3η Δεκεμβρίου – Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία
Η 3η Δεκεμβρίου καθιερώθηκε το 1992 από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ως η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία. Στα άτομα με αναπηρία ανήκουν όσοι έχουν τύφλωση, κώφωση, νοητική αναπηρία ή κινητική αναπηρία.
Στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Θάσου πραγματοποιήθηκε μία εκδήλωση ενημέρωσης της τοπικής κοινωνίας σχετικά με την καθημερινότητα των ατόμων με αναπηρία. Η εκδήλωση αυτή ήταν αφιερωμένη στη Θάσια αθλήτρια της Εθνικής Ομάδας Κωφών του Ταεκβοντο, κ. Δήμητρα Πασχάλη.
Οι μαθητές της ΣΤ τάξης παρουσίασαν ένα θεατρικό σχετικά με την κώφωση (διασκευή του βιβλίου Η λευκή Μόλι) και οι μαθητές της Γ και της Δ τάξης νοημάτισαν διάφορα τραγούδια στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα.
Ένα από τα βίντεο που παρουσιάστηκαν στην εκδήλωση ήταν το βίντεο που ακολουθεί… Τα μηνύματα υπήρξαν ΣΑΦΗ!!! Κάποια άτομα με κώφωση κάτι έχουν να μας πουν…
Αγαπητοί ακούοντες, έχουμε κάποια πράγματα που θέλουμε να σας πούμε σχετικά με εμάς. Μερικές φορές χρησιμοποιούμε μία διαφορετική γλώσσα για να επικοινωνήσουμε. Κάποιοι από εμάς μπορούν να μιλήσουν, άλλοι όχι. Σε μερικούς από εμάς αρέσει να φοράμε ακουστικά ή κοχλιακά εμφυτεύματα. Κάποιοι από εμάς χρειαζόμαστε διερμηνείς για να επικοινωνήσουμε με άλλους ανθρώπους. Σας παρακαλούμε μην μας αναγκάζετε να φοράμε ακουστικά ή να κάνουμε χειλεανάγνωση για τη δική σας διευκόλυνση. Αυτή είναι δική μας προσωπική επιλογή. Μην παίρνετε αποφάσεις για εμάς χωρίς τη συμμετοχή μας ή την άδειά μας. Θα εκπλαγείτε. Είμαστε γιατροί, δικηγόροι, κινηματογραφιστές, οδηγοί αγώνων ταχύτητας, δάσκαλοι, εφευρέτες, διευθύνοντες σύμβουλοι, μάγειρες, κατασκευαστές ηλεκτρονικών παιχνιδιών, μουσικοί, τραγουδιστές, κωμικοί, συγγραφείς και γονείς. Χρειάζεται να πούμε τίποτε περισσότερο; Μερικές φορές είμαστε απόλυτα ευχαριστημένοι με το ποιοι είμαστε. Τις περισσότερες φορές οι αγώνες μας στην κοινωνία συμβαίνουν όταν κάποιοι άνθρωποι μας δυσκολεύουν. Μερικές φορές είμαστε πολύ κουρασμένοι για να εξηγήσουμε το ποιοι είμαστε. Προτείνουμε απλά να μας κάνετε ερωτήσεις και να είστε ανοιχτοί. Μην φοβάστε. Μην τρέχετε μακριά. Το να απομακρύνεστε σημαίνει ότι συνεχίζετε να μην μας καταλαβαίνετε. Η έλλειψη κατανόησης απλά θα μας πληγώσει ακόμη περισσότερο. Είμαστε κι εμείς άνθρωποι με σκέψεις και συναισθήματα, όπως ο οποιοσδήποτε άλλος. Απλά πείτε γεια!
Οι μαθητές του Τμήματος Ένταξης μόλις ενημερώθηκαν για την Θάσια αθλήτρια έδειξαν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Έτσι, σκέφτηκαν να της πάρουν μία μικρή συνέντευξη. Έτσι κι έγινε!!! Ακολουθεί η συνέντευξη…
Α.: Πόσο χρονών είστε;
Δ.Π.: Είμαι 29 χρονών.
Α.: Πότε και πού γεννηθήκατε;
Δ.Π.: Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη στις 4 Μάϊου του 1987.
Α.: Σε ποιο σχολείο πηγαίνατε όταν ήσασταν μικρή;
Δ.Π.: Πήγα στο Δημοτικό Σχολείο Ποταμιάς και στο Γυμνάσιο Λιμένα Θάσου.
Α.: Σπουδάζετε σε κάποια σχολή;
Δ.Π.: Σπουδάζω στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών στα ΤΕΦΑΑ (σχολή επιστήμης φυσικής αγωγής και αθλητισμού)
Α.: Πότε ξεκινήσατε το ταεκβοντο;
Δ.Π.: Ξεκίνησα όταν ήμουν 9-10 χρονών.
Α.: Υπάρχει κάποια κίνηση που σας δυσκολεύει πιο πολύ;
Δ.Π.: Όχι, δεν υπάρχει. Απλά όλα θέλουν δουλειά και τότε μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα.
Α.: Πόσα μετάλλια έχετε;
Δ.Π.: Έχω 18 μετάλλια (με την Εθνική Κωφών, άλλα και από αγώνες με ακούοντες)
Α.: Γιατί διαλέξατε το ταεκβοντο κι όχι κάποιο άλλο άθλημα;
Δ.Π.: Γιατί παλιά δεν υπήρχαν πολλά αθλήματα στη Θάσο. Επίσης, είχα δοκιμάσει και άλλα αθλήματα, αλλά μου άρεσε πολύ το ταεκβοντο, με έκανε να νιώθω όμορφα και χαρούμενη. Όταν ήμουν μικρή έβλεπα καράτε στην τηλεόραση.
Α.: Πόση ώρα προπόνηση κάνετε κάθε μέρα;
Δ.Π.: Κάθε μέρα κάνω 2 ώρες προπόνηση taekwondo, αλλά δεν είναι μόνο αυτές, γιατί πρέπει να κάνω και άλλες προπονήσεις για να είμαι σωστή και ολοκληρωμένη αθλήτρια. Συνολικά την μέρα γενικά κάνω περίπου 5/6 ώρες.
Μ.: Πόσα νταν έχετε;
Δ.Π.: Έχω 3 νταν και σύντομα θα πάρω 4 νταν κορεάτικα που είναι τα παγκόσμια. Έχω και 2 ελληνικά από την ΕΛΟΤ και 1 ευρωπαϊκό.
Μ.: Πόσο συχνά έρχεστε στη Θάσο;
Δ.Π.: Κάθε καλοκαίρι πηγαίνω στη Θάσο. Ανάλογα βέβαια με το πρόγραμμα μου στην εθνική κωφών.
Μ.: Ποιο μέρος της Θάσου σας αρέσει πιο πολύ;
Δ.Π.: Αγαπώ πολύ την Θάσο, αλλά φυσικά πιο πολύ αγαπώ το χωριό μου (την Ποταμιά).
Μ.: Ο καλύτερός σας φίλος είναι αγόρι ή κορίτσι;
Δ.Π.: Η καλύτερη φίλη μου είναι κορίτσι. Έχουμε μεγαλώσει μαζί. Είναι η Βασιλική Εμμανουήλ.
Μ.: Ποια στιγμή στο ταεκβοντο θυμάστε πιο έντονα;
Δ.Π.: Από το 2009 τους Ολυμπιακούς Αγώνες κωφών την Ταϊβάν!!!
Μ.: Υπήρξε κάποια στιγμή που σκεφτήκατε να σταματήσετε το ταεκβοντο;
Δ.Π.: Ναι, υπήρξε μια περίοδος που ήταν πολύ δύσκολη για εμένα. Σταμάτησα για λίγο, αλλά ξέρω ότι η μητέρα μου δεν θα ήθελε ποτέ να τα παρατήσω. Έτσι και εγώ μετα απο αρκετο καιρό, άρχισα παλι το taekwondo.
Μ.: Ποια είναι τα όνειρά σας για το μέλλον;
Δ.Π.: Θα ήθελα πολύ να πάρω το χρυσό μετάλλιο για να δω την ελληνική σημαία μας ψηλά. Αυτός είναι ο στόχος μου με την εθνική κωφών. Εύχομαι να είναι όμορφο το μέλλον του αθλήματος και να μπορέσω να βοηθήσω όσο πιο πολύ μπορώ.
