“Η υπακοή στη νηπιακή ηλικία”

Είναι παράλογο να πιστεύουμε ότι η υπακοή σε ένα παιδί – ιδίως στα πρώτα 6 χρόνια της ζωής του – επιτυγχάνεται με μια εντολή, παράκληση, ικεσία ή απειλή. Όταν ζητάμε από το παιδί να υπακούσει σε κάτι, του ζητάμε στην πραγματικότητα να αναστείλει μια κίνηση, μία εσωτερική του ενόρμηση. Για να γίνει αυτό το παιδί θα πρέπει και να μπορεί και να το θέλει.
Με αυτή την έννοια, η υπακοή είναι η εκπαίδευση του αυτοέλεγχου του παιδιού. Και περιλαμβάνει τόσο την εκπαίδευση της νοημοσύνης όσο και την εκπαίδευση της βούλησης. Εκεί χρειάζεται να στοχεύσουμε. Και ο πλέον κατάλληλος και αποτελεσματικός τρόπος είναι οι δραστηριότητες Καθημερινής Ζωής.

Για να είναι σε θέση να υπακούσει το παιδί πρέπει να ισχύουν ορισμένες προϋποθέσεις:
• Η ακοή του πρέπει να λειτουργεί, να μπορεί δηλαδή να ακούει το παιδί αυτό που του ζητάνε.
• Ο εγκέφαλός του, η νόηση του πρέπει να λειτουργεί, για να μπορεί να κατανοήσει και να διαχειριστεί αυτό που ακούει
• Να έχει αναπτύξει τη βούλησή του, δηλαδή, να θελήσει να υπακούσει
• Να μπορεί να υποτάξει την αρχική του ενόρμηση για να υπακούσει
• Να έχει αναπτύξει ορισμένες δεξιότητες, δηλαδή να μπορεί να κάνει αυτό που ακούει (π.χ. να βιδώσει το καπάκι, να δέσει το κορδόνι του, να κουβαλήσει έναν δίσκο, κλπ).

Και για να το πετύχει αυτό, είναι σημαντικό το παιδί να έχει κατακτήσει το έλεγχο της κίνησής του.
Ο συντονισμός της κίνησης – και ως συνέπεια, η ανάπτυξη της βούλησης – επιτυγχάνεται με τις δραστηριότητες Καθημερινής Ζωής. Δραστηριότητες που κάνουμε εμείς στην καθημερινότητά μας και στις οποίες το παιδί αυθόρμητα θέλει να συμμετέχει και να τις μιμηθεί. Τόσο απλές και συνηθισμένες, αλλά και πόσο σημαντικές!

Πηγή : Ελενη Παπαδοπούλου
Montessori Educare