Να ‘μουν του σταύλου έν’ άχυρο, ένα φτωχό κομμάτι
την ώρα π’ άνοιγ’ ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι.
Να ιδώ την πρώτη του ματιά και το χαμόγελό του,
το στέμμα των ακτίνων του γύρω στο μέτωπό του.
Να λάμψω από τη λάμψη του κι’ εγώ σαν διαμαντάκι
κι’ από τη θεία του πνοή να γίνω λουλουδάκι.
Να μοσκοβοληθώ κι’ εγώ από την ευωδία,
που άναψε στα πόδια του των Μάγων η λατρεία.
Να ‘μουν του σταύλου ένα άχυρο ένα φτωχό κομμάτι
την ώρα π’ άνοιγ’ ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι.
Χριστούγεννα (Τέλλος Άγρας)
Όξω πέφτει αδιάκοπα και πυκνό το χιόνι,
κρύα και κατασκότεινη κι αγριωπή η νυχτιά.
Είναι η στέγη ολόλευκη, γέρνουν άσπροι κλώνοι,
μες το τζάκι απόμερα ξεψυχά η φωτιά.
Τρέμει στα εικονίσματα το καντήλι πλάγι
και φωτάει στη σκυθρωπή, στη θαμπή εμορφιά.
Να η φάτνη, οι άγγελοι κι ο Χριστός κι οι Μάγοι
και το αστέρι ολόλαμπρο μες στη συννεφιά!
Κι οι ποιμένες, που έρχονται γύρω από τη στάνη
κι η μητέρα του Χριστού στο Χριστό μπροστά.
Το μικρό το εικόνισμα όλ’ αυτά τα φτάνει,
μαζεμένα όλα μαζί και σφιχτά-σφιχτά.
Πέφτει ακόμη αδιάκοπο κι άφθονο το χιόνι,
όλα ξημερώνονται μ’ άσπρη φορεσιά
στον αγέρα αντιλαλούν του σημάντρου οι στόνοι,
κάτασπρη, γιορτάσιμη λάμπει η εκκλησιά.
Χριστούγεννα (Α. Κυριαζής)
Χριστούγεννα, πρωτούγεννα,
τώρα Χριστός γεννιέται
κι οπόχει μάνα κίνησε
κι όλον τον κόσμο αρνιέται.
Στο παραγώνι του τζακιού
μια θέση που ήταν άδεια,
ευκές και γέλια γιόμισε
και στρώθηκε με χάδια.
Κ’ η Παναγιά απ’ το κόνισμα
σα σπιτικιά χαιρόταν
σα μάνα καλωσόριζε
σαν στον καιρό της, όταν…
Είδα χτες το βράδυ στ’ όνειρό μου
(Τέλλος ‘Αγρας)
Είδα χτες το βράδυ στ’ όνειρό μου,
το γεννημένο μας Χριστό,
τα βόδια επάνω του εφυσούσαν,
όλο το χνώτο τους ζεστό.
Το μέτωπό του ήταν σαν ήλιος,
και μέσα η φάτνη η φτωχική,
άστραφτε πιο καλά από μέρα,
με κάποια λάμψη μαγική.
Στα πόδια του έσκυβαν οι Μάγοι,
κι’ έμοιαζε τ’ άστρο από ψηλά,
πως θα καθίσει σαν κορώνα,
στης Παναγίτσας τα μαλλιά.
Βοσκοί πολλοί και βοσκοπούλες,
τον προσκυνούσαν ταπεινά,
ξανθόμαλλοι άγγελοι εστεκόνταν,
κι’ έψελναν γύρω του «ωσαννά».
Μα κι’ από αγγέλους κι’ από μάγους,
δεν ζήλεψα άλλο πιο πολύ,
όσο της Μάνας Του το στόμα,
και το ζεστό – ζεστό φιλί.
Πατήστε εδώγια να ακούσετε το ηχητικό αρχείο με την ανάλυση της εικόνας της γεννήσεως
Γέννηση 15ος αι.
Διδακτική αξιοιποίση
Δείτε την εικόνα παρακάτω και δώστε απαντήσεις στα ερωτήματα που υπάρχουνι. Κάθε νούμερο στην εικόνα αντιστοιχεί σε ένα πρόσωπο ή μια παράσταση της εικόνας. Ανακοινώστε τα αποτελέσματα στην τάξη
Α) Σχολιάστε το νούμερο 1 της εικόνας. Ποιον εικονίζει; Το μέρος στο οποίο είναι ξαπλωμένος τι προεικονίζει;
Β) Τo νούμερο 2 ποιους αναπαριστά; Γιατί έχουμε τέτοιο πλήθος από αυτούς και όχι λιγότερους;
Γ) Το νούμερο 3 ποια πρόσωπα αναπαριστά; Σχολιάστε την ενδυμασία τους;
Δ) Τι αναπαριστά το νούμερο 4 στην εικόνα; Ποια η αναγκαιότητα μιας τέτοιας παράστασης
Ε) Τα πρόσωπα στο νούμερο 5 είναι απομακρυσμένα από την Παναγία και το Βρέφος. Ποια είναι αυτά τα πρόσωπα;
Γιατί είναι τόσο μακριά;
Σε αυτό τον ισότοπο τα παιδιά μπορούν να βρουν καρτες και εικόνες με θρησκευτικό περιεχόμενο για να εμπλουτίσουν τις εργασίες τους ή να τυπώσουν κάρτες. Υπάρχει μενού και για άλλες κατηγορίεςCristianity Education Gallery
Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε στον ουρανό ένα αστεράκι. Έμενε σ΄ ένα μικρό σπιτάκι από ροζ σύννεφα, μαζί με τη μαμά του και τις εφτά αδελφές του. Βαριόταν όμως να κάνει κάθε βράδυ τα ίδια και τα ίδια. Γιατί τα αστεράκια του ουρανού, μια δουλειά έχουν να κάνουν μόνο:Να βγαίνουν στα παράθυρα των σπιτιών τους και να φέγγουν στους ανθρώπους. Αυτό το αστεράκι, το δικό μας, ήταν λιγάκι σκανταλιάρικο. Όλο κουνιόταν και δεν καθόταν ποτέ ήσυχο κι ακίνητο στη θέση του. Ο δάσκαλος των αστεριών, ο κύριος Αλτάϊρ, κάλεσε μια νύχτα το αστεράκι και το μάλωσε αυστηρά. Μερικά αστέρια του είπε πρέπει να στέκουν στη θέση τους. Άλλα αστέρια μπορούν να κάνουν μικρούς κύκλους γύρω από το σπίτι τους. Εσύ είσαι από αυτά που πρέπει να στέκουν ακίνητα. Ο δάσκαλος των αστεριών, ο κύριος Αλτάϊρ, του είπε πως όποια αστέρια παράκουσαν κι έκαναν του κεφαλιού τους, κάηκαν και χάθηκαν στον ουρανό. Το αστεράκι δεν είχε πιστέψει καθόλου το δάσκαλο των αστεριών. Για λίγες νύχτες κάθισε ήσυχο ή σχεδόν ήσυχο. Έπειτα άρχισε να κοιτάζει γύρω τους μεγάλους πλανήτες. Έψαχνε να βρει κάτι που να του αρέσει. Τίποτε. Μόνο στη γη υπάρχει ζωή, του είπε ένα βράδυ η μεγάλη του αδελφή, η Αστερόπη, που το λυπήθηκε. Από κει που ήταν το αστεράκι έβλεπε τη γη σαν μικρό γαλάζιο πορτοκάλι. Και του άρεσε πολύ. «Αξίζει τον κόπο, σκέφτηκε, να πάω πιο κοντά, να δω πως είναι η ζωή». Μια μέρα λοιπόν, που ο ήλιος έλαμπε και κανένας δε μπορούσε να το δει, το αστεράκι το έσκασε από το σπίτι του. Στριφογύρισε και κάποτε έφτασε πάνω από τη γη. Τώρα έβλεπε καθαρά τα βουνά, τα ποτάμια, τις θάλασσες και τις πεδιάδες της Γης. Και του άρεσε πολύ. Αυτό που δεν ήξερε ήταν ότι τώρα το έβλεπαν και οι άνθρωποι από τη γη.. Ανακαλύψαμε είπαν, ένα νέο αστέρι. Και του έδωσαν κι ένα όνομα. Το ονόμασαν Βιγαδεζή. Όμως το αστεράκι ήθελε να δει τι άλλο υπήρχε στη Γη. Πλησίασε λοιπόν περισσότερο και του άρεσε πολύ. Οι άνθρωποι γεμάτοι θαυμασμό κοίταζαν τα βράδια αυτό το λαμπερό αστέρι. Το αστεράκι όμως γρήγορα βαρέθηκε και πλησίασε λίγο περισσότερο. Τώρα έβλεπε και τους ανθρώπους. Και του άρεσε πολύ.
Οι άνθρωποι γεμάτοι θαυμασμό έβλεπαν αυτό το υπέρλαμπρο άστρο. Δεν μπορεί έλεγαν, κάτι θα συμβεί στον κόσμο. Κάτι πολύ καλό. Αλλιώς γιατί να φανεί αυτό το αστέρι; Στο αστέρι άρεσαν πολύ οι παράξενοι άνθρωποι. Παρατηρούσε, λοιπό, εδώ και λίγες μέρες, τρεις ανθρώπους που περπατούσαν στην έρημο. Περπατούσαν και περπατούσαν και περπατούσαν. Κάτι κρατούσαν στα χέρια τους και προχωρούσαν κοιτάζοντας κάπου κάπου και τον ουρανό.
Μια νύχτα το αστεράκι είδε άλλους δύο παράξενους ανθρώπους. Έναν άντρα και μια γυναίκα. Κι ένα γαϊδουράκι. Η γυναίκα ήταν πάνω στο γαϊδουράκι. Φαινόντουσαν κουρασμένοι και πήγαιναν πολύ αργά. Το αστεράκι πλησίασε λίγο περισσότερο. Η λάμψη του μεγάλωσε. Οι τρεις παράξενοι άνθρωποι που περπατούσαν στην έρημο, μόλις είδαν τη λάμψη του αστεριού να μεγαλώνει, άνοιξαν το βήμα τους. Το αστεράκι είδε τη γυναίκα να κατεβαίνει από το γαϊδουράκι. Κρατούσε την κοιλιά της που ήταν μεγάλη και στρογγυλή. Το αστεράκι είχε δει κι άλλες γυναίκες με μεγάλη κοιλιά και ήξερε. Άραγε αυτή η γυναίκα θα γεννούσε εκεί στην ερημιά, μόνη της; Το αστεράκι, ανήσυχο, πλησίασε ακόμη περισσότερο. Οι τρεις παράξενοι άνθρωποι, βλέποντας τη λάμψη να μεγαλώνει, άνοιξαν ακόμη περισσότερο το βήμα τους. Η γυναίκα μπήκε σε μια σπηλιά της ερήμου. Μπήκε και το γαϊδουράκι. Ο άντρας στάθηκε απέξω. Σε λίγο εμφανίστηκε κι ένα κοπάδι από πρόβατα. Οι βοσκοί τους έδειχναν με θαυμασμό και λίγο φόβο το υπέρλαμπρο αστέρι που στεκόταν πάνω από τη σπηλιά. Όταν ακούστηκε το πρώτο κλάμα του μωρού, το αστεράκι ένιωσε την καρδιά του να σπαρταράει από χαρά.
Αχ, πόσο ήθελε να δει αυτό το μωράκι. Πλησίασε ακόμη λίγο. Όλη η έρημος γύρω φωτίστηκε σαν να ‘ταν μέρα. Οι τρεις παράξενοι γέροντες φάνηκαν να έρχονται βιαστικοί. Πλησίασαν τους βοσκούς και κάτι τους ρώτησαν. Εκείνοι τους έδειξαν τη σπηλιά. Το αστεράκι φλεγόταν πια από περιέργεια. Τι ήταν αυτό το μωράκι; Γιατί οι βοσκοί είχαν γονατίσει στην άμμο; Γιατί αυτοί οι τρεις παράξενοι γέροντες είχαν έρθει από τόσο μακριά γι΄αυτό το μωρό; Και τι γινόταν άραγε τώρα μέσα στη σπηλιά; Το αστεράκι ξεχνώντας τις συμβουλές του δασκάλου των αστεριών, του κυρίου Αλτάϊρ, πλησίασε ακόμη περισσότερο τη Γη. Είδε μέσα στη σπηλιά τους τρεις γέροντες γονατιστούς μπροστά σε μια φάτνη, να προσφέρουν στο μωράκι σμύρνα, χρυσό και λιβάνι. Ένα φως ξεχυνόταν γύρω από τη φάτνη και φώτιζε το ήρεμο πρόσωπο της μητέρας του μωρού. Το αστεράκι πρόλαβε να δει και τα μάτια του μωρού που τον κοίταζαν γλυκά. Τίποτε άλλο…. Έπειτα έσβησε σαν κεράκι και χάθηκε απ΄ τον ουρανό.
Τους τρεις παράξενους γέροντες τους έλεγαν Βαλτάσαρ, Μελχιόρ και Γάσπαρ. Αργότερα τους ονόμασαν «Οι τρεις Μάγοι με τα δώρα»
Τον μοναχικό άντρα τον έλεγαν Ιωσήφ.
Την μητέρα του μωρού την έλεγαν Μαρία.
Το αστεράκι το ονόμαζαν Βιγαδεζή.
Όλοι όμως το ξέρουν σαν Το Αστέρι των Χριστουγέννων».
Και κανείς δεν το ξέχασε ποτέ. Κάθε χρόνο οι άνθρωποι βάζουν ένα αστέρι στην κορυφή του χριστουγεννιάτικου δέντρου και το θυμούνται.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότερα
