«Ποτέ δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά από τα σπίτια τους…»
Άγγελοι γίνονται και μας προσέχουν. Σαν άγγελος με ολόλευκα φτερά, Παναγιώτη, πέταξες ξαφνικά. Πολύ νωρίς μας έφυγες και άδικα! Πολύ άδικα!
Εμείς, οι καθηγητές σου και οι συμμαθητές σου σε αποχαιρετούμε και θα σε θυμόμαστε για πάντα!
Στη μνήμη σου ενός λεπτού σιγή κρατάμε και τις τσάντες μας κάνουμε σύνθημα για να το δεις από κει πάνω!
Το άδειο σου θρανίο στολίσαμε με λουλούδια, κεριά σου ανάψαμε, σου γράψαμε όσα θέλαμε να σου πούμε για το ταξίδι σου στη γειτονιά των αγγέλων!
Και τώρα, Παναγιώτη, με δυο ολόλευκα φτερά επάνω μας πετάς, παιδί δικό μας, φίλος μας και μας χαμογελάς!
Καλό Παράδεισο, Παναγιώτη μας!
Μαζί με το σχολείο σας πενθεί και το 50ο Γυμνασιο Αθήνας. Ο Παναγιώτης έφυγε νωρίς για την χώρα των Αγγέλων. Ο Παναγιωτης όπου και για μας έγινε ο μαθητής ΜΑΣ που έφυγε τόσο άδικα και νωρίς. Σαν γονείς ξέρουμε πως όσες λέξεις κι αν γραφτούν δεν μπορούν να εκφράσουν τον πόνο και την θλίψη που νιώθουμε.
Συλλυπητήρια και Κουράγιο στους γονείς .
Καλό παράδεισο Παναγιώτη. Άγγελος στους ουρανούς.
Ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του 50ου Γυμνασίου Αθηνών
Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ. Χαιρόμαστε που δεν είμαστε μόνοι μας…Όλοι μαζι θα ξεπεράσουμε τον πόνο, και την θλίψη για το παιδί μας που έφυγε άδικα..
Δ/ντής