Στόχος του συγκεκριμένου προγράμματος είναι η πρωτογενής πρόληψη εκδήλωσης περιστατικών βίας και η καλλιέργεια της συναισθηματικής ανάπτυξης, με ιδιαίτερη έμφαση στην εξοικείωση-αποδοχή του «άλλου».

Αρχικά, η ομάδα μας θα έπρεπε να έχει ένα δικό της έμβλημα, οπότε φτιάξαμε τη Σημαία του δικού μας κάστρου. Κάθε χρώμα και κάθε σύμβολο έχει νόημα για τους μαθητές, αφού εκείνοι με δημοκρατική ψηφοφορία τα επέλεξαν. Έτσι λοιπόν, το ροζ σημαίνει ότι είναι αγαπημένοι μεταξύ τους, το γαλάζιο ότι κάνουν ωραίες εργασίες και το κόκκινο ότι παίζουν ωραία παιχνίδια. Η πορτοκαλί καρδιά σημαίνει ότι ότι έχουν όλα τα παιδιά της ομάδας καλή καρδιά.

Έπειτα το κάθε παιδί μίλησε για τον εαυτό του και παρουσίασε στην ομάδα πράγματα που γνωρίζει να κάνει πολύ καλά. Επίσης μιλήσαμε για λέξεις που τους ενθαρρύνουν, να μην τα παρατάνε στις δυσκολίες και να προσπαθούν. Διαβάσαμε αρκετές ιστορίες, όπως “Ο Βάτραχος είναι Βάτραχος” του  συγγραφέα Μαξ Βέλθουις και το “Μακάρι να μπορούσα να πιστέψω  στον εαυτό μου…” της Γιολάντας Τσορώνη – Γεωργιάδη. Τέλος φτιάξαμε την μπουγάδα των λέξεων. Υπάρχουν λέξεις που  βοηθούν τα παιδιά να συνεχίζουν την προσπάθεια τους, τις οποίες σκέφτηκαν τα ίδια., όπως: “Μπορείς”, “Συνέχισε “, “Μην τα παρατάς” και ακούστηκε μια δύσκολη λέξη “Ενθάρρυνση ”

Στην συνέχεια, έμαθαν να προστατεύουν τον εαυτό τους από συμπεριφορές που τους πληγώνουν. Ήρθε στην τάξη μας μία κούκλα η Ίγκορ και ζήτησε από τα παιδιά την βοήθεια τους. Πως θα απαλλαγεί από τις κοροϊδίες των συμμαθητών της.  Τα παιδιά είπαν αρκετές ιδέες, έκαναν αναπαράσταση πως πρέπει να αντιδρούν και έμαθαν τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσουν.

Επίσης η παράσταση που παρακολούθησαν οι μαθητές, “Μπες στα παπούτσια μου”, είχε ακριβώς την ίδια θεματολογία, συνεπώς οι μαθητές με παιγνιώδη τρόπο αντιλήφθηκαν τους τρόπους αντίδρασης σε περιπτώσεις εκφοβισμού.

Η τελευταία δραστηριότητα ήταν σχετική με την επιλογή επιθυμητών και μη επιθυμητών  συμπεριφορών μέσα από ένα παιχνίδι τρίλιζας.