Εφήμερον

Φιλοσοφία

Η θανατική ποινή :υπέρ ή κατά;

Η ηθική φιλοσοφία διερευνά τις  βασικές έννοιες που καθορίζουν τη συμπεριφορά των ανθρώπων μέσα στην κοινωνία μας. Τα τελευταία χρόνια οι διάφορες ηθικές θεωρίες αξιοποιούνται στο χώρο της εφαρμοσμένης ηθικής  για την αντιμετώπιση  διλημμάτων  που αφορούν μεταξύ άλλων και τη θανατική ποινή.

Την συζήτησή μας σχετικά με το θέμα της θανατικής ποινής  μέσα στην τάξη με αφορμή το μάθημα της φιλοσοφίας ακολούθησε η προβολή της  ταινίας «Πράσινο Μίλι» (1999) με πρωταγωνιστές  τον Tom Hanks  και τον Michael Clarke Duncan. Βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Stephen King και την σκηνοθετεί ο Frank Darabont..

«Πράσινο Μίλι» ονομάζεται ο διάδρομος που βρίσκεται σε αυτήν την πτέρυγα και οδηγεί στο δωμάτιο με την ηλεκτρική καρέκλα, λόγω του βαθυπράσινου χρώματός του. Τη δεκαετία του ’30, οι δεσμοφύλακες της πτέρυγας μελλοθανάτων ενός σωφρονιστικού ιδρύματος θα βρεθούν σε πραγματικό ηθικό δίλημμα καθώς θα διαπιστώσουν ότι το επόμενο «θύμα» τους, που έχει καταδικαστεί σε θάνατο για τη δολοφονία δύο κοριτσιών, είναι ένα καλοκάγαθο άτομο, που διαθέτει το χάρισμα να θεραπεύει με τα χέρια του…Η ταινία αυτή βασίζεται στο δίπολο του καλού και του κακού, στο φως και το σκοτάδι.

Η θανατική ποινή στον κινηματογράφο: Πράσινο μίλι

ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΜΙΛΙ (THE GREEN MILE) – trailer – Bing video

Ακολουθούν οι σκέψεις και οι προβληματισμοί των μαθητών μας:

Αποστολία Νικολή , Β2

« Η σκηνή που με εντυπωσίασε είναι η σκηνή στην οποία ο Πολ πάει στο κελί του Τζόν Κόφι για να τον ρωτήσει για κάποια τελευταία επιθυμία, αν θέλει να τον αφήσουν ελεύθερο και ο Τζον του λέει ότι είναι καιρός για αυτό να φύγει διότι δεν άντεχε άλλο τον πόνο που ένιωθε των υπόλοιπων ανθρώπων. Ο λόγος για τον οποίο με εντυπωσίασε η συγκεκριμένη σκηνή είναι διότι σε αυτή τη σκηνή καταλαβαίνουμε ποιος πραγματικά είναι ο Τζόν Κόφι και πόσο πολύ πόνο έχει βιώσει στη ζωή του.

Ο ήρωας που συμπάθησα περισσότερο είναι ο Έντουαρντ  Ντελακρουά διότι υιοθετεί το ποντίκι το αγάπα μέχρι την τελευταία του πνοή και ζητάει από τους φύλακες να του βρούμε ένα σπίτι για να μείνει. Ο Εντουαρντ  Ντελακρουά μας δείχνει ότι ακόμα και τα πιο απαίσια εγκλήματα να έχεις κάνει μπορείς να αλλάξεις.

Πιστεύω το κεντρικό μήνυμα της ταινίας είναι ότι το κακό αυτό του κόσμου επιτίθεται συχνά στα πιο θαυμαστά και πνευματικά ισχυρά όντα που υπάρχουν. Η αρνητική μου θέση  για τη θανατική ποινή ενισχύθηκε μετά την προβολή της ταινίας διότι κάθε άνθρωπος αξίζει μία δεύτερη ευκαιρία για τη ζωή διότι οι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν.»

Άννα Σαμαρά , Β2

«Η σκηνή που μου έκανε περισσότερη εντύπωση είναι όταν ο Τζον Κόφι τοποθετήθηκε στην ηλεκτρική καρέκλα και ενώ ανέμενε το θάνατό του προσπάθησε να κάνει τον Πολ να αισθανθεί καλύτερα λέγοντάς του πως οι δύο αδερφές σκοτώθηκαν από την αγάπη τους, και αυτό συμβαίνει και στη δική του περίπτωση. Επίσης εντυπωσιακό ήταν πως όλοι οι φύλακες που ήταν παρόντες στην εκτέλεση της θανατικής ποινής του Τζον έκλαιγαν σε αντίθεση με αυτές άλλων κρατουμένων.

Κατά την άποψή μου το μήνυμα που θέλει να περάσει η ταινία είναι η εναντίωση στην θανατική ποινή, καθώς όπως συμβαίνει και στην περίπτωση του Τζον Κόφι μπορεί να καταδικαστεί σε θάνατο ένας αθώος και να γίνουν λάθη. Επίσης, όπως φαίνεται και στην ταινία πολλοί εγκληματίες μετανιώνουν για ό,τι διέπραξαν στο παρελθόν και κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα στη μετάνοια και τη συγχώρεση.

Η ταινία ενίσχυσε την άποψη μου πως η θανατική ποινή είναι άδικη και δεν πρέπει να  εφαρμόζεται σε καμία κοινωνία. Επιπλέον, με βοήθησε να κατανοήσω πως οι εγκληματίες δεν είναι πάντα σκληροί και απάνθρωποι, αλλά αντίθετα κάποιοι είναι πολύ ευαίσθητοι και διέπραξαν εγκλήματα επηρεασμένοι από άσχημα βιώματα και εμπειρίες.»

Μαθητής του Β1

«Η σκηνή της ταινίας που με συγκίνησε περισσότερο ήταν αυτή της θεραπείας της συζύγου του διευθυντή των φυλακών από τη σοβαρή ασθένειά της. Αυτό το μέρος της ταινίας ήταν σίγουρα έντονα φορτισμένο με ανάμεικτα συναισθήματα χαράς, ανακούφισης και ελπίδας αλλά και αγωνίας. Παράλληλα αναδεικνύει την αξία και έμφυτη καλοσύνη των ανθρώπων ανεξάρτητα από την καταγωγή ή το χρώμα δέρματος αλλά και το τι μπορεί να «χάσει» η κοινωνία από την άδικη εκτέλεση αθώων.

Η προβολή της ταινίας ενισχύει την πεποίθηση για την μη επιβολή της  θανατικής ποινής ως τιμωρία για οποιοδήποτε έγκλημα. Αυτό το πετυχαίνει αναδεικνύοντας το πόσο σκληρή και απάνθρωπη διαδικασία αποτελεί η εκτέλεση ενός ανθρώπου, από τη στιγμή που ο φόνος αποτελεί αποτρόπαια και κατακριτέα πράξη με οποιοδήποτε πρόσχημα κι αν διενεργείται. Επίσης, στην ταινία θίχτηκε και το ζήτημα της θανατικής καταδίκης κάποιου αθώου ως αποτρεπτικός παράγοντας για την αποδοχή της ως θεσμού, αφού μπορεί να οδηγήσει στη στέρηση της ζωής από έναν άνθρωπο εντελώς αναίτια»

Μαθητής του Β1

«Η σκηνή της ταινίας που με συγκίνησε ιδιαίτερα ήταν ο θάνατος του Τζων Κόφι. Αυτός ο άνθρωπος εκτελέστηκε για κάτι που ο ίδιος δεν έκανε. Ήταν ένα ευαίσθητο και φοβισμένο άτομο και με το χάρισμα που είχε από το θεό να κάνει καλά όλους του ανθρώπους έφυγε που άδικα. Έκανε πάντα το σωστό εκεί που βρίσκονταν ,και γι’ αυτό ήταν αγαπητός από τους φύλακες. Οι ίδιοι ένιωσαν ιδιαίτερη συγκίνηση όταν αναγκάστηκαν να τον εκτελέσουν.

Δεν είμαι υπέρ της θανατικής ποινής γιατί νομίζω ότι κανένας άνθρωπος δεν έχει το δικαίωμα να αφαιρεί τη ζωή κάποιου παρά μόνο ο Θεός. Η φυλακή πολλές φορές σαν ποινή κάποιας εγκληματικής πράξης μπορεί να οδηγήσει ανθρώπους να ακολουθήσουν το σωστό δρόμο και να συνετιστούν .Η προβολή της ταινίας ενίσχυσε την αρνητική μου άποψη για τη θανατική ποινή.»

ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ: ΣΟΦΙΑ ΧΑΡΙΤΟΠΟΥΛΟΥ