Η χειμερία νάρκη είναι πραγματικά ένα εκπληκτικό επίτευγμα της φύσης για την επιβίωση των ζώων. Χωρίς αυτή την ικανότητα, πολλά ζώα θα πάγωναν και θα πέθαιναν. Οι αρκούδες είναι τα ζώα που είναι πιο γνωστά για την χειμερία τους νάρκη το Χειμώνα, αλλά δεν είναι τα μόνα. Τα σαλιγκάρια, τα φίδια, οι χελώνες, τα ποντίκια, οι ασβοί, οι σκαντζόχοιροι, οι νυχτερίδες και τα βατράχια είναι ακόμα μερικά από τα ζώα που πέφτουν σε χειμερία νάρκη. Ας τα βάλουμε για ύπνο στο σπιτάκι τους……

Και ας παίξουμε παιχνίδι μνήμης…….

Πραγματεύοντας το θέμα “Μέσα Θέρμανσης” συζητήθηκε ποια μέσα θέρμανσης χρησιμοποιούν οι άνθρωποι το Χειμώνα για να ζεσταθούν. Έγινε μνεία και στον τρόπο με τον οποίο ζεσταίνονταν οι άνθρωποι και στα παλαιότερα χρόνια στα σπίτια, στα σχολεία και στους χώρους εστίασης, μέσα από φωτογραφίες και πίνακες ζωγραφικής……

Σε αυτό το πλαίσιο, οι μικροί μαθητές αναπαρέστησαν μια σχολική τάξη παλαιότερης εποχής, όπου οι μαθητές συγκεντρώνονταν γύρω από την ξυλόσομπα για να ζεσταθούν κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας……

Επεξεργάζοντας το θέμα “Χειμώνας”, παρατηρήθηκε αλλαγή του καιρού, από πολύ κρύο και συννεφιά σε ζέστη και ηλιοφάνεια. Οι γνωστές σε όλους Αλκυονίδες Ημέρες. Πώς προέκυψαν όμως οι Αλκυονίδες Ημέρες;

Είναι γνωστό ότι οι αρχαίοι Έλληνες δημιουργούσαν υπέροχους μύθους προσπαθώντας να ερμηνεύσουν τα φυσικά φαινόμενα. Μια τέτοια περίπτωση είναι και οι Αλκυονίδες Ημέρες, οι οποίες συνδέονται με τον μύθο της Αλκυόνης, που για χάρη της ο Δίας άλλαξε τα καιρικά φαινόμενα του χειμώνα.

Η Αλκυόνη ήταν μια πολύ όμορφη κοπέλα, που  παντρεύτηκε τον νεαρό Κύηκα και μαζί ζούσαν δίπλα στη θάλασσα. Ήταν τόσο ευτυχισμένοι που άρχισαν να νομίζουν ότι δεν ήταν κοινοί άνθρωποι, αλλά ισάξιοι των Θεών. Ο Κήυκας θεώρησε τον εαυτό του ισάξιο του Δία και η Αλκυόνη ισάξιο της Ήρας και μάλιστα άρχισαν να φωνάζουν ο ένας τον άλλο με τα ονόματα Δίας και Ήρα. Ο Δίας εξαγριώθηκε και αποφάσισε να τους εκδικηθεί.

Μια μέρα ο Κύηκας αποφάσισε να πάει ταξίδι. Τότε ο Δίας προκαλώντας μια φοβερή τρικυμία, έριξε έναν κεραυνό στο καράβι του, το οποίο βυθίστηκε μαζί με τον νεαρό Κύηκα. Όταν η Αλκυόνη είδε τα ξύλα του καραβιού να επιπλέουν άρχισε να θρηνεί τον χαμό του αγαπημένου της και μέσα στην απελπισία της έπεσε από ένα βράχο. Τότε ο Δίας τους λυπήθηκε και αποφάσισε να τους μεταμορφώσει σε θαλασσοπούλια, τον Κύηκα σε θαλασσοπούλι και την Αλκυόνη σε ένα πανέμορφο μικρό πουλί με γαλάζια φτερά το οποίο πήρε το όνομά της και το οποίο ζει κοντά στη θάλασσα, σαν να περιμένει να εμφανιστεί μέσα από τα κύματα ο χαμένος Κήυκας.

Η Αλκυόνη, ως πουλί πλέον, συνέχισε να ζει στην ακροθαλασσιά χωρίς όμως να μπορεί να επωάσει τα αυγά της μέσα στον Χειμώνα, καθώς οι ισχυροί άνεμοι και τα κύματα της θάλασσας παρέσερναν τη φωλιά της. Ο Δίας τη λυπήθηκε και αποφάσισε να την βοηθήσει αλλάζοντας για χάρη της τα καιρικά φαινόμενα του Χειμώνα Έτσι, όρισε 15 ημέρες μέσα στο Χειμώνα, και συγκεκριμένα το Γενάρη, κατά τις οποίες θα υπάρχει ηλιοφάνεια και ζέστη, σταματώντας τις βροχές και τους ανέμους, ώστε να μπορεί εκείνη να γεννήσει τα αυγά της.

Κάπως έτσι οι αρχαίοι Έλληνες ονόμασαν τις ηλιόλουστες μέρες «Αλκυονίδες μέρες» και μέχρι σήμερα το μικρό πουλί, που κάθε χρόνο περνάει το χειμώνα του στην Ελλάδα, καταφέρνει να γεννά τα αυγά του καταμεσής του Χειμώνα, χάρη στην παρέμβαση του αρχηγού του Ολύμπου.