Η φετινή Γ’ τάξη του σχολείου μας επισκέφτηκε δύο φορές το Ψυχογηριατρικό Οικοτροφείο «ΕΠΟΧΗ», το οποίο ιδρύθηκε το 2003 και βρίσκεται στην περιοχή Πενταπλατάνου του Δήμου Γιαννιτσών. Σε αυτό διαμένουν 15 ηλικιωμένα άτομα  με προβλήματα ψυχικής υγείας. Οι ένοικοι μεταφέρθηκαν από Τμήματα Μακράς Νοσηλείας του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης. Πρόκειται για άτομα άνω των 55 ετών, που αντιμετωπίζουν κυρίως ψυχιατρικά προβλήματα, αλλά λόγω της ηλικίας τους, μπορεί να συνυπάρχουν παθολογικά ή κινητικά προβλήματα. Οι ένοικοι κατάγονται κυρίως από τα Γιαννιτσά ή από κοντινές περιοχές. Οι ένοικοι βρίσκονται συνέχεια σε απασχόληση μαγειρεύουν, ζωγραφίζουν, χορεύουν και φυσικά δεν λείπει από το πρόγραμμα τους η έξοδος και ο περίπατος . Επιπλέον, υπάρχει μια θεραπευτική  ομάδα που αποτελείται από Ψυχολόγο, Γυμνάστρια, Διοικητικό Προσωπικό, Νοσηλευτές και Φροντιστές. Την πρώτη φορά που επισκεφτήκαμε το οικοτροφείο μας δέχτηκαν με ενθουσιασμό.  Αφού γνωριστήκαμε, αποφασίσαμε να παίξουμε ένα επιτραπέζιο –  οι ένοικοι απαντούσαν με πολλή χαρά και ενθουσιασμό.  Πάνω στη συζήτηση πολλοί ένοικοι μας είπαν ότι τους αρέσει να χορεύουν, έτσι το ρίξαμε λίγο έξω χορεύοντας από παραδοσιακά μέχρι και τσιφτετέλι !
Τη δεύτερη φόρα τους επισκεφτήκαμε τα Χριστούγεννα  για να τους ψάλουμε τα κάλαντα και μας έδωσαν πολλή χαρά δίνοντας μας ένα συμβολικό δώρο που είχαν κατασκευάσει  μόνοι τους .
Ευχαριστούμε τις καθηγήτριες Κα.Γόδου και την Κα.Μητκούδη  που μας έδωσαν την ευκαιρία  να τους επισκεφτούμε .

Ειρήνη Σαββαντόγλου Γ4

Παραδοσιακοί και θαυμαστοί θρύλοι, αναπτύχθηκαν γύρω από την άλωση της Πόλης, για να θρέψουν τις ελπίδες και το θάρρος του έθνους επί αιώνες. “Πάλι με Χρόνους και καιρούς” Όταν έπεσε η Κωνσταντινούπολη στους Τούρκους, ένα πουλί ανέλαβε να πάει ένα γραπτό μήνυμα στην Τραπεζούντα στην Χριστιανική Αυτοκρατορία του Πόντου για την Άλωση της Πόλης. Μόλις έφτασε εκεί πήγε κατευθείαν στη Μητρόπολη που λειτουργούσε ο Πατριάρχης και άφησε το χαρτί με το μήνυμα πάνω στην Άγια Τράπεζα. Κανείς δεν τολμούσε να πάει να διαβάσει το μήνυμα. Τότε πήγε ένα παλικάρι, γιός μιας χήρας, και διάβασε το άσχημο μαντάτο “Πάρθεν η Πόλη, Πάρθεν η Ρωμανία”. Το εκκλησίασμα και ο Πατριάρχης άρχισαν τον θρήνο, αλλά ο νέος τους απάντησε “Κι αν η Πόλη έπεσε, κι αν πάρθεν η Ρωμανία, πάλι με χρόνους και καιρούς, πάλι δικά μας θα’ ναι”. Πάρθεν η Ρωμανία Έναν πουλίν, καλόν πουλίν εβγαίν’ από την Πόλην ουδέ στ’ αμπέλια κόνεψεν ουδέ στα περιβόλια, επήγεν και-ν εκόνεψεν α σου Ηλί’ τον κάστρον. Εσείξεν τ’ έναν το φτερόν σο αίμα βουτεμένον, εσείξεν τ’ άλλο το φτερόν, χαρτίν έχει γραμμένον, Ατό κανείς κι ανέγνωσεν, ουδ’ ο μητροπολίτης έναν παιδίν, καλόν παιδίν, έρχεται κι αναγνώθει. Σίτ’ αναγνώθ’ σίτε κλαίγει, σίτε κρούει την καρδίαν. “Αλί εμάς και βάι εμάς, πάρθεν η Ρωμανία!” Μοιρολογούν τα εκκλησιάς, κλαίγνε τα μοναστήρια κι ο Γιάννες ο Χρυσόστομον κλαίει, δερνοκοπιέται, -Μη κλαίς, μη κλαίς Αϊ-Γιάννε μου, και δερνοκοπισκάσαι -Η Ρωμανία πέρασε, η Ρωμανία ‘πάρθεν. -Η Ρωμανία κι αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο. (Δημοτικό τραγούδι του Πόντου).

“ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΝΑ ΚΥΛΑΕΙ“: Οι περισσότεροι τοπικοί θρύλοι για την άλωση της Κωνσταντινούπολης μοιάζουν σε ένα σημείο: όλοι δείχνουν ότι ο χρόνος σταμάτησε με την κατάληψη της ιερής πόλης της Ορθοδοξίας από τους άπιστους Τούρκους και ότι η τάξη στον κόσμο θα επανέλθει με την ανακατάληψη της Βασιλεύουσας από τους Έλληνες. Έτσι, και στην Ήπειρο υπάρχει μια αντίστοιχη λαϊκή δοξασία. Συγκεκριμένα, ένα πουλί φέρνει την αναγγελία της πτώσης της Πόλης σε μια ομάδα βοσκών που εκείνη τη στιγμή ποτίζουν τα κοπάδια τους σε ένα ποτάμι, Ο θρύλος λέει ότι στο άκουσμα της φοβερής είδησης τα νερά του ποταμίου σταμάτησαν να κυλάνε, αφού και το φυσικό στοιχείο θεώρησε ότι η πτώση της Κωνσταντινούπολης ήταν κάτι το ανήκουστο. Το ποτάμι θα συνεχίσει και πάλι να κυλάει, μόλις απελευθερωθεί η Πόλη, συνεχίζει ο λαϊκός θρύλος…

“ΤΑ ΨΑΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΓΕΡΟΥ“: Κάποιος καλόγερος είχε ψαρέψει σε ένα ποτάμι ψάρια και τα τηγάνιζε κοντά στην όχθη του ποταμού. Τη στιγμή εκείνη ακούστηκε από ένα πουλί το μήνυμα της πτώσης της Κωνσταντινούπολης στους Τούρκους. Ο καλόγερος σάστισε και αμέσως τα μισοτηγανισμένα ψάρια πήδησαν από το τηγάνι και ξαναβρέθηκαν στο ποτάμι. Εκεί ζουν αιώνια μέχρι τη στιγμή της απελευθέρωσης της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους, οπότε και θα ξαναβγούν για να συνεχιστεί το τηγάνισμα τους.

“Ο Πύργος της Βασιλοπούλας”: Στα κάστρα του Διδυμότειχου ένας κυκλικός πύργος, ο ψηλότερος ονομάζεται “πύργος της βασιλοπούλας”. Η παράδοση λέει πως κάποτε ο βασιλιάς διασκέδαζε κυνηγώντας και στη θέση του άφησε την κόρη του. Όταν τον ειδοποίησαν ότι έρχονται οι Τούρκοι είχε τόση εμπιστοσύνη στην οχυρότητα του κάστρου ώστε είπε: “αν σηκωθεί από τη χύτρα ο κόκορας και λαλήσει, θα πιστέψω ότι κυριεύτηκε η πόλη.”. Οι Τούρκοι όμως χρησιμοποίησαν δόλο και έδειξαν το χρυσοκέντητο μαντήλι του βασιλιά στην κόρη του. Αυτή μόλις το είδε, τους παρέδωσε το κλειδί του κάστρου κι έγινε αιτία της άλωσης. Όταν κατάλαβε πως την ξεγέλασαν, δεν άντεξε την ντροπή και αυτοκτόνησε πέφτοντας από τον πύργο. Από τότε ο πύργος λέγεται της βασιλοπούλας.

“ΟI ΚΡΗΤΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ”: Έναν από τους πύργους των τειχών της Πόλης τον υπεράσπιζαν τρία αδέρφια, άρχοντες Κρητικοί που πολεμούσαν με το μέρος των Βενετών (η Κρήτη τότε ήταν κάτω από την κυριαρχία των Βενετών). Μετά την πτώση της πόλης τα τρία αδέρφια και οι άντρες τους εξακολουθούσαν να πολεμούν και παρά τις λυσσώδεις προσπάθειες τους οι Τούρκοι δεν είχαν κατορθώσει να καταλάβουν τον πύργο. Για το περιστατικό αυτό ενημερώθηκε ο Σουλτάνος και εντυπωσιάστηκε από την παλικαριά τους. Αποφάσισε, λοιπόν, να τους επιτρέψει να φύγουν με ασφάλεια από τον πύργο και να πάρουν ένα καράβι με τους άντρες τους και να γυρίσουν στην Κρήτη. Πραγματικά η πρόταση του έγινε δεκτή με τη σκέψη ότι έπρεπε να μείνουν ζωντανοί για να πολεμήσουν να ξαναπάρουν τη Βασιλεύουσα πίσω από τους απίστους. Έτσι οι Κρητικοί επιβιβάστηκαν στο πλοίο τους και ξεκίνησαν για το νησί τους. Το πλοίο δεν έφτασε ποτέ στην Κρήτη και ο θρύλος λέει ότι περιπλανιούνται αιώνια στο πέλαγος μέχρι τη στιγμή που θα ξεκινήσει η μάχη για την ανακατάληψη της Πόλης από τους Έλληνες. Τότε το πλοίο των Κρητικών θα τους ξαναφέρει στην Κωνσταντινούπολη για να πάρουν και αυτοί μέρος στη μάχη και να ολοκληρώσουν την αποστολή τους και το ελληνικό έθνος να ξανακερδίσει την Πόλη.

Ανθή Ψωμά Γ5

Η ΠΟΛΗ ΜΑΣ

Πρωτεύουσα του δήμου Πέλλας 45 χλμ. Βορειοδυτικά της Θεσσαλονίκης και η μεγαλύτερη πόλη του νομού Πέλλας.

Τα Γιαννιτσά κατοικούνταν από την Νεολιθική Εποχή, ενώ στην Ελληνιστική περίοδο η περιοχή έγινε πασίγνωστη από τον Μέγα Αλέξανδρο. Σήμερα πολλοί τουρίστες επισκέπτονται τα αρχαία ευρήματα της Πέλλας και θαυμάζουν τον Μακεδονικό πολιτισμό.

Πολλά μνημεία της πόλης αναφέρονται στην Βυζαντινή και Οθωμανική αυτοκρατορία. Εκκλησίες που αντέχουν ακόμη και σήμερα όπως η Μητρόπολη και ο Άγιος Κωνσταντίνος αλλά και πολλά οθωμανικά μνημεία όπως το Μαυσωλείο του Γαζή Εβρενός, του Οθωμανού  που κατέκτησε τα Γιαννιτσά αλλά και την ευρύτερη περιοχή. Επίσης η οικία του Εμίν Μπέη, γνωστή ως Πολύκεντρο των Γιαννιτσών αλλά και ο πύργος του Ρολογιού μήκους 25 μ. που σκοπός του ήταν ο έλεγχος της εμπορικής κίνησης όλης της κεντρικής Μακεδονίας.

Στα νεώτερα χρόνια η Μάχη των Γιαννιτσών το 1912 απελευθέρωσε την πόλη από τους Τούρκους. Η μάχη δόθηκε με Τούρκους και Βούλγαρους στη λίμνη των Γιαννιτσών. Προς τιμήν των αγωνιστών και των ηρώων έχει χτιστεί στην είσοδο της πόλης το Μαύρο Άγαλμα.

Το1944 στις 14 Σεπτεμβρίου οι Γερμανοί και οι συνεργάτες τους, σκότωσαν 120 κατοίκους και έκαψαν το μεγαλύτερο μέρος της πόλης. Είναι θαμμένοι στον Ομαδικό Τάφο στο κέντρο της πόλης και στη μνήμη τους κάθε χρόνο την ίδια μέρα διοργανώνεται ο δρόμος Θυσίας μήκους 21 χλμ. με συμμετοχές αθλητών από πολλά μέρη της Ελλάδας.

Άλλα Μουσεία της πόλης είναι το Λαογραφικό και το Στρατιωτικό μουσείο.

Στα Γιαννιτσά υπάρχει το Δημοτικό Ωδείο που προσφέρει υψηλό επίπεδο σπουδών και το Πνευματικό κέντρο στο οποίο γίνονται πολλές θεατρικές παραστάσεις, ομιλίες παρουσιάσεις βιβλίων, διαλέξεις, ενημερωτικές ημερίδες, συναυλίες κ.α. Στον ίδιο χώρο στεγάζεται η Δημοτική Βιβλιοθήκη και τα μαθήματα πληροφορικής, ζωγραφικής, γλυπτικής, κεραμικής, γραφιστικής κ.α.

Μόλις λίγα μέτρα από το Πνευματικό κέντρο, βρίσκεται το ανοιχτό θέατρο όπου πραγματοποιούνται οι εκδηλώσεις και οι συναυλίες το καλοκαίρι και το Φιλίππειο, τουριστικό περίπτερο με το ομώνυμο άγαλμα του βασιλιά της Μακεδονίας.

Η Πόλη έχει καλά οργανωμένες αθλητικές εγκαταστάσεις όπως το στάδιο <Έλλης Μυστακίδου> και πολλά μικρότερα γήπεδα και αθλητικά κέντρα , γήπεδο bowling,ομάδα κωπηλασίας, ορειβατικός φυσιολατρικός όμιλος, κ.α.

Τέλος διαθέτει αστυνομικό τμήμα, νοσοκομείο και πολλές άλλες υπηρεσίες.

Τα Γιαννιτσά δεν προσφέρουν μόνο αξιοθέατα, αλλά και πολύ διασκέδαση σε συνδυασμό με πολλά εμπορικά καταστήματα. Ο πεζόδρομος συγκεντρώνει τα περισσότερα καφέ ,εστιατόρια, ταβέρνες. Σημείο αναφοράς είναι και το πάρκο του Αγίου Γεωργίου που πρόσφατα ανακαινίστηκε. Επιπλέον, κάθε Πέμπτη πραγματοποιείται η λαϊκή αγορά, ενώ τον Σεπτέμβριο η εμποροπανήγυρη.

Αυτή είναι με λίγα λόγια η πόλη μας. Θέλουμε να μας επισκεφτείτε και να γνωρίσετε τους ζεστούς και φιλόξενους ανθρώπους που είναι έτοιμοι να σας ξεναγήσουν και να σας εκπλήξουν ευχάριστα.

Τριανταφυλλιά Καραμπατζάκη Β2