Υποκατάστημα Εθνικής Τράπεζας, Φλώρινα (2).jpg από PLAKLE διατίθεται με άδεια χρήσης CC by-sa-4.0

Το κτήριο της Εθνικής Τράπεζας κατασκευάστηκε το 1930-1931. Το έργο έφερε  εις πέρας η τότε Τεχνική Υπηρεσία της Τράπεζας, της οποίας προϊστάμενος  υπήρξε, ο μικρασιάτης αρχιτέκτονας Νικόλαος Ζουμπουλίδης  (1884-1962), απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών της Κωνσταντινούπολης και  εκφραστής ενός «συγκρατημένου» νεοκλασικισμού και εκλεκτικισμού. Στον εκλεκτικισμό  διαφορετικά διακοσμητικά στοιχεία από παλιότερους αρχιτεκτονικούς ρυθμούς  αξιοποιούνται σε ένα νέο αισθητικό αποτέλεσμα. Αρχιτέκτονας του  Υποκαταστήματος είναι ο Αριστομένης Βάλβης, ο οποίος πειραματίστηκε με  εντελώς ετερόκλητους μεταξύ τους ρυθμούς, δημιουργώντας μπορούμε να πούμε ένα νεοβυζαντινό αρχιτεκτονικό στυλ.

Οι όψεις του Υποκαταστήματος της Φλώρινας τραβούν την προσοχή  με την ιδιότυπη γραμμή τους, την ήπια πλαστικότητα, την  αριστοτεχνική σύνθεση στοιχείων εμπνευσμένων από το «λεξιλόγιο»  της βυζαντινής και μακεδονικής αρχιτεκτονικής και τις άρτιες  κατασκευαστικές λεπτομέρειες. Η ενότητα στην ποικιλία, η  μορφοπλαστική ιδιοτυπία και γραφικότητα με αίσθηση του μέτρου, η  αρμονία των μερών προς το όλον και των πλήρων προς τα κενά, είναι  τα βασικά γνωρίσματα του αρχιτεκτονήματος της τράπεζας.

Η αγάπη του αρχιτέκτονα Νικόλαου Ζουμπουλίδη για τα κεραμικά πλακίδια  φαίνεται στο κτήριο της ΕΤΕ, που βλέπουμε μπροστά μας, όπου είναι  ευδιάκριτη η χρήση τους στην εξωτερική διακόσμηση του. Στη ζωφόρο από  κεραμικές, εφυαλωμένες πλάκες, που διακοσμούν το γείσο της στέγης, διακρίνει  κανείς με περίτεχνα χρυσά γράμματα – σε τιρκουάζ φόντο – την επιγραφή του  καταστήματος. Το μέσο του ύψους του ισογείου κοσμείται από μια δεύτερη  κεραμική ζωφόρο με λευκούς και χρυσαφένιους πλοχμούς σε σκούρο μπλε  φόντο. Η κεραμική ταινία είναι εγκιβωτισμένη ανάμεσα σε εμφανή ταινία από  τούβλα.

Τα κεραμικά που κοσμούν το υποκατάστημα της Εθνικής στη Φλώρινα είναι  έργο του κεραμίστα Μηνά Αβραμίδη (1877-1954) από την Κιουτάχεια της  Μικράς Ασίας. Θεωρείται ο πιο  καταξιωμένος τεχνίτης της εποχής του, ιδιαίτερα στην τέχνη της διακοσμητικής και ο κατ’ εξοχήν εκφραστής της παράδοσης των μεγάλων  κεραμοπλαστών του Ιζνίκ και της Κιουτάχειας.