Ελπίδες και φόβοι μιας Ευρώπης που σταδιακά ενοποιείται.
Στις μέρες μας κλονίζεται η ιδέα μιας ενοποιημένης Ευρώπης. Τί είναι αυτό, όμως, που κάνει τους Ευρωπαίους πολίτες και τους πολιτικούς ηγέτες των κρατών-μελών, να αγωνίζονται συνεχώς για την επίτευξη μιας ενωμένης Ευρώπης; Η απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα είναι η λέξη “ελπίδα” για ένα καλύτερο αύριο.
Όλοι οι Ευρωπαίοι πολίτες, και κυρίως οι νεότερες γενιές, ελπίζουν σε μία Ευρώπη του Κόσμου που θα έχει πάντα ένα παράθυρο ανοιχτό προς ολόκληρη τη γη. Ελπίζουμε σε μία Ευρώπη του πολιτισμού, της παιδείας και των Δικαιωμάτων του ανθρώπου. Ευελπιστούμε πως σύντομα θα μιλάμε για μία Ευρώπη πιο δίκαιη, που θα αντιτάσσεται στα αρνητικά φαινόμενα που μαστίζουν την εποχή μας, όπως η ανεργία. Δε θα υπάρχει πλέον ο κίνδυνος του δημοκρατικού ελλείμματος καθώς όλοι οι δημοκρατικοί θεσμοί θα λειτουργούν στο εξής με κύριο γνώμονα το δίκαιο και το σωστό. Τέλος, ελπίζουμε σε μία ισχυρή οικονομικά Ευρώπη διοικούμενη από ικανούς πολιτικούς ηγέτες. Η έλλειψη καλών πολιτικών ηγετών διαμορφώνει μια διχασμένη Ευρώπη. Είναι γνωστό πως μια οικονομική κρίση προέρχεται πάντοτε από μια πολιτική κρίση.
Ωστόσο, διατυπώνονται και ορισμένοι φόβοι για την προοπτική μιας ενοποιημένης Ευρώπης. Πρώτο και σημαντικότερο είναι η αλλοτρίωση της κουλτούρας. Με την ανεξέλεγκτη και αδιάκριτη εισβολή ξενόφερτων στοιχείων στην καθημερινή ζωή των λαών κάθε κράτους-μέλους οδηγούμαστε στην απάρνηση της δικής μας ιστορίας. Πολλές συνήθειες, παραδόσεις και γλωσσικές ιδιαιτερότητες υποσκάπτονται με αποτέλεσμα ο λαός να χάνει την ταυτότητά του. Προσκολλημένος βαθύτατα στο ξενόφερτο, αδυνατεί να καταλάβει πως ένας λαός γράφει την Ιστορία του τόπου του όχι για να αφηγηθεί το παρελθόν του, αλλά για να δηλώσει αυτό που θέλει για το μέλλον του. Τέλος, μια εξίσου σημαντική ανησυχία για το μέλλον της ενοποιημένης Ευρώπης αποτελεί το γεγονός πως ίσως κυριαρχηθεί μόνο από το χρήμα, από τις επιχειρήσεις και από τα υλικά συμφέροντα. Δε θα αποβλέπει στην κάλυψη των αναγκών των κρατών τα οποία την απαρτίζουν, αλλά θα βασίζεται κυρίως στο συμφέρον και τη ματαιοδοξία κάποιων ηγετών.
Πιστεύω πως η δημιουργία μιας ενοποιημένης Ευρώπης είναι το όνειρο κάθε Ευρωπαίου πολίτη, το όραμα κάθε πολιτικού ηγέτη. Οι προϋποθέσεις για την επαλήθευσή τους είναι να μη σταματάμε ποτέ να ελπίζουμε, να έχουμε επίγνωση των επακόλουθων συνεπειών κι επίσης να μας διακατέχει ένα πνεύμα σεβασμού, συνεργασίας και αλληλεξάρτησης.
Μάγδα Χατζηπέτρου
Γ5’