Μία εικόνα = χίλιοι ήχοι.
Τα παιδιά, χρησιμοποιώντας το τρένο της φαντασίας, βρέθηκαν μέσα σε έναν πίνακα ζωγραφικής (“Χριστουγεννιάτικο δέντρο” – Albert Chevallier Tayler – 1911), και προσπάθησαν να αφουγκραστούν τους ήχους που “ακούγονται”.. Αφού καταγράψαμε όλες τις ιδέες, ξεφύτρωσε μία νέα ιδέα:
“Θα μπορούσαμε άραγε να αναπαράγουμε αυτούς τους ήχους εμείς, να τους ηχογραφήσουμε και να τους βάλουμε μέσα στον πίνακα;”
“Ναι, να κάνουμε τον ήχο της βροχής με τα δάχτυλα μας! “, “και τα καμπανάκια της εκκλησίας με τα χρωματιστά καμπανάκια μας”, “και τον ήχο της φωτιάς με κλαράκι από το δέντρο που θα σπάμε”, Και κάπως έτσι προέκυψε η ακόλουθη δουλειά των παιδιών. Με ευρηματικότητα, με υπομονή και ενθουσιασμό, τα παιδιά σας επανασυστείνουν τον πίνακα ζωγραφικής, αυτή την φορά με ήχο! Ευχαριστούμε την κα. Ελένη για την πολύ ωραία ιδέα!
Για να το δείτε, ακολουθείστε το link https://www.thinglink.com/scene/1789360124540748644 και πατήστε πάνω στις νότες.
Τι είναι ο ρυθμός; Πόσες νότες χρειαζόμαστε για να δημιουργήσουμε μια μελωδία; Πως ξεχωρίζουμε την διαφορετική ένταση και την διαφορετική τονικότητα των ήχων γύρω μας; Με πόσους διαφορετικούς τρόπους μπορώ να παραξω ήχο χρησιμοποιώντας μόνο ένα κομμάτι χαρτί; Μπορώ να κανω το ίδιο χρησιμοποιώντας μόνο το σώμα μου; Αυτά, και άλλα πολλά θα προσεγγίσουμε με τα παιδιά καθ’ ολη την διάρκεια της υπόλοιπης χρονιάς (πρωινό και ολοήμερο πρόγραμμα), στα πλαισια του προγράμματος μουσικής “Μπες στον ρυθμο!”.
Μία ακόμη αποστολή περίμενε τα παιδιά για το Σαββατοκύριακο! Θα έπρεπε να παρακολουθήσουν το βίντεο και να κάνουν ένα πολύ απλό πείραμα, χρησιμοποιώντας ένα κουκουνάρι και ένα ποτήρι νερό!
Πέρασε η πρώτη εβδομάδα προσαρμογής, και η νέα ομάδα έχει αρχίσει να γνωρίζεται και να αλληλοεπιδρά. Ένας νέος χρόνος ξεκινάει, γεμάτος ανακαλύψεις, δράσεις, ιδέες, όνειρα που θα μοιραστούμε μαζί με τα παιδιά σας, πράγματα που μας γεμίζουν χαρά, και μας κάνουν να «ψηλώνουμε» από περηφάνια. Αυτές τις μέρες σημειώσαμε δίπλα στο μεγάλο μέτρο της πόρτας το ύψος του κάθε παιδιού και θα επαναλάβουμε τη διαδικασία τον Ιούνιο, για να δούμε τελικά… Πόσο ψηλώσαμε μαζί; ❤️
Φέτος αποφασίσαμε να γνωρίσουμε καλύτερα την εποχή αυτή μέσα από τα έργα τέχνης γνωστών ζωγράφων με θέμα το καλοκαίρι. Τα παιδιά, πρώτα γνώρισαν τους πίνακες, τους εξερεύνησαν, έπαιξαν μαζί τους και έπειτα διάλεξαν έναν από αυτούς για να προσπαθήσουν να φτιάξουν ένα “αντίγραφό” του. Την τελευταία ημέρα, οι γονείς είχαν την ευκαιρία να δουν το σύνολο των έργων των παιδιών και να αποχαιρετιστούμε μ’ αυτόν τον τρόπο για τις καλοκαιρινές μας διακοπές!
Φτάσαμε στο τέλος του 4ου κύκλου των εργαστηρίων δεξιοτήτων με τίτλο “Νινέττα η Καρέττα”. Τα παιδιά γνώρισαν πολλά ενδιαφέροντα πράγματα για την φυσιολογία του ζώου, τις συνήθειές του, την ωοτοκία του, τους κινδύνους που αντιμετωπίζει όντας ζώο υπό εξαφάνιση, καθώς και τα πράγματα που μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι για να τα προστατεύσουν.
Ως τελική εργασία ανασκόπησης και διάχυσης, τα παιδιά ανέλαβαν να εργαστούν σε ομάδες και να ετοιμάσουν ένα επιτραπέζιο παιχνίδι. Αρχικά θέσαμε τα βασικά ερωτήματα στην ολομέλεια και τα παιδιά πήραν αποφάσεις πάνω σε βασικά ζητήματα όπως: ποιος θα ήταν ο σκοπός του παιχνιδιού, ποια θα είναι η αρχή και ποιο το τέλος, πώς φαντάζονται το ταμπλό, πώς θα κινούνται οι παίκτες επάνω στο ταμπλό, ποιος θα είναι ο τίτλος του παιχνιδιού.
Και έπειτα περάσαμε στα πιο πρακτικά ζητήματα, που έπρεπε πλέον να υλοποιήσουν οι ομάδες εργασίας: σχεδιασμός ταμπλό, κατασκευή πιονιών, κατασκευή καρτελών με τα εμπόδια και τις βοήθειες των παικτών κτλ.
Το παιχνίδι μας είναι έτοιμο και άμεσα διαθέσιμο για τα παιδιά της διπλανής τάξης αλλά και της επόμενης χρονιάς, καθώς φροντίσαμε να φτιάξουμε και ένα βίντεο που να εξηγεί τους κανόνες, και να το βάλουμε στον υπολογιστή που χρησιμοποιούν τα παιδιά για να μπορούν να ανατρέχουν.
Σας επισυνάπτουμε το βίντεο με τους κανόνες, καθώς και κάποιες φωτογραφίες από την πορεία του εργαστηρίου.
Παραμυθοκάρτες εν δράση!
Πόσα παιδιά δυσκολεύονται στην αφηγηματικό λόγο; Πόσες φορές προσπαθούμε να τους εξηγήσουμε ότι θα πρέπει αυτό που μας αφηγούνται να είναι μία μικρή ιστορία με αρχή, μέση και τέλος, όποιο κι αν είναι αυτό. Πόσες φορές προσπαθούμε να συνδέσουμε το αίτιο με το αιτιατό αλλά και το πρόβλημα με την λύση του, επιδιώκοντας να μάθουμε στα παιδιά μία ρουτίνα σκέψης;
Σήμερα, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου, αποφασίσαμε να φτιάξουμε το πρώτο μας παιχνίδι, με παραμυθοκάρτες. Τα παιδιά κλήθηκαν να ζωγραφίσουν σε ένα μικρό χαρτί αυτό που κάθε φορά τους ζητήθηκε : άλλοτε ένας τόπος, άλλοτε ένας ήρωας, άλλοτε ένα πρόβλημα, άλλοτε ένας βοηθός και άλλοτε ένα μαγικό αντικείμενο.
Αφού συγκεντρώσαμε όλες τις ζωγραφιές των παιδιών, είχε έρθει η ώρα να τις τυπώσουμε
και στην συνέχεια να τις κόψουμε για να ξεκινήσει το παιχνίδι.
Η οδηγία ήταν σαφής: Για να έχω μία ιστορία, κατανοητή για τον αναγνώστη – ακροατή, από την πιο απλή έως την πιο σύνθετη, θα πρέπει να έχω μία αρχή που να μου δίνει πληροφορίες για τον τόπο και τον ήρωά μου, μία μέση που θα μου δίνει πληροφορίες για
το πρόβλημα και την λύση του (βοηθός και μαγικό αντικείμενο) και ένα τέλος που θα κλείνει την ιστορία με μία πρόταση και μία ευχή «να ζήσουμε εμείς καλά, κι αυτοί καλύτερα».
Τα παιδιά έπαιξαν το παιχνίδι, το διασκέδασαν πολύ, και στην συνέχεια πήραν αντίτυπα από τις κάρτες και οδηγίες για να το παίζουν στο σπίτι με τους γονείς τους.
Κι αν το βαρεθούν, μπορούν να φτιάξουν καινούριες κάρτες, με νέους ήρωες και προορισμούς, νέα προβλήματα και λύσεις. Όπου τους ταξιδέψει η φαντασία! Όπως ακριβώς γίνεται και με ένα βιβλίο!
Για να ακούσετε το τραγούδι από τις παραμυθοκάρτες που περιγράφει και την διαδικασία της αφήγησης, πατήστε
Αποτύπωση όλης της δράσης σε μία σελίδα sway Εργαστήρια Δεξιοτήτων “Μικροί Μετεωρολόγοι” (office.com)
Κρύο κρύο τσουχτερό!
Τι να πουν και τα πουλάκια που δεν βρίσκουν σποράκια να φάνε!
Τα παιδιά ετοίμασαν τις δικές τους δυναμωτικές μπάλες για τα σπουργίτια και τα υπόλοιπα πουλάκια της γειτονιάς που δεν ταξίδεψαν σε άλλα πιο ζεστά μέρη. Ανακατέψαμε σποράκια (λιναρόσπορο, σπόρους chia, ηλιόσπορο), νιφάδες βρώμης, μέλι και αλεύρι.
Κι όταν η ζύμη δεν «έσφιγγε» και καταλάβαμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε μπαλάκια μ’ αυτήν, θυμηθήκαμε ότι έχουμε ξεχάσει το πιο σημαντικό υλικό που θα ενοποιήσει το μείγμα μας και τα υλικά μας! Μα βέβαια, το αλεύρι!
Έπειτα, περάσαμε μέσα τους καλαμάκια και σύρματα πίπας και οι μπαλίτσες ετοιμάστηκαν για να κρεμαστούν στις αυλές και τα μπαλκόνια των παιδιών.
Αφού τελειώσαμε, σκεφτήκαμε ότι δεν χρειάζεται να περιμένουμε να χιονίσει στην Αττική, για να παίξουμε και να δημιουργήσουμε έργα τέχνης με πάγο! Μπορούμε να φτιάξουμε τα δικά μας έργα τέχνης από φυσικά υλικά (φέτες πορτοκαλιού, φύλλα, ανθάκια) και νερό και να τα καταψύξουμε. Έτσι κι έγινε.
Την επόμενη ημέρα, περιμέναμε πως και πως το διάλειμμα, για να τα βγάλουμε έξω στον ήλιο και να παρακολουθήσουμε πόσο γρήγορα θα λιώσουν.
Αντίο Ιανουάριε!
