Αγαπητό μου ημερολ…. εεεεε… blogoλόγιο, σήμερα ξύπνησα, πλύθηκα, ντύθηκα, χτενίστηκα (υποθέτω, γιατί τα έκανα κοιμισμένη σε robot mode, αλλά δεδομένου πως δεν εισπράξαμε τσιρίδες τρόμου με το που βγήκα στο δρόμο, μάλλον έτσι θα έγινε), πήγα στο σχολείο, και μετά ξύπνησα για τα καλά, γιατί τα μικρά παιδάκια που συχνάζουν εκεί λειτουργούν σε dolby surround τσιρίδας. Αφού τους έμαθα ένα σωρό σημαντικά πράγματα για έναν τύπο που επέμενε να μας διδάξει πως είναι από την Μαδρίτη και είναι Ισπανός άρα μιλάει ισπανικά και πως άμα έχεις περισσότερα από ένα πράγματα, πρέπει απαραίτητα να ξέρεις κάτι που λέγεται πληθυντικός και που οι εξαιρέσεις του είναι σαφώς περισσότερες από τον κανόνα, είπα να ασχοληθώ με κάτι πραγματικά επί της ουσίας!

Αν δεν ξέρετε για τα δικαιώματα του παιδιού (όχι πως αμφιβάλλω για το επίπεδο των αναγνωστών του blog, χοχοχο) περάστε μια βόλτα από τον Συνήγορο του Παιδιού όπου θα ταξιδεύουμε αύριο με τις τάξεις μου (αν νομίζετε πως τα παιδιά έχουν ακούσει για την Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Παιδιού, εχμ… ναι, δεν θέλω να σας το πω ωμά, αλλά είστε μακριά νυχτωμένοι!) γιατί γνώση, σημαίνει δύναμη!

Ο πρώτος επίσημος επισκέπτης της έκθεσης, μόλις άνοιξε τις πύλες της στο ευρύ κοινό! Μετά ήρθαν και άλλοι με μικρότερο αριθμό ποδιών ανά άτομο.

Το φωτογραφικό ρεπορτάζ δηλώνει φτωχό (αυτά παθαίνεις άμα πιάσεις το μπίρι μπίρι με τους φίλους σου που εκτίθονται και πειράζεις τις εγκαταστάσεις τους…) αλλά μην ανησυχείτε, ένα πράγμα ΔΕΝ μας λείπει σε αυτό το Φεστιβάλ και τις εκδηλώσεις του: οι κάμερες…. Και είπαμε… ελάτε να τα δείτε και μόνοι σας!!!