Ο ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ (Ιστορία)
Σύμφωνα με την Εκκλησιαστική Ιστορία, ο Ακάθιστος Ύμνος δημιουργήθηκε το 626, μετά τη σωτηρία της Κωνσταντινούπολης από την πολιορκία των Αβάρων και των Περσών, οπότε και ψάλθηκε για πρώτη φορά.
Το 626 η Κωνσταντινούπολη πολιορκήθηκε από τους Πέρσες και τους Αβάρους. Ο αυτοκράτορας Ηράκλειος απουσίαζε στη Μικρά Ασία βαδίζοντας προς τη Μέση Ανατολή σε πόλεμο κατά των Περσών. Ο μάγιστρος Βώνος μαζί με τον Πατριάρχη Σέργιο ανέλαβαν την υπεράσπιση της Πόλης. Ο Πατριάρχης περιέτρεχε τα τείχη με την εικόνα της Παναγίας και ενθάρρυνε τον κόσμο και τους μαχητές.
Ξαφνικά έγινε φοβερός ανεμοστρόβιλος που δημιούργησε τρικυμία στο Κεράτιο και κατέστρεψε τον εχθρικό στόλο τη νύκτα της 7ης προς την 8η Αυγούστου. Οι εχθροί αναγκάσθηκαν να φύγουν λύνοντας την πολιορκία. Ο λαός πανηγυρίζοντας τη σωτηρία του, συγκεντρώθηκε στο Ναό της Παναγίας των Βλαχερνών και όλοι όρθιοι έψαλαν τον «Ακάθιστο Ύμνο» στην Παναγία, αποδίδοντας τη νίκη και την ευγνωμοσύνη τους στην « Υπέρμαχο στρατηγό».
Βέβαια ο ύμνος δε γράφτηκε τότε, αλλά σίγουρα προϋπήρχε. Μετά το βράδυ εκείνο καθιερώθηκε.
Το Συναξάρι της Εκκλησίας γράφει: «ορθοστάδην τότε πάς ο λαός κατά την νύκτα εκείνην τον ύμνον τη του Λόγου Μητρί έμελψαν και ότι πάσι τοις άλλοις οίκοις καθήσθαι εξ έθους έχοντες, εν τοις παρούσι της θεομήτορος όρθοv πάντες ακροώμεθα» ( Ερμηνεία: Τότε όλος ο λαός τη νύχτα εκείνη στεκόμενος όρθιος έψαλε στη Μητέρα του Θεού ύμνο και ενώ στους άλλους ψαλμούς από συνήθεια καθόταν, τους ψαλμούς της Παναγίας όλοι άκουγαν όρθιοι.)
Λέγονται και “χαιρετισμοί” από την προσφώνηση Χαίρε που ακούγεται στην αρχή κάθε στίχου αλλά και στο εφύμνιο δηλ. στο τέλος η φράση που επαναλαμβάνεται και από το λαό “Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε”. Υπάρχει επίσης και το άλλο εφύμνιο “Αλληλούϊα” εναλλάξ.
Ο Ακάθιστος ύμνος χωρίζεται σε δύο μέρη: Το πρώτο ξεκινά από το Α ως το Μ και λέει την ιστορία του Χριστού μέχρι τη φυγή στην Αίγυπτο και το δεύτερο είναι από το Ν ως το Ω και αναφέρεται στο θεολογικό μέρος του ερχομού του Χριστού.
Στις Εκκλησίες ψάλλουμε τις Παρασκευές της Μεγάλης Σαρακοστής την ακολουθία του Απόδειπνου μαζί με έξι στίχους κάθε φορά του Ακαθ. ύμνου. Την τελευταία παρασκευή τον ψάλλουμε ολόκληρο.