Θα μπορούσαμε να κάνουμε κι εμείς δράσεις για την παγκόσμια μέρα κατά του σχολικού εκφοβισμού και να περιοριστούμε σε δύο ημέρες, 5 και 6 Μαρτίου. Όχι όμως! Επιλέξαμε να εργαστούμε σε βάθος χρόνου και κατά συνέπεια σε βάθος ψυχής. Δεν αφιερώσαμε μόνο μία μέρα, αλλά σχεδιάσαμε και υλοποιήσαμε δραστηριότητες κατά της βίας και του σχολικού εκφοβισμού καθ’ όλη τη διάρκεια του σχολικού έτους, αφήνοντάς τες να ριζώσουν και τώρα πια, άνοιξη καιρός, να αρχίσουν να δίνουν καρπούς.
Ξεκινήσαμε 30 Νοεμβρίου 2023, με τα πρωτάκια μας, που ως καινούρια μέλη στη σχολική μας κοινότητα, έπρεπε να συνειδητοποιήσουν κάποιους κανόνες. Ιδανική αφετηρία το παραμύθι “Τα χέρια δε χτυπάνε, τα χέρια αγαπάνε“. Είδαν και άκουσαν το παραμύθι και έμαθαν το σύνθημα με τρεις διαφορετικούς τρόπους: το συνέθεσαν ως ένα puzzle χρησιμοποιώντας τα γράμματα του μαγνητικού πίνακα και με γράμματα σε χαρτί και στο τέλος το έγραψαν στη ζωγραφιά με τα “κακά” και “καλά” χεράκια. Αν τα ρωτήσετε, ακόμα το θυμούνται.
Μαζί με αυτό ταίριαζε πολύ το παραμύθι “Ψέμματα“, στο οποίο εστιάσαμε στην ιδιαίτερη και ξεχωριστή φιλία που είχαν δύο αταίριαστα ζωάκια: ένα γουρουνάκι και ένας λύκος.
Στον δεύτερο κύκλο των Εργαστηρίων Δεξιοτήτων (Νοέμβριος, Δεκέμβριος, Ιανουάριος) στην Στ΄ τάξη με τίτλο “Στην δικιά μας τάξη, κάνουμε τη φιλία, πράξη“, που ξεκίνησε αρχές Ιανουαρίου προσπαθήσαμε να ευαισθητοποιήσουμε τους μαθητές μας προκειμένου να αναπτυχθεί μια κουλτούρα αποδοχής και σεβασμού.
Και επιτέλους 4 Μαρτίου, αφού είχε προηγηθεί όλη η προεργασία, το έδαφος ήταν έτοιμο ώστε να ακουστούν όροι, όπως θύτης/δράστης, θύμα, θεατές/παρατηρητές, αλλά και να φτάσουν οι μαθητές στο συμπέρασμα ότι υπαίτιος είναι κάποιος που δεν του δίνουμε την ανάλογη σημασία: Η Σιωπή. Έτσι αποφασίσαμε να τη σπάσουμε.
6 Μαρτίου, μπορούσαμε να προχωρήσουμε ακόμα περισσότερο και να δημιουργήσουμε αφίσες.
Δεν τελειώσαμε όμως εκεί. 26 Μαρτίου, μας επισκέφτηκαν ειδικοί από το Κέντρο Πρόληψης των Εξαρτήσεων και Προαγωγής Ψυχοκοινωνικής Αγωγής, πλαισιώνοντας τις δράσεις μας.
Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι το θέμα της βίας δεν αφορά μόνο τα σχολεία μας, αλλά όλη την κοινωνία. Εμείς όμως, με αίσθημα ευθύνης, προσπαθούμε να την αφήσουμε έξω από το σχολείο μας, αγωνιζόμενοι κάθε μέρα, όχι μόνο στις 6 Μαρτίου.
