Ο όρος «αυτοεκτίμηση» αναφέρεται στην εκτίμηση της αξίας και της σημαντικότητας του ατόμου για τον εαυτό του, καθώς και στην ικανότητα να είναι υπεύθυνο προς τον εαυτό του και προς τους άλλους. Τα επίπεδα αυτοεκτίμησης που έχει ο καθένας από εμάς, αναπτύσσονται κατά την παιδική ηλικία μέσα από το οικογενειακό και σχολικό περιβάλλον, ενώ καθορίζουν την επιτυχία και την ευημερία σε πολλούς τομείς της μελλοντικής ζωής του ατόμου.
Τα παιδιά με χαμηλή αυτοεκτίμηση συχνά αναφέρονται στον εαυτό τους με αρνητικούς χαρακτηρισμούς, επηρεάζονται πολύ από τα αρνητικά σχόλια των άλλων και συνήθως έχουν χαμηλή επίδοση σε δραστηριότητες που συμμετέχουν. Επίσης, στενοχωριούνται υπερβολικά από τις αποτυχίες τους, έχουν δυσκολίες στις διαπροσωπικές σχέσεις, κυρίως με συνομηλίκους και συνήθως δεν τολμούν να εκφράσουν τις ανάγκες τους και να διεκδικήσουν αυτά που επιθυμούν.
Αντιθέτως, τα παιδιά με υψηλή αυτοεκτίμηση νιώθουν ανεξάρτητα και δεν φοβούνται να ξεκινήσουν κάτι καινούριο, παρουσιάζουν χαμηλό βαθμό άγχους και λειτουργούν αποτελεσματικά μέσα σε μία ομάδα. Ακόμα, δεν αγχώνονται έντονα με τις αλλαγές, προσαρμόζονται εύκολα σε διαφορετικές συνθήκες και περιβάλλοντα, ενώ έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και δεν αποθαρρύνονται εύκολα από τυχόν αποτυχίες.
Στη νηπιακή ηλικία, είναι σημαντικό οι γονείς να ενθαρρύνουν τα παιδιά να ανακαλύψουν τον κόσμο που τα περιβάλλει και να δείχνουν το ενδιαφέρον τους και το θαυμασμό τους για τις αποκτηθείσες δεξιότητες των νηπίων. Επιπλέον, οι γονείς καλό θα είναι να θέτουν και τα πρώτα όρια της αποδεκτής ή μη συμπεριφοράς των παιδιών τους. Η οριοθέτηση των παιδιών θα πρέπει να περιλαμβάνει σαφείς προσδιορισμένους κανόνες. Ωστόσο, οι κανόνες αυτοί δε θα πρέπει να έχουν ανελαστικό χαρακτήρα ενώ παράλληλα οι γονείς οφείλουν να παρέχουν ελευθερίες στα παιδιά τους διατηρώντας παράλληλα τον έλεγχο των καταστάσεων. Είναι σημαντικό να εντοπίζουν και να ενισχύουν τις ικανότητες του παιδιού και όχι τις αδυναμίες του ή τους τομείς που δυσκολεύεται. Όταν οι γονείς συζητούν με το παιδί, πρέπει να του δείχνουν την αμέριστη προσοχή και το ειλικρινές ενδιαφέρον τους, προσέχοντας πάντα και τα μη λεκτικά μηνύματα που στέλνουν, όπως είναι οι εκφράσεις του προσώπου, η στάση του σώματος κτλ. Καλό θα είναι, επίσης, να αποφεύγονται οι συγκρίσεις, καθώς δημιουργούν αίσθημα ανεπάρκειας και χαμηλής αυτοεκτίμησης στο παιδί.
Όλα τα παραπάνω απαιτούν χρόνο και υπομονή για την επίτευξή τους, τόσο από τους γονείς, όσο και από το παιδί. Όταν οι γονείς σέβονται, αγαπούν και εμπιστεύονται τον εαυτό τους με τα θετικά και αρνητικά στοιχεία τους, το παιδί θα μπορέσει πιο εύκολα να κάνει ακριβώς το ίδιο.