Σήμερα ασχοληθήκαμε στο σχολείο μας με την Παγκόσμια Ημέρα ατόμων με ειδικές ανάγκες. Τα παιδιά είπανε όλες τις ανάγκες που έχουμε εμείς οι άνθρωποι για να ζούμε όμορφα. Τις ξεχωρίσαμε, τις αναγνωρίσαμε και τις αξιολογήσαμε. Εποπτικό υλικό σχετικά με τις ειδικές ανάγκες υπήρχε στο ταμπλό μας και υπήρξε ενδιαφέρον να εξηγήσουμε τι βλέπαμε. Καθώς όμως είναι δύσκολο να “μπείς στη θέση του άλλου” σκεφτήκαμε να βιώσουμε έστω στο ελάχιστο τις δυσκολίες που υπερνικούν αυτά τα άτομα και αξίζουν τα συγχαρητήριά μας… Γίναμε τυφλοί για λίγο, με κινητικές δυσκολίες, με προβλήματα ακοής, ομιλίας και προσπαθήσαμε να φανταστούμε τη ζωή των ανθρώπων με ειδικές ανάγκες ώστε να τους θαυμάσουμε ακόμα περισσότερο. Παρακολουθήσαμε βίντεο με κατορθώματα αυτών των ανθρώπων όπως να αθλούνται και να είναι και πρωταθλητές, να χορεύουν, να ζωγραφίζουν, να διδάσκουν, να ανακαλύπτουν κλπ.

Ζωγραφική με το στόμα…

\ Δεν ζωγραφίζουμε με το “καλό μας χεράκι”

και το βάζουμε απο πίσω για μεγαλύτερη δυσκολία…

Ζωγραφική με το πόδι! Πόσο δύσκολο ήταν!

Παρακολουθήσαμε ένα παραμύθι για τη διαφορετικότητα… (“Σι Σου Ντο”, του Αντώνη Παπαθεοδούλου)

και μία εκπληκτική ιστορία που μας δείχνει  το πώς οι ατέλειες των άλλων μπορούν να χρησιμοποιηθούν σαν προτερήματα και ικανότητες αν υπάρχει η διάθεση να τις δει κάποιος απο μια άλλη οπτική γωνία…