Terra Computerata

Πρόκειται, ασφαλώς, για νίκη της δημοκρατίας – όπως νοείται η δημοκρατία στην Ελλάδα, δηλαδή ως ισοπέδωση προς τα κάτω. Εφέτος ο χαμηλότερος βαθμός εισαγωγής, συγκεκριμένα στη Σχολή Βιομηχανικού Σχεδιασμού του ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδας, είναι το 0,9. Δηλαδή, αν ένας υποψήφιος, που ας πούμε ότι λέγεται Βαγγέλης, γράψει το όνομα του με μόνον ένα ορθογραφικό λάθος, π. χ. «Βαγγαίλης», μπορεί να σπουδάσει design στη μαγευτική Κοζάνη, που είναι και γενέτειρα της υπουργού Παιδείας. (Αν γράψει «Βαγγαίλοις», δυστυχώς δεν εισάγεται και πρέπει να προσπαθήσει πάλι του χρόνου…)

Θα μπορούσε κανείς να μη δώσει ιδιαίτερη σημασία, αφού τα περισσότερα ΤΕΙ της επαρχίας χρησιμεύουν κυρίως ως απόδειξη του συστήματος των πελατειακών σχέσεων, το οποίο (τι ειρωνεία!) καταγγέλλει ο πρωθυπουργός με το άρθρο του στην ιστοσελίδα της κυβέρνησης. Είναι όμως δυνατόν η βάση στο Τμήμα Χημείας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και στο Τμήμα Φυσικής του ιδίου πανεπιστημίου να είναι μόλις 4,07 και 3,15 αντιστοίχως; Αφήστε κατά μέρος τις ανησυχίες για τη γενικότερη πτώση του επιπέδου που επιφέρει η κατάργηση της βάσης του 10 και αναρωτηθείτε αν οι εισακτέοι με αυτόν τον βαθμό θα μπορέσουν ποτέ να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των σπουδών τους.

Την περασμένη εβδομάδα, στη Βρετανία δημοσιεύθηκαν τα αποτελέσματα των αντίστοιχων εξετάσεων (A-levels) για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια, οι οποίες θεωρούνται εξαιρετικά απαιτητικές. Εν αντιθέσει με τα προηγούμενα χρόνια, εφέτος οι εξετασθέντες που πέτυχαν το άριστα (Α) ήσαν πολύ περισσότεροι. Το αποτέλεσμα ήταν να κληθούν τα πανεπιστήμια να διαχειρισθούν μια κρίση πρωτοφανή, καθώς, από την πλημμυρίδα των αρίστων που έσπευδαν να διεκδικήσουν τις καλύτερες θέσεις, οι αρμόδιοι δεν ήξεραν πώς να επιλέξουν τους εισακτέους. Ετσι, εφήρμοσαν την αρχή να δέχονται όσους πρόλαβαν να υποβάλουν αίτηση πρώτοι, αποκλείοντας όμως υποψηφίους με την ίδια βαθμολογία. Το θέμα έγινε πρωτοσέλιδο για μέρες στον βρετανικό Τύπο και τώρα κυβέρνηση και πανεπιστημιακή κοινότητα διερευνούν πώς θα αποφευχθεί παρόμοιο φαινόμενο στο μέλλον.

Αρθρο του Στέφανου Κασιμάτη στην Καθημερινή

Είχα έναν μαθητή που ο μόνος ήχος που άκουσα όλη τη χρονιά από το στόμα του ήταν ο ρυθμικός ήχος του ροχαλητού του. Διέπρεψε στις εξετάσεις συγκεντρώνοντας αξιοζήλευτους Μ.Ο κάτω της μονάδας  και τώρα πλέον θεωρείται φοιτητής.

Παράλογο; όχι απλά ελληνικό.

Απορία: τι χρειαζόμαστε το ανοικτό πανεπιστήμιο αφού η απλή παρουσία στις πανελλαδικές σου εξασφαλίζει μία θέση στα ΤΕΙ που είναι ισότιμα με ΑΕΙ; Μόνο αν θέλεις διακαώς να σπουδάσεις αυτό που επιθυμείς πρέπει να πληρώσεις το κατιτίς σου στο ανοικτό αλλιώς πας στο ορθάνοικτο.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε Παρασκευή 27 Αυγούστου 2010 στις 00:15 στην κατηγορία εξετάσεις. Μπορείς να παρακολουθείς τα σχόλια χρησιμοποιώντας το RSS 2.0 feed. Μπορείς να πας στο τέλος του άθρου και να αφήσεις σχόλιο. Τα pings προσωρινά δεν επιτρέπονται.