Θεματικός κύκλος: Ενδιαφέρομαι και Ενεργώ- Κοινωνική Συναίσθηση και Ευθύνη – Εκπαίδευση στα ανθρώπινα δικαιώματα

Τίτλος:  “ Έχω δικαίωμα …”

Στόχοι των εργαστηρίων:

• Να μάθουν τα δικαιώματά τους.
• Να αναγνωρίζουν την καταπάτησή τους.
• Να σκεφτούν τρόπους για την προάσπισή τους.
• Να μάθουν για τις οργανώσεις που προστατεύουν τα δικαιώματα του παιδιού.
• Να κατανοήσουν τις ανάγκες – δικαιώματα που χρειάζονται πραγματικά στη ζωή τους και να τις διαχωρίζουν από τις επιθυμίες.
• Να μάθουν περισσότερα για τα άτομα με ειδικές ανάγκες.
• Να αναπτύξουν ενσυναίσθηση.

Ξεκινήσαμε παίζοντας παιχνίδια συνεργασίας, φτιάξαμε το κουτί προσφοράς για την ομάδα και στη συνέχεια κάθε παιδί παρουσίασε τον καταπληκτικό του εαυτό.

Τα νήπια αρχικά ρωτήθηκαν τι γνωρίζουν ή τι έχουν ακούσει για τα δικαιώματα του παιδιού και οι απόψεις τους καταγράφηκαν σε έναν εννοιολογικό χάρτη.

Συζητήσαμε τη διαφορά μεταξύ αναγκών και επιθυμιών στη ζωή μας, καθώς και τις συνέπειες της μη ικανοποίησης των αναγκών μας. Μέσα από τις ζωγραφιές μας αποτυπώσαμε τις έννοιες της«ανάγκης» και «επιθυμίας» και την αντίστοιχη διάκρισή τους.

                     

    

     

Παρακολουθώντας το βίντεο της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες (UNHCR): «Ειρήνη, η ιστορία ενός παιδιού πρόσφυγα», προβληματιστήκαμε, είπαμε τι νιώθει, προτείναμε τρόπους βοήθειας και συμπεράναμε πόσο σημαντική είναι η ειρήνη και η φιλία.

     

Μετά την αφήγηση της ιστορίας: «Το μαγικό μολύβι της Μαλάλα».

Διαβάζοντας το βιβλίο «ΕΝΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ» αποτύπωσε ο καθένας ποιο δικαίωμα θεωρεί  σημαντικό και τι χρειάζεται ο δικός μας κόσμος για να γίνει καλύτερος.

    

   

Γνωρίσαμε τη Unicef ως φύλακα-άγγελο των παιδιών που προστατεύει τα δικαιώματά τους, μέσα από το παραμύθι: «Η ζωή στη λουλουδούπολη» (από τους μαθητές του 100ου ΔΣ Θεσσαλονίκης).

   

  

Μέσα από  παραμύθια προσεγγίσαμε το θέμα ατόμων με κινητικά προβλήματα, όρασης και ακοής. Μιλήσαμε για το έργο της ΕΛΕΠΑΠ, τη διαφορετικότητα, την αποδοχή και το σεβασμό. Συμπεράναμε ότι όλα τα παιδιά αξίζουν να έχουν ίσες ευκαιρίες στη ζωή, χωρίς να στερούνται βασικά δικαιώματα.

Με αφορμή το βιβλίο: “Η Αργυρώ γελάει” της Τζιν Γουίλλις, μιλήσαμε για όλα όσα μπορούν να κάνουν τα παιδιά, άσχετα αν κινούνται με αμαξίδιο ή όχι.

        

 Με βιωματικό τρόπο προσπαθήσαμε να μπούμε στη θέση ανθρώπων με ειδικές ανάγκες και να κατανοήσουμε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν.

                              

                              

      

                              

Μέσω του φωτόδεντρου https://photodentro.edu.gr/v/item/ds/8521/11104 ταξιδέψαμε στη χώρα των ήχων και προσπαθήσαμε χωρίς να βλέπουμε, να ανακαλύψουμε διάφορους ήχους.

Παίξαμε ψηφιακά παιχνίδια για τα δικαιώματα των παιδιών.

                              

Φτιάξαμε συνεργατικές αφίσες.

                              

                               

                       

Ολοκληρώνοντας τα εργαστήρια δημιουργήσαμε στον υπολογιστή με το λογισμικό coggle συννεφόλεξο για τα δικαιώματα που μάθαμε.