ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ Δ/ΝΤΗ ΕΠΙ ΤΗ ΕΝΑΡΞΕΙ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ 2019-2020
Αιδεσιμότατε, αξιότιμοι γονείς και κηδεμόνες, αξιότιμοι συνάδελφοι, δάσκαλοι και δασκάλες, αγαπητά μας παιδιά, μαθητές και μαθήτριες του 105ου Δημοτικού Σχολείου Θεσσαλονίκης, καλωσήρθατε. Καλωσήρθαμε όλοι μας στη μεγάλη αυλή, στη μεγάλη και ζεστή αγκαλιά του φιλόξενου και πάντα αγαπημένου μας δημοτικού σχολείου. Του μεγαλύτερου ίσως, και ομολογουμένως καλύτερου από κάθε άποψη δημοτικού σχολείου στην Θεσσαλονίκη μας, του 105ου Δημοτικού Σχολείου Θεσσαλονίκης. Καλωσήρθαμε όλοι μας στον Αγιασμό, στην χαρούμενη αυτή γιορτή για την έναρξη της νέας μας σχολικής χρονιάς. Είμαστε σίγουροι, αγαπητά μας παιδιά, ότι όλοι σας γυρίσατε ανανεωμένοι, από τις όμορφες καλοκαιρινές σας διακοπές, στα όμορφα ελληνικά νησιά, στα όμορφα ελληνικά χωριά, στις πανέμορφες και ατέλειωτες παραλίες της όμορφης πατρίδας μας της Ελλάδας. Επιστρέψατε αναζωογονημένοι, ξεκούραστοι, ξένοιαστοι, δυνατοί, χαρούμενοι, αισιόδοξοι. Φαίνεται αυτό εξάλλου, παιδιά, και από τα φωτεινά σας πρόσωπα, και από τα πλατιά σας χαμόγελα, και από την έκδηλη χαρά σας που δεν μπορεί να κρυφτεί. Αλλά, φανερή είναι επίσης και η ανυπομονησία σας συγχρόνως, να γυρίσετε και πάλι πίσω στο αγαπημένο σας δημοτικό σχολείο, να συναντήσετε και πάλι τους αγαπημένους σας συμμαθητές και συμμαθήτριες, να χαιρετήσετε εγκάρδια τους αγαπητούς σας δασκάλους και δασκάλες, να μπείτε μέσα στις όμορφες τάξεις του σχολείου μας, όπου καθ’ όλη την χρονιά θα μαθαίνετε ωραία πράγματα παίζοντας, και όπου επίσης θα παίζετε καθημερινά, ευχάριστα, μαθαίνοντας. Να βγείτε έπειτα, και να ξεχυθείτε έξω στην μεγάλη μας αυλή, για να παίξετε τα αγαπημένα σας παιχνίδια, να γεμίσετε τη γειτονιά της Άνω Τούμπας με τις χαρούμενες φωνές σας, τα ξένοιαστα ξεφωνητά σας. Σεβόμενοι πάντοτε ο ένας τον άλλο, εκτιμώντας πάντοτε και βοηθώντας ο ένας τον άλλο, ξεπερνώντας σε ευγένεια και εν Χριστώ αγάπη και καλοσύνη, ο ένας τον άλλο. Αγαπητά μας παιδιά. Εγώ ως διευθυντής αλλά και όλοι οι δάσκαλοι και οι δασκάλες, οι αξιότιμοι γονείς σας αλλά και ολόκληρη η κοινωνία μας, θα παρακολουθούμε πάντα με πολύ ενδιαφέρον, χαρά και ικανοποίηση, την πρόοδό σας που θα κάνετε καθημερινά, και η οποία βέβαια θα είναι αποτέλεσμα της δικής σας προσπάθειας, της δικής σας προθυμίας, της δικής σας εργασίας, του δικού σας ανεξάντλητου ζήλου. Για τη μάθηση, για την κατάκτηση της γνώσης, την απόκτηση σιγά σιγά και σταθερά, ποικίλων δεξιοτήτων σας, την γνωστική, νοητική, πνευματική, αισθητική, ψυχοσυναισθηματική, κοινωνική σας ανάπτυξη, την πλήρη ανάπτυξη και το ξεδίπλωμα όλων των κρυμμένων μέσα σας πνευματικών, ψυχικών σας δυνάμεων, την απεριόριστη καλλιέργεια όλων των ταλέντων σας, την ανάδυση των πλούσιων χαρισμάτων και αρετών. Για τη διαμόρφωση καλού και ενάρετου και δυναμικού χαρακτήρα, τη διαμόρφωση εν τέλει ολοκληρωμένης προσωπικότητας, που είναι και το επιδιωκόμενο. Και είναι σίγουρο, ότι ένας τέτοιος άνθρωπος θα είναι χρήσιμος τόσο στον εαυτό του, μεθαύριο, όσο και στην οικογένειά του και σε ολόκληρη την κοινωνία. Ας επιδοθούμε επομένως όλοι μας στον ευγενικό αυτό και ωραίο αγώνα. Τα αγαθά κόποις κτώνται. Με την ευλογία της Εκκλησίας μας, την φώτιση κα τη χάρη του Παντοδύναμου Θεού, με θάρρος, υγεία, χαρά, δύναμη, αυτοπεποίθηση, υπομονή, εργατικότητα, προσπάθεια, κατανόηση, ελπίδες και οράματα, ξεκινά σήμερα, αγαπητά μας παιδιά, η νέα μας σχολική χρονιά, η οποία αν όλοι βοηθήσουμε και αρμονικά συνεργαστούμε, σίγουρα, θα είναι, όχι μόνο απλά καλή, αλλά η καλύτερη. Ειρηνική, δημιουργική, χαρούμενη, ευλογημένη. Εμείς, παιδιά, στο σχολείο μας όλοι οι δάσκαλοι και οι δασκάλες και εγώ ως διευθυντής, σας διαβεβαιώνουμε ότι θα πράξουμε το καλύτερο δυνατό, ώστε το σχολείο μας να λειτουργεί άψογα, υποδειγματικά, ομαλά, εύρυθμα, αποτελεσματικά. Σε όλους τους τομείς και τα πεδία, σε όλα τα θέματα. Θα βοηθήσουμε καθένα παιδί και όλους μαζί, ώστε όλα τα παιδιά να χαίρονται μέσα στο σχολείο. Να το αγαπούν και να θεωρούν το σχολείο μας, σαν ένα δεύτερο σπίτι. Γι’ αυτό σύνθημά μας εδώ στο σχολείο είναι, οι δάσκαλοι και οι δασκάλες να περνούν πολύ καλά, όμως οι μαθητές και οι μαθήτριες να περνούν πολύ καλύτερα. Και συγχρόνως να πετυχαίνουμε τους στόχους μας και τους σκοπούς μας στον μέγιστο δυνατό βαθμό. Εγώ ως διευθυντής, σας διαβεβαιώνω παιδιά, ότι θα είμαι πάντα στο σχολείο, πρόθυμος να βοηθήσω σε οποιοδήποτε θέμα. Γι’ αυτό και το Γραφείο του διευθυντή είναι πάντα ανοιχτό σε όλους. Σε μαθητές, γονείς, δασκάλους. Για να περνούμε όλοι μας καλά, ευχάριστα, ειρηνικά, ξένοιαστα, χαρούμενα, δημιουργικά… Καλωσορίζουμε και πάλι φέτος, όπως αυτό γίνεται κάθε χρόνο τέτοια ωραία ημέρα, τα Πρωτάκια της Α1, Α2 και Α3 τάξης. Χαρά και περηφάνεια για τους γονείς τους… Χαρά για όλους εμάς εδώ στο σχολείο μας, που σας υποδεχόμαστε αγαπητά πρωτάκια, αγαπητοί μαθητές και μαθήτριες της Πρώτης τάξης, με ένα δυνατό, παρατεταταμένο και θερμό χειροκρότημα… Καλωσήρθατε παιδιά στο σχολείο μας… Ευχόμαστε σε όλους σας καλή πρόοδο στα μαθήματα, στα γράμματα όπως έλεγαν οι παλαιότεροι Έλληνες, αλλά και σε όλα τα θέματα. Να γίνετε καλά, εργατικά, φιλότιμα, υπεύθυνα, προσεκτικά, μορφωμένα, κοινωνικά, ευγενικά, πρόσχαρα, αθλητικά και δυνατά παιδιά. Να μάθετε πολλά γράμματα… Καλά παιχνίδια… Καλές εκδρομές… Καλές εκδηλώσεις… Καλές γιορτές… Καλωσήρθατε παιδιά… Καλή σχολική χρονιά σε όλους, με υγεία, χαρά και πολύ πολύ παιχνίδι…
Παρακαλούμε τον κύριο Πρόεδρο του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του σχολείου μας, που πάντα όλοι τους, βοηθούν το σχολείο μας, απρόσκοπτα, πρόθυμα, αθόρυβα, αποτελεσματικά, να έρθει και να απευθύνει έναν χαιρετισμό για τη νέα μας σχολική χρονιά… Σας ευχαριστούμε για τη συνεργασία σας και τη συνδρομή σας στο σχολείο μας.
Παρακαλούμε, προσοχή, για την έπαρση της σημαίας.
Σας ευχαριστούμε αγαπητά παιδιά, κυρίες, κύριοι, που μας ακούσατε… Καιρός είναι πλέον να περάσουν τα παιδιά μέσα στις όμορφες και ευρύχωρες τάξεις τους, για να γνωριστούν περισσότερο με τους δασκάλους και τις δασκάλες τους, που και αυτοί τους περιμένουν με πολλή χαρά. Σίγουρα, παιδιά, θα έχετε να πείτε πολλά και σπουδαία και ενδιαφέροντα πράγματα εκεί μέσα. Και θα τα λέτε μια ολόκληρη χρονιά… Θα πάρετε και τα ωραία σας βιβλία. Το έχουμε πει. Εμείς οι δάσκαλοι διαθέτουμε ωραίο σχολείο, ωραίες αίθουσες, ωραία βιβλία… Εσείς όλοι οι μαθητές και οι μαθήτριες να διαθέσετε την όρεξη και την καλή σας διάθεση, το χαμόγελο, την εργατικότητα, την αισιοδοξία… Πάντα επιτυχίες παιδιά. Από αύριο, με το καλό, το Πρόγραμμά μας κανονικά. Πρωινή Ζώνη 7 με 8. Προσευχή 8.15’. Πρωινό Πρόγραμμα έως τις 13.15’. Ολοήμερο Πρόγραμμα κανονικά. Μία ώρα σίτιση. Πρώτη φάση αποχώρησης στις 3. Οριστική αποχώρηση στις 4.
Δρ Μπίντας Νικόλαος, Διευθυντής 105ου 17/θέσιου Δημοτικού Σχολείου Θεσσαλονίκης.
Τηλέφωνα: 2310926304 (σχολείου), 6945623458 (κινητό διευθυντή), 105dimthe@sch.gr
105ο Δημοτικό Σχολείο Θεσσαλονίκης, Ομιλία Δ/ντή στην εορτή της 28ης Οκτωβρίου, 25-10-2019
Στις 28 Οκτωβρίου 1940, οι Έλληνες κλήθηκαν για μια ακόμη φορά, να υπερασπισθούν τα ιερά χώματα, την εδαφική ακεραιότητα, την τιμή της Ελλάδας. Να εξασφαλίσουν το ύψιστο και υπέρτατο αγαθό, την ελευθερία τους. Όχι, απάντησε περήφανα, τότε, όλος ο ελληνικός λαός στην απαίτηση των Ιταλών να σκλαβώσουν την πατρίδα μας. Από κάθε γωνιά της Ελλάδας έσπευσαν οι γενναίοι Έλληνες, για να βροντοφωνάξουν όχι στην σκλαβιά, όχι στην υποδούλωση, όχι στον φασισμό του Ιταλού Μουσολίνι, όχι στον ναζισμό του Γερμανού και αλαζονικού Χίτλερ, όχι στα παράλογα σχέδια των δυνάμεων του άξονα, που ονειρεύονταν να γίνουν παντοδύναμοι εξουσιαστές και κοσμοκράτορες. Έτρεξαν οι θαρραλέοι και γενναιόψυχοι Έλληνες και πήραν τα όπλα, για να πολεμήσουν για την τιμή και την ελευθερία της πατρίδας τους, όπως το είχαν κάνει εξάλλου πολλές φορές στο παρελθόν, οι γενναίοι πρόγονοί τους. Έτρεξαν, αψηφώντας τους κινδύνους, τις σφαίρες, τις βόμβες, τα αεροπλάνα, τα τανκς, τη φωτιά της μάχης, το κρύο, τα χιόνια, την παγωνιά, τη βροχή, τη λάσπη, την πείνα, τις αρρώστιες, τον ίδιο τον θάνατο. Όρμησαν σαν αετοί, στις πλαγιές των βουνών της Αλβανίας, για να απωθήσουν τους σιδερόφραχτους εισβολείς Ιταλούς, και να τους στείλουν πολύ μακριά, πέρα από τα σύνορα, μέσα στην Αλβανία από όπου είχαν έρθει… Αέρα!!! Αέρα!!! Αέρα!!! φώναζαν τα γενναία Ελληνόπουλα, οι φαντάροι μας, πάνω εκεί στης Πίνδου μας τις κορφές, τρομάζοντας τον εχθρό, κερδίζοντας τη μία μάχη μετά την άλλη… Ο ηρωισμός των στρατιωτών μας ήταν απαράμιλλος. Πρωτοφανής σε όλο τον κόσμο. Όλοι οι λαοί υποκλίθηκαν για μια ακόμη φορά στην ιστορία, στο μεγαλείο της ελληνικής ψυχής, την λεβεντιά και την παλληκαριά. Αναγνώρισαν την αυτοθυσία και τον ηρωισμό των Ελλήνων στρατιωτών μας. Το μολών λαβέ, επαναλήφθηκε. Ο ίδιος ο Χίτλερ το είχε δηλώσει: «Από όλους τους στρατούς, ο ελληνικός στρατός, ήταν ο πιο ηρωικός». Ο τότε πρωθυπουργός της Αγγλίας Τσώρτσιλ, το είχε πει ξεκάθαρα: «Μέχρι τώρα, λέγαμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες. Από εδώ και στο εξής, θα λέμε ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες»…
Τι ήταν όμως εκείνο που οδήγησε τους Έλληνες στην μεγάλη εκείνη νίκη τους πάνω στα βουνά της Αλβανίας, διώχνοντας τους Ιταλούς εισβολείς; Προφανώς ήταν η αγάπη τους για την ελευθερία και για την πατρίδα τους την Ελλάδα. Ήταν η πίστη τους στον δίκαιο αγώνα τους. Ήταν η ένδοξη ιστορία τους και ο λαμπρός πολιτισμός τους, ήταν η παιδεία τους και η αγωγή τους, ήταν οι πρόγονοί τους. Ήταν η αδάμαστη ελληνική ψυχή, που δεν επιτρέπει παρατυπίες, συμβιβασμούς, υποχωρήσεις, σε τέτοια ουσιώδη και σημαντικά θέματα ζωής και τιμής. Δεν κάνει εκπτώσεις σε τέτοια σοβαρά πράγματα. Ήταν η ευχή της μάνας και του γέροντα πατέρα, που στέλνοντας το παιδί τους, τον Έλληνα στρατιώτη, στο μέτωπο, του εύχονταν «με τη νίκη, με τη νίκη», «νικητές να γυρίσετε όλοι πίσω». «Η Παναγιά μαζί σου»… Ήταν η φιλόστοργη Μητέρα όλων των Ελλήνων, η Πλατυτέρα των Ουρανών, η Παναγία, η Υπέρμαχος Στρατηγός. Και ποια δύναμη μπορεί να αντιπαραταχθεί στην Μητέρα του Παντοδύναμου Θεού, που ποτέ δεν θέλει το άδικο, παρά μόνο το δίκαιο; Καμία δύναμη. Μέσα στα αμπέχονά τους ιερά φυλαγμένη η εικόνα της προστάτιδας Παναγίας, του Αΐ-Γιώργη, του Αΐ-Δημήτρη…
Ήρθαν για να βοηθήσουν τους Ιταλούς εισβολείς, οι φίλοι τους οι Γερμανοί. Η Ελλάδα δεν άντεξε. Υποδουλώθηκε, σκλαβώθηκε για τέσσερα χρόνια. Είχαμε τριπλή κατοχή. Γερμανοί, Ιταλοί, Βούλγαροι. Κατοχή. Μαύρα χρόνια, λένε όσοι έζησαν τότε. Πείνα, φυλακίσεις, εκτελέσεις, ολοκαυτώματα, σκλαβιά. Οι Έλληνες υπέφεραν τα πάνδεινα. Εκατοντάδες, χιλιάδες τα θύματα. Στα Καλάβρυτα, στην Κλεισούρα, στο Κομμένο, στους Πύργους, στην Καισαριανή, στα Κερδύλλια, στη Νιγρίτα, στο Δοξάτο, στη Δράμα, στον Χορτιάτη, στο Δίστομο, στο Μοναστηράκι, στο Κεφαλόβρυσο, στην Κρήτη, και αλλού… Εκατοντάδες χιλιάδες οι νεκροί από την πείνα του 1941… Όμως οι Έλληνες δεν υπέκυψαν… Γνωρίζουμε, «μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνουν και ξανά προς τη δόξα τραβούν»… Οργάνωσαν εθνική αντίσταση. Οι κατακτητές υπέστησαν πολλά πλήγματα. Ολοκαυτώματα, θρήνος και οδυρμός… Με τον πόλεμο στα βουνά της Αλβανίας και την αντίστασή τους, οι Έλληνες κατάφεραν να καθυστερήσουν την προέλαση των Γερμανών και Ιταλών. Απασχόλησαν πολύ στρατό τους στην Ελλάδα. Βρήκαν την ευκαιρία έτσι, να ανασυνταχθούν οι σύμμαχοι των Ελλήνων τότε, Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία, Αμερική… Η μεγάλη Ρωσία, ωφελήθηκε πιο πολύ. Καθυστέρησαν οι Γερμανοί να καταλάβουν την Ρωσία, το καλοκαίρι. Τους έπιασε η παγωνιά, και έτσι ο στρατηγός χειμώνας ανάγκασε τους σιδερόφραχτους Γερμανούς να σταματήσουν την προέλασή τους στις απέραντες ρωσικές πεδιάδες. Υποχώρησαν οι Γερμανοί. Νικήθηκαν και στην Βόρεια Αφρική από τους συμμάχους. Νικήθηκαν και στη Νορμανδία της Γαλλίας. Και στο τέλος, η Ναζιστική Γερμανία διαλύθηκε. Μαζί με αυτήν και όλες οι δυνάμεις του άξονα, ακόμη και η Ιαπωνία. Βλέπετε, δυστυχώς ο πόλεμος ήταν παγκόσμιος…
Αυτός ήταν ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος που αιματοκύλησε την Ευρώπη και τον κόσμο, αφήνοντας πίσω του εκατομμύρια θύματα, καταστροφές, ερείπια, θρήνους και οδυρμούς. Η πολυπόθητη ειρήνη ήλθε επιτέλους μετά το 1945, σε όλο τον κόσμο, αλλά και στην πολύπαθη ερειπωμένη πατρίδα μας, την Ελλάδα. Όλος ο κόσμος αναδημιουργούνταν. Και είπαν οι άνθρωποι: «Ποτέ άλλη φορά πόλεμος. Ποτέ. Μόνο ειρήνη. Μόνο ειρήνη, χαρά και ευλογία Θεού». Γι’ αυτό έγινε και ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ), με έδρα την Νέα Υόρκη, το 1945, ώστε να προλαμβάνονται οι πόλεμοι, και να μπορούν επιτέλους οι λαοί και τα κράτη να λύνουν τις διαφορές τους ειρηνικά. Κι ενώ ο κόσμος όλος αναδημιουργούνταν μετά την καταστροφή, δυστυχώς, η Ελλάδα μας έμελλε να περάσει ακόμη μία οδυνηρή περιπέτεια, με έναν αδελφοκτόνο εμφύλιο πόλεμο, για άλλα πέντε σκληρά χρόνια. Χιλιάδες και πάλι τα θύματα, καταστροφές, ερείπια, διχόνοια, διχασμός… Όλοι οι Έλληνες εύχονται και προσεύχονται να μην ξαναζήσει ο λαός μας και όλοι οι λαοί, τέτοιες μαύρες, θλιβερές μέρες σαν εκείνες της δεκαετίας του 1940. Στον γαλάζιο ουρανό της Ελλάδας να μεσουρανεί πάντα χαμογελαστός ο ήλιος «ο ηλιάτορας» κατά τον ποιητή Οδυσσέα Ελύτη, ο «ήλιος της δικαιοσύνης». Να επικρατεί πάντα στον κόσμο ολόκληρο η ειρήνη, η πρόοδος, η χαρά και η ευλογία του Θεού.
Η πατρίδα μας η Ελλάδα, στο πλευρό των συμμάχων εκείνη την περίοδο, απέδειξε ότι, αν και μικρή χώρα, πολλά μπορεί να προσφέρει ακόμη στην ανθρωπότητα. Είναι πάντα παρούσα η Ελλάδα, στο προσκλητήριο των λαών για τη προάσπιση της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας, της τιμής, της αξιοπρέπειας. Στην διασφάλιση της ειρήνης, της δικαιοσύνης, της ανάπτυξης, της προόδου. Με ομόνοια, ενότητα, σύμπνοια, ομοψυχία, κατανόηση, εργατικότητα, αλληλεγγύη, ειρήνη, γενναιότητα, αποφασιστικότητα, οι Έλληνες πάντα βγαίνουν νικητές, δείχνοντας τον δρόμο και στους άλλους λαούς. Η ιστορία της Ελλάδας διδάσκει, καθοδηγεί, εμπνέει. Η Ελλάδα είναι η λαμπαδηφόρος της ειρήνης. Και από αυτήν έχει πάντα ανάγκη ολόκληρη η ανθρωπότητα. Ας την ακολουθήσουν. Γι’ αυτό και η πατρίδα μας ζητά όχι μόνο την αναγνώριση, αλλά και τη βοήθεια, την συμπαράσταση, την υπεράσπισή της από τις λεγόμενες μεγάλες δυνάμεις, τα ισχυρά κράτη του κόσμου τούτου…. Σήμερα οι Γερμανοί, οι Ιταλοί, οι Βούλγαροι, όλοι οι λαοί του κόσμου είναι φίλοι μας. Φίλοι μας καλοί και αγαπημένοι. Ας επικρατήσει επιτέλους, αυτή η φιλία, ανάμεσα σε όλα τα κράτη της γης, σε όλους τους λαούς της γης, για να ζήσουν όλοι οι λαοί του κόσμου ειρηνικά, χαρούμενοι, αδελφωμένοι….
Ζήτω οι ένδοξοι στρατιώτες μας του ηρωικού έπους 1940. Ζήτω το ΟΧΙ. Ζήτω η εθνική αντίσταση. Ζήτω η Ελλάδα. Ζήτω η ελευθερία. Ζήτω η φιλία των λαών. Ζήτω η ειρήνη.
Δρ Νικόλαος Μπίντας, Διευθυντής 105ου Δημοτικού Σχολείου Θεσ/νίκης.
Τηλ: 2310926304, 6945623458, 105dimthe@sch.gr
ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΑΓΩΓΗΣ
Η ελευθερία είναι ένα στοιχείο, ένα αγαθό, απαραίτητο, αναγκαιότατο, στη ζωή του ανθρώπου. Είναι σαν το οξυγόνο, χάρη στο οποίο ο άνθρωπος επιβιώνει, εργάζεται, δραστηριοποιείται, κινείται, επικοινωνεί, σχεδιάζει, σκέφτεται, αποφασίζει, δημιουργεί, χαίρεται και απολαμβάνει την όμορφη ζωή που μας χάρισε ο Παντοδύναμος, Πάνσοφος και Πανάγαθος Θεός και Δημιουργός μας. Χάρη στην οποία ο άνθρωπος καταξιώνεται και μεγαλουργεί επί της γης.
Από τα αρχαία χρόνια πρώτοι οι Έλληνες αντιλήφθηκαν τη μέγιστη αξία του πολύτιμου αγαθού της ελευθερίας. Το διαλαλούν τα συνθήματά τους, «μολών λαβέ», «εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάτρης», «παίδες Ελλήνων ίτε», «ελευθερία ή θάνατος», «παιδιά της Ελλάδος, παιδιά, αέρα!», «ψωμί, παιδεία, ελευθερία», το αφήνει ιερά παρακαταθήκη με τον Ύμνον εις την Ελευθερίαν, ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός. Το διακηρύττουν ανά τους αιώνες όλοι οι Έλληνες, αποσπώντας τον έπαινο και τον θαυμασμό όλων των φιλελεύθερων λαών, όλων των ελεύθερα και σοφά σκεπτόμενων ανθρώπων.
Για τον σημαντικό αυτό λόγο, από την αρχαιότητα ακόμη, έχουν διαπρέψει οι Έλληνες, σε όλα τα πεδία, σε όλους τους τομείς. Στις τέχνες, στα γράμματα, στις επιστήμες, στο θέατρο, την φιλοσοφία, στον αθλητισμό. Και η δημοκρατία, στην αρχαία Ελλάδα, είχε γεννηθεί. Στο Βυζάντιο, η Εκκλησία δημιούργησε πλούτο, θησαυρό ανεκτίμητο, πνευματικού έργου. Χάρη στην ελευθερία εκείνη, είχαν επιτευχθεί όλα αυτά τα ωραία, υψηλά και θαυμαστά. «Παν μέτρον άριστον», «πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος», «γνώθι σαυτόν», έλεγαν, συμβούλευαν οι αρχαίοι φιλόσοφοι πρόγονοί μας. Οι Πατέρες της Εκκλησίας, φώτισαν την οικουμένη. Υψηλά και ουσιώδη νοήματα ζωής, διαχρονικά, αναντίρρητα και πάντοτε επίκαιρα. Το ελεύθερο φρόνημα ήταν εκείνο που έδινε χαρούμενο χρώμα στη ζωή, εκείνο που έδινε αξία στην ανθρώπινη ύπαρξη και που εμφυσούσε δημιουργική, ζωογόνο πνοή στον άνθρωπο. Είναι αυτό που θα υπογραμμίσει αιώνες αργότερα ο τροβαδούρος της λευτεριάς, ο θερμός πατριώτης Ρήγας Φεραίος, «συλλογάται καλά, όποιος συλλογάται ελεύθερα». Οι αρχαίοι Έλληνες και οι βυζαντινοί, έβλεπαν τον άνθρωπο ως πρόσωπο και όχι ως άτομο. Κι ενώ το πρόσωπο-άνθρωπος πολλαπλασιάζει τις εσωτερικές του πνευματικές δυνάμεις με γεωμετρική πρόοδο, δημιουργώντας όμορφα, αξιοθαύμαστα πράγματα, αξιοποιώντας στον μέγιστο βαθμό τα τάλαντά του, το άτομο-άνθρωπος αποτελεί μονάδα, ενίοτε, «υπερκαταναλωτική», «χειραγωγούμενη», νούμερο, προστιθέμενο στο απρόσωπο πλήθος, που μπορεί, κινδυνεύει καμιά φορά, να οξειδωθεί, να σκουριάσει, μέσα στη νοτιά, την υγρασία, στο στείρο πνεύμα ανθρώπων γενικά, κατά τον ποιητή Οδυσσέα Ελύτη. Και για τον απλό λόγο, διότι περίσσευσε η αδιαφορία, η απροθυμία, η ιδιοτέλεια. Είναι προφανές ότι στην κατηγορία αυτών των ανθρώπων λείπει το όραμα, η θέληση, ο ενθουσιασμός, η πρωτοβουλία, η προσωπική σφραγίδα, η αυθεντικότητα, η προσπάθεια, ο δυναμισμός, ο ζήλος, τα κίνητρα, λείπει ίσως ο στόχος της ζωής, η ποιότητά της. Το μεγαλειώδες μήνυμα της ελευθερίας το έχει ήδη δώσει ο Λόγος του Θεού προς τον άνθρωπο, με το ιερό Ευαγγέλιο. «Γνώσεσθαι την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς». «Αγαπάτε αλλήλους». «Αγάπα τον πλησίον σου ως σεαυτόν». «Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην». «Μακάριοι οι ελεήμονες, οι πραείς, οι ειρηνοποιοί». «Ό συ μισείς, ετέρω μη ποιήσεις». Για να φτάσουμε όμως σ’ αυτά τα υψηλά επίπεδα καλλιέργειας, να σεβαστούμε τον συνάνθρωπο, να τον εκτιμήσουμε, να τον βοηθήσουμε, να του αναγνωρίσουμε την αξία του ως εικόνα Θεού και ως αδελφού, θα πρέπει να υπερνικήσουμε εμπόδια, να αγωνιστούμε. Να προσπαθούμε καθημερινά να βελτιωνόμαστε, να γινόμαστε όλο και πιο καλοί, να προοδεύουμε και να ανεβαίνουμε την κλίμακα, την σκάλα των αρετών. Εγωισμοί, πάθη, κενοδοξίες, δεν έχουν θέση σε άνθρωπο καλλιεργημένο κατά Θεόν, σε άνθρωπο που σέβεται τον εαυτό του και τους συνανθρώπους του. Υπηρετούμε πάντα την αλήθεια, τη δικαιοσύνη, την ειρήνη. Συνεισφέρουμε και συμβάλλουμε στην πρόοδο, στην ευημερία, στην προκοπή, τόσο την προσωπική μας, όσο και την οικογενειακή και κοινωνική. Με αγώνα προσωπικό και άσκηση, αλλά και σωστή αγωγή από την μικρή ακόμη ηλικία, όλα μπορούν να γίνουν. Στο χέρι όμως του καθενός είναι, ελεύθερα, να διαλέξει ποιον δρόμο να ακολουθήσει στη ζωή του. Τον δρόμο της αρετής που είχε διαλέξει και ο ήρωας Ηρακλής, ή τον δρόμο της κακίας. Διότι «επ’ ελευθερία εκλήθημεν». Δεν είμαστε κουρδισμένα ρολόγια. Αρκεί για μας, να κάνουμε καλή χρήση της ελευθερίας μας και να αξιοποιήσουμε γόνιμα, παραγωγικά και εποικοδομητικά τον πολύτιμο χρόνο της όμορφης ζωής μας. Ο ακέραιος, δυναμικός, μορφωμένος, καλλιεργημένος χαρακτήρας, η ολοκληρωμένη προσωπικότητα, θα είναι το έπαθλο από αυτή την ωραία μας προσπάθεια. Η πλούσια εμπειρία που θα αποκομίσουμε από όλη αυτή την διαδικασία είναι μια ακόμη μεγάλη επιτυχία μας. Ας θυμηθούμε και την Ιθάκη του ποιητή Καβάφη. Αλλά και τις Θερμοπύλες. Βεβαίως και χαιρετίζουμε με χαρά, με παλμό και ενθουσιασμό την ελευθερία. Προσοχή όμως, μην εκλάβουμε την ελευθερία μας ως πρόσχημα και ευκαιρία για να πούμε «είμαι ελεύθερος, κάνω ό,τι θέλω», διότι έχουμε δικαιώματα, έχουμε όμως και υποχρεώσεις και καθήκοντα. Διότι και η αναρχία και ο μη σεβασμός των νόμων είναι και αυτά σκλαβιά και δικτατορία, όπως τονίζει εύστοχα ο Ρήγας Φεραίος. «Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία», θα διακηρύξει ο ποιητής Ανδρέας Κάλβος. «Για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλειά πολλή», θα υπογραμμίσει ο νομπελίστας Οδυσσέας Ελύτης. Η ελευθερία αλλά και η δημοκρατία, η αδελφή της, είναι μια πολύ ευαίσθητη έννοια. Εύκολα μπορεί να παρερμηνευθεί και να κοπεί στα μέτρα του καθενός, κατά το δοκούν, όπως ο καθένας θέλει και του αρέσει. Η ελευθερία, η δημοκρατικότητα, η προοδευτικότητά μας, ξεκινάει από μέσα μας, από τον ίδιο μας τον εαυτό. «Εύδαιμον το ελεύθερον, το δ’ ελεύθερον το εύψυχον», θα τονίσει ο Περικλής, στην αρχαία Αθήνα. Δηλαδή, η ευτυχία βρίσκεται στην ελευθερία και η ελευθερία βρίσκεται στη γενναιοψυχία, τη δική μας γενναιοψυχία, παλικαριά και λεβεντιά, το δικό μας φιλότιμο. Ας προσπαθήσουμε επομένως να καλλιεργήσουμε πρώτα το δικό μας περιβόλι της ψυχής. Να ασκήσουμε τον εαυτό μας για κάθε τι ωραίο και υψηλό και ευλογημένο κατά Θεόν, κατά το «ευ αγωνίζεσθαι», κατά το «καλός καγαθός», το «αιέν αριστεύειν», αλλά και κατά το «άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιος ειμί», και το «μη περιπατείτε ως άσοφοι, αλλά ως σοφοί», του Ευαγγελίου. Ας σκληραγωγήσουμε τον εαυτό μας. Ας καλλιεργήσουμε τον χαρακτήρα μας, το πνεύμα, την ψυχή, για να ανθίσουν μέσα μας όλες οι αρετές που έχει ανάγκη ο άνθρωπος και ολόκληρη η κοινωνία και ανθρωπότητα. Κοινωνικότητα, φιλανθρωπία, φιλοτιμία, εργατικότητα, ευγένεια, ευθύτητα, ειλικρίνεια, δικαιοσύνη, ειρήνη, απλότητα, πραότητα, ταπεινοφροσύνη, γενναιοψυχία, ανδρεία, σεβασμός στον εαυτό μας και στους συνανθρώπους μας, ενσυναίσθηση, ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο. Κορωνίδα δε όλων αυτών των αρετών θα είναι η αγάπη, η εν Χριστώ αγάπη, όπως τέλεια την εγκωμιάζει ο Απόστολος των Εθνών Παύλος στον υπέροχο ύμνο του. Δόξα, εξουσία, προβολή, αναγνώριση, αποδοχή, επιτυχία, ευτυχία, δύναμη, επιζητούν όλοι. Όμως αυτή η δύναμη που επιζητούμε όλοι μας βρίσκεται, μόνο, στην αγάπη και την ειρήνη. Και το αιώνιο σύμβολο της αγάπης και της ειρήνης δεν είναι άλλο από τον τίμιο σταυρό του Χριστού, που σημαίνει αγάπη στον Θεό και συγχρόνως αγάπη στους συνανθρώπους μας.
Ας αγωνιστούμε λοιπόν όλοι μας, για την ελευθερία, την πραγματική ελευθερία, που μας ελευθερώνει από τα δεσμά της ακαταστασίας, και μας ενώνει με την ζωοποιό και σωτήρια δύναμη της Αγάπης και της Ειρήνης. Της αγάπης χωρίς σύνορα, χωρίς διακρίσεις, και προς κάθε συνάνθρωπο. Λευκό, μαύρο, κίτρινο, Έλληνα, Γερμανό, Κονγκολέζο, Αμερικανό, Κινέζο, Ινδό, χριστιανό, μουσουλμάνο, άνδρα, γυναίκα, νέο, ηλικιωμένο, αρτιμελή, ανάπηρο, υγιή, ασθενή, πλούσιο, φτωχό, υψηλόβαθμο, χαμηλόβαθμο.
Ας αγωνιστούμε γενναία για την εξωτερική ελευθερία, κατά των επίβουλων εχθρών και ξένων επιδρομέων εναντίον της πατρίδας μας. Διότι αγαπούμε πάντα τον τόπο μας. Και αν δεν αγαπάμε τον τόπο μας, τότε, δεν μπορούμε να πούμε ότι αγαπούμε τους συνανθρώπους μας, ούτε και τους άλλους λαούς. Αγαπούμε τον τόπο μας, την πατρίδα μας, την φροντίζουμε και την υπερασπιζόμαστε. Και αυτό, για να μπορούμε έπειτα, απερίσπαστοι, να ασχολούμαστε με έργα ειρήνης, με έργα αγάπης. Να μπορούμε να βοηθούμε και τους άλλους λαούς, όλους τους άλλους ανθρώπους της γης, ανεξαιρέτως, όταν εκείνοι έχουν ανάγκη από την δική μας βοήθεια. Αλλά ας αγωνιστούμε με θάρρος και αποφασιστικότητα επίσης, και για την εσωτερική, την πνευματική μας ελευθερία. Κατά των ατομικιστικών, εγωιστικών, αντικοινωνικών, ρατσιστικών, ενίοτε φασιστικών, νοοτροπιών και συμπεριφορών, που αλλοτριώνουν, φθείρουν, τον άνθρωπο. Όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι απέναντι στον νόμο, απέναντι στον Θεό. Ίσοι, όχι όμως κατ’ ανάγκη όμοιοι. Ο καθένας έχει τα δικά του ταλέντα, και με τα οποία αλληλοσυμπληρώνονται, με πνεύμα αγάπης και κατανόησης, όλοι οι άνθρωποι μέσα στην κοινωνία. Όλοι είναι «εικόνες Θεού», όλοι είναι αδέλφια. Όλοι έχουν τις ίδιες ανάγκες, τα ίδια δικαιώματα, τις ίδιες υποχρεώσεις. Όλοι αξίζουν τον σεβασμό, την αναγνώριση, την προσοχή μας. Όλοι έχουν ανάγκη από αγάπη, εν Χριστώ αγάπη, βοήθεια, συμπαράσταση. «Μπορεί όλα τα δάχτυλα να μην είναι ίσα, όμως, όλα θέλουν να μπουν μέσα στο γάντι για να μην κρυώνουν» και «βόηθα με να σε βοηθώ, ν’ ανεβούμε το βουνό», λέει ο σοφός λαός μας. Να προσθέσουμε τέλος, και αυτό που είχε πει ο πρόεδρος Αβραάμ Λίνκολν, «στα ουσιώδη ενότης, στα επουσιώδη ελευθερία, και σε όλα αγάπη». Ο δε Ισοκράτης, δηλώνει σαφώς ότι «Η δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται όταν καταχράται το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, όταν μαθαίνει τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα, και την αναρχία ως ευδαιμονία». Ελεύθεροι, ενεργοί, δραστήριοι, δημιουργικοί, φιλειρηνικοί, δημοκρατικοί, πολίτες, με ενσυνείδητη και όχι επιβαλλόμενη πειθαρχία, με υπευθυνότητα, ευθυκρισία, ευσυνειδησία, εργατικότητα, φιλοτιμία, κοινωνικότητα, αλληλοβοήθεια, αλληλεγγύη, ομόνοια, καλοσύνη, δικαιοσύνη, τιμιότητα, ήθος, ευγένεια, σεβασμό, απλότητα, πραότητα, ταπεινοφροσύνη, υπομονή, κατανόηση, θέληση, δυναμισμό, ζήλο, χαρά, αισιοδοξία, καλλιέργεια, μόρφωση, παιδεία, πολιτισμό, γνήσιο πατριωτισμό, πανανθρώπινα ιδανικά και αξίες, χτίζουν, δημιουργούν, προοδεύουν, ευημερούν, καταξιώνονται, προκόβουν. Απολαμβάνουν και χαίρονται την όμορφη ζωή. Εγγυώνται την επιτυχία. Εξασφαλίζουν την πρόοδο της κοινωνίας. Γράφουν ιστορία. Ας είμαστε κι εμείς ένας, μία, από αυτούς. Δρ Μπίντας Νικόλαος, Διευθυντής 105ου Δημοτικού Σχολείου Θεσσαλονίκης.
Τηλ: 2310926304 (σχολείου), 6945623458(διευθυντή), 105dimthe@sch.gr nikbintas@hotmail.com
Δέκα έτη αποσπασμένος στο Παρίσι,και από ένα έτος στις ΗΠΑ, στο Κονγκό, στο Καμερούν.