είναι μια πολλαπλή κοινή γλώσσα, που χρησιμοποιείται (σχεδόν) παντού. Χωρίς αυτά θα χάναμε «γλώσσες» μας και μεγάλο μέρος της φαντασίας μας.
