ΕΘΙΜΟ: ΤΑ ΛΑΖΑΡΑΚΙΑ

H κυρία Μαρία Άρχου – η γιαγιά παιδιού που φοιτά στο νηπιαγωγείο μας- έφτιαξε μαζί με τα παιδιά   “λαζαράκια”  .

Τα   “λαζαράκια ” είναι νηστήσιμα ψωμάκια που τα έφτιαχναν οι γυναίκες τα παλιά χρόνια το Σάββατο του Λαζάρου.

Έδιναν σε αυτά το σχήμα ανθρώπου με τα χέρια σταυρωμένα καθώς παρίσταναν το φίλο του Χριστού το Λάζαρο,

που τον ανέστησε ο Χριστός μετά από τετραήμερο ταφή.

ΜΕ ΤΑ ΔΥΟ ΧΕΡΑΚΙΑ ΠΛΑΘΩ ΚΟΥΛΟΥΡΑΚΙΑ…

Φτιάχνουμε με τα παιδιά πασχαλινά κουλουράκια

που τα βάζουν στα  καλαθάκια τους.

Τα παιδιά κολλούν και καταγράφουν τα υλικά της συνταγής σε μεγάλο χαρτί.

μουσική

Το Mάρτιο επισκέφθηκε το σχολείο μας η κ. Σαριδάκη μουσικός της Δ/θμιας

Εκπ/σης και μίλησε στα παιδιά για την κλασική μουσική, τα όργανα της

ορχήστρας

και ειδικά για το κλαρινέτο.

Έπαιξαν μουσικά παιχνίδια για την

τονικότητα των ήχων και αναγνώρισης ηχοχρώματος οργάνων.

Το χαρούμενο λιβάδι

Τα παιδιά ζωγράφισαν με τέμπερες και πινέλα το χαρούμενο λιβάδι
με τις μαργαρίτες και τις παπαρούνες όπως το φαντάστηκαν μετά την
αφήγηση του βιβλίου της Φυλλιώς Νικολούδη  ”  το χαρούμενο λιβάδι  ” .

Η ΚΥΡΑ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ

Η κυρά Σαρακοστή σύμφωνα με το ελληνικό έθιμο ήταν  ένα αυτοσχέδιο ημερολόγιο που μετρούσε τις εβδομάδες της Σαρακοστής.

Στις περισσότερες περιοχές ήταν μια χάρτινη ζωγραφιά, καμιά φορά παρουσιάζεται και πάνινη παραγεμισμένη με πούπουλα – που μοιάζει με γυναίκα ξερακιανή, αυστηρή, με σταυρωμένα χέρια (λόγω προσευχής), χωρίς στόμα (γιατί δεν πρέπει να τρώει αφού νηστεύει), με επτά πόδια (όσες είναι και οι εβδομάδες ως το Πάσχα).

Κάθε Σάββατο που περνούσε, μετά την Καθαρά Δευτέρα, της έκοβαν και από ένα πόδι μέχρι να φθάσει το Πάσχα.

Το Μεγάλο Σάββατο έκοβαν και το τελευταίο της πόδι και το έβαζαν μέσα σε ξερό σύκο από αυτά που είχαν αποξηράνει το καλοκαίρι ή στο ψωμί που έψηναν για το βράδυ της Ανάστασης.

Όποιος το έβρισκε στη φέτα του ψωμιού  ή στο σύκο που έτρωγε ήταν ο τυχερός.