Τι γίνεται όταν μία δικαστής έρχεται μέσα στο σχολείο μας;
Και μάλιστα μία δικαστής ανηλίκων;
Θα σας πούμε εμείς…
Φέρνει χαρά, φέρνει γνώση, φέρνει… ασφάλεια!
Αλλά ας μη μιλήσουμε εμείς σήμερα, ας αφήσουμε την αξιότιμη κυρία Νίκη Κόλλια να περιγράψει τη σημερινή απίστευτη εμπειρία, εμπειρία ζωής που βιώσαμε:
“Η ιδέα που είχα, πηγαίνοντας στην έκτη τάξη του 1ου δημοτικού Ναυπλίου, ήταν να φτιάξουμε με τα παιδιά ένα φανταστικό δικαστήριο, όπου κανείς δεν θα είναι κατηγορούμενος, αλλά όλοι μαζί θα εξερευνήσουμε τη σημασία και τη λειτουργία της δικαιοσύνης.
Έτσι χωριστήκαμε σε ομάδες, μετακινήσαμε θρανία και φανταστήκαμε μια δίκη που τα είχε όλα: σκέψεις για τη δικαιοσύνη και την αδικία, τα ανθρώπινα λάθη, τις αρετές, τα αδικήματα.
Σκέψεις για τα δικαιώματα των κατηγορουμένων και τη σημασία του σωφρονισμού.
Σκέψεις για την πρόληψη και τη σημασία των κανόνων στη ζωή μας.
Σκέψεις για τις ανθρώπινες αρετές· τη σημασία της συνεργασίας και του σεβασμού.
Κι αυτό που έγινε μες την τάξη ήταν μαγικό.
Τα παιδιά, 11 ετών, παίζοντας, άρχισαν να μιλούν για τις θεμελιώδεις έννοιες του δικαίου (άμυνα, καταλογισμό, ηθική αυτουργία, τιμωρία, επιείκεια, συγχώρεση, υποτροπή) με έναν αφοπλιστικά απλό και καθαρό τρόπο.
Είμαι ενθουσιασμένη.”
Δάσκαλοι και μαθητές σας ευχαριστούμε μέσα από τα βάθη της καρδιάς μας
