Στα πλαίσια των εργαστηρίων δεξιοτήτων που “δουλεύουμε”με τα παιδιά στο σχολείο μας,μιλήσαμε για την διαφορετικότητα. Τα παιδιά έφτιαξαν τα δικά τους λουλούδια μέσω των οποίων φάνηκε η μοναδικότητά τους. Όλα τα λουλούδια είναι “ίδια” αλλά το καθένα έχει τη δική του ομορφιά.

Διαβάσαμε το βιβλίο ” Τα χέρια δε χτυπάνε και τα Χριστούγεννα “. Τα παιδιά έγραψαν το μήνυμα του βιβλίου και το διακόσμησαν με τις χριστουγεννιάτικες παλάμες τους .

Τα παιδιά έφτιαξαν μία ιστορία με τίτλο ” Οι περιπέτειες της Νίτσας Σταγονίτσας “.

Μια φορά ήταν η Νίτσα σταγονίτσα σε ένα σύννεφο. Σιγά σιγά μαζεύτηκαν και άλλες φίλες της και άρχισε να βρέχει.Τότε η Νίτσα βρέθηκε να κολυμπάει στη θάλασσα, παρέα με ένα δελφίνι. Έγιναν φίλοι και άρχισαν να παίζουν, όμως βγήκε ο ήλιος που ζέστανε την Νίτσα και αυτή εξατμίστηκε. Το δελφίνι άρχισε να κλαίει γιατί έχασε τη φίλη του .Ενα καβουράκι που το άκουσε να κλαίει , το παρηγόρησε και του εξήγησε τι είχε συμβεί στη φίλη του.Το δελφίνι ένιωσε πολύ καλύτερα.

Η Νίτσα σχημάτισε πάλι ένα σύννεφο με τις φίλες της  και άρχισε να βρέχει. Αυτή τη φορά η Νίτσα βρέθηκε στην παραλία, πάνω στην άμμο . Εκεί ένα παιδάκι έπαιζε, έπιασε τη Νίτσα με λίγη άμμο και έφτιαξε ένα κάστρο. Μετά από λίγο , ένα κύμα πήρε το κάστρο και η Νίτσα βρέθηκε στη θάλασσα να παίζει με μια φάλαινα που την ξεφυσούσε από τα ρουθούνια της. Ψηλά στον ουρανό συνάντησε και άλλες φίλες της  και όπως έπαιζαν , ένιωσαν πολύ κρύο αέρα να τις φυσά, τόσο κρύο που πάγωσαν και έγιναν χιονονιφάδες.

Τα βουνά σκεπάστηκαν από το χιόνι και η Νίτσα βρέθηκε στα χέρια ενός παιδιού που έφτιαχνε ένα χιονάνθρωπο. Ηταν ευτυχισμένη, μέχρι που βγήκε ο ήλιος που την έλιωσε και την έριξε σ’ένα ποταμάκι που κυλούσε προς τη θάλασσα. Μια νέα περιπέτεια ξεκινούσε για τη φίλη μας και αν βάλετε και εσείς τη δική σας φαντασία , μπορείτε να τη συνεχίσετε και να βάλετε και ένα τέλος , αν και το ταξίδι του νερού είναι ένας κύκλος που δεν τελειώνει ποτέ.