ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ ΘΩΜΑΗ

Το Μαύρο Θέατρο, όπως και πολλά άλλα σημαντικά πράγματα, γεννήθηκε στην αρχαία Κίνα. Η πρώτη παράσταση του Μαύρου Θεάτρου παίχθηκε για να διασκεδάζει ο αυτοκράτορας, και στην ουσία επρόκειτο για θέατρο σκιών –για να παίζουν θέατρο σκιών επάνω σε ένα λευκό ύφασμα οι Κινέζοι εκμεταλλεύτηκαν τα φώτα των κεριών. Αυτό το θεατρικό στυλ έγινε δημοφιλές, και στον 18ο αιώνα η τέχνη επεκτάθηκε στην Ιαπωνία, όπου άρχισε να χρησιμοποιείται στο παραδοσιακό ιαπωνικό κουκλοθέατρο „bunraku“.
Οι τεχνικές του σύγχρονου Μαύρου Θεάτρου χρησιμοποιήθηκαν επίσης στην αρχή της κινηματογραφίας, όταν οι κινηματογραφικές τεχνικές βρισκόταν ακόμα «σε νηπιακό στάδιο». Πολλοί καλλιτέχνες (μαζί με τον George Méliés) χρησιμοποίησαν τις τεχνικές του Μαύρου Θεάτρου για να απεικονίσουν τις φαντασιώσεις που γεννιόταν μέσα στο μυαλό τους.
Το σύγχρονο Μαύρο Θέατρο δημιουργήθηκε στη δεκαετία του 1950, κυρίως χάρη στην πρωτοβουλία του Γάλλου πρωτοποριακού καλλιτέχνη Georg Lafay, ο οποίος επομένως συχνά αναφέρεται ως πατέρας του Μαύρου Θεάτρου.
Σε αυτό το χρονικό διάστημα εφευρέθηκε η λυχνία υπεριώδους ακτινοβολίας, η οποία στη δεκαετία του 1960 και 1970, κατά τη διάρκεια των Χίπις, έγινε μια μανία μόδας στους νέους ανθρώπους που έψαχναν να βρουν νέα χρώματα ως σύμβολο της έννοιας της ελευθερίας.
Την ίδια περίοδο στην Πράγα της Τσεχοσλοβακίας, δημιουργείται μια νέα μαγευτική θεατρική γλώσσα – ένα νέο είδος θεάτρου, προσφέροντας άγνωστες, μέχρι στιγμής, δυνατότητες και χρώματα.
Ο νέος τύπος θεάτρου απαιτούσε απόλυτο σκοτάδι, ευρεία χρήση υλικών μαύρου χρώματος, μαύρης ζωγραφικής και επίσης υπεριώδους φωτισμού, ο οποίος προσέφερε μεγάλη ποικιλία από όλα τα άλλα χρώματα.
Το μυστικό του Μαύρου Θεάτρου είναι το υπεριώδες φως, που ονομάζεται επίσης “μαύρο φως”, και οι σκοτεινές αίθουσες θεάτρων, τυλιγμένες σε μαύρο ύφασμα. Αυτός ο ασυνήθιστος συνδυασμός έδωσε σε αυτό το συγκεκριμένο είδος θεάτρου το σημερινό του όνομα: το Μαύρο Θέατρο.