ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΑΓΙΩΝ ΘΕΟΔΩΡΩΝ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ blog

Λήψη αρχείου

Λήψη αρχείου

Λήψη αρχείου

Ξεκινάμε το ταξίδι στη χώρα των παραμυθιών “παραμύθι μύθι μύθι το κουκί και το ρεβίθι “.Όμως σ’ αυτό το ταξίδι δεν πάμε χωρίς αποσκευές, κάθε παιδί κουβαλάει τα δικά του βιώματα, αναμνήσεις, παραμύθια από το οικογενειακό του περιβάλλον, Η γιαγιά, η μαμά, ευτυχώς στις μέρες μας και ο μπαμπάς έχουν διηγηθεί, έχουν διαβάσει στα παιδιά την Κοκκινοσκουφίτσα, τη Σταχτοπούτα, τον Πινόκιο ή τα 7 κατσικάκια. Έτσι τα παιδιά έρχονται στο νηπιαγωγείο με κάποιες εικόνες από το μαγικό κόσμο των παραμυθιών. Σ΄αυτόν δεν υπάρχουν οι συμβάσεις του δικού μας “λογικού” κόσμου αλλά όλα ξετυλίγονται στο χώρο της φαντασίας. Τα ζώα μιλούν, υπάρχουν μάγισσες και νεράιδες, υπάρχουν μαγικά αντικείμενα και πάντα υπάρχει ένα λυτρωτικό, αίσιο τέλος για τον ήρωα του παραμυθιού που μέσα από αυτό και τα παιδιά παίρνουν αισιοδοξία, δύναμη και για τη δική τους ζωή.

Στο νηπιαγωγείο τα παιδιά επιλέγουν το δικό τους αγαπημένο  παραμύθι και αφού γράψω όλους τους τίτλους των παραμυθιών τα παιδιά καλούνται να “διαβάσουν” και να αναγνωρίσουν το δικό τους παραμύθι που στη συνέχεια να το παρουσιάσουν στα άλλα παιδιά!

Πολλές φορές το παραμύθι ξεκινάει μ΄αυτό το ποιηματάκι και φυσικά τελειώνει με το”ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!”Είναι καλό για την εξάσκηση της μνήμης και του λόγου των παιδιών να μαθαίνουν κάποια από αυτά  απέξω:

Παραμύθι, μύθι, μύθι:
Το κουκί και το ρεβίθι
εμαλώνανε στη βρύση.
Και περνάει η φακή
και τα βάζει φυλακή.
Και η φάβα τής φωνάζει:
«Φακή, άσ’ τα, δεν πειράζει».

Στη συνέχεια αποφασίζουμε να επεξεργαστούμε πιο συστηματικά μερικά από τα αγαπημένα παραμύθια των παιδιών:

¨ΤΑ ΤΡΙΑ ΓΟΥΡΟΥΝΑΚΙΑ¨

Αριθμούμε τα γουρουνάκια και τα βάζουμε στη σωστή σειρά.

Φτιάχνουμε τρεις ομάδες όσες και τα σπίτια από τα 3 γουρουνάκια και κάνουμε ένα πείραμα:

Φτιάχνουμε το αχυρένιο σπιτάκι με κίτρινο χαρτόνι οντουλέ, το ξύλινο σπιτάκι με μικρά ξυλάκια και το σπίτι από τούβλα από κόκκινα τουβλάκια πλαστελίνης. Στο τέλος τα παιδιά διατυπώνουν υποθέσεις για το αν θα καταφέρει ο λύκος να ρίξει το σπιτάκι φυσώντας .

ΤΟ ΑΧΥΡΕΝΙΟ ΣΠΙΤΑΚΙ

ΤΟ ΞΥΛΙΝΟ ΣΠΙΤΑΚΙ

Καταφέραμε να το γκρεμίσουμε φυσώντας!

ΤΟ ΣΠΙΤΑΚΙ ΑΠΟ ΤΟΥΒΛΑ

Το σπιτάκι από τούβλα αποδείχτηκε πολύ γερό! Όσο κι αν φυσήξαμε δεν καταφέραμε να το γκρεμίσουμε.

Αγαπημένο παραμύθι πολλών παιδιών είναι και η “κοκκινοσκουφίτσα”

Αφού τη διηγηθήκαμε ομαδικά αποφασίσαμε να φτιάξουμε ένα ταμπλό με ζωγραφική και την τεχνική του κολάζ.

Δουλεύουμε ομαδικά, ζωγραφίζουμε, φτιάχνουμε τα δέντρα με τύπωμα από σφουγγάρι και κόβουμε και κολλάμε τους ήρωες από κάποιο παλιό παραμύθι!

Φτιάχνουμε επιτραπέζιο παιχνίδι με την κοκκινοσκουφίτσα να πρέπει να φτάσει στο σπίτι της γιαγιάς.

Έτσι ασχολούμαστε με τα μαθηματικά παίζοντας με το ζάρι και μετρώντας!

Κι αφού ασχοληθήκαμε με τα κλασσικά παραμύθια, έπειτα γνωρίζουμε κι ένα μουσικό παραμύθι: “o πρίγκιπας Λεμόνης”

Διαβάζουμε το συγκεκριμένο παραμύθι κι αποφασίζουμε να το εικονογραφήσουμε και να φτιάξουμε κούκλες για το κουκλοθέατρο εμπνευσμένοι από τους ήρωες του παραμυθιού.

Και φυσικά παίζουμε κουκλοθέατρο!

Δεν παραλείπουμε να τραγουδήσουμε τα πολύ ωραία τραγούδια του ομώνυμου βιβλίου από τον συγγραφέα του βιβλίου Α. Σακελλαρίδη

Ξεκινάμε τη καινούρια σχολική χρονιά 2015-16 κάνοντας γεμάτα αυτοπεποίθηση βήματα για τη ζωή!

¨Βήματα για τη ζωή” είναι και ο τίτλος ενός καινοτόμου εκπαιδευτικού προγράμματος που θα εφαρμόσουμε φέτος στο νηπιαγωγείο μας που στοχεύει στην αναγνώριση των συναισθημάτων μας, στην προσωπική ενδυνάμωση του κάθε παιδιού και στην εξέλιξη του σε έναν συναισθηματικά ώριμο πολίτη που θα έχει αυτοεκτίμηση και θα μπορεί να διαχειρίζεται τα όποια προβλήματα τον απασχολούν και να βρίσκει λύσεις σε αυτά.

Ξεκινάμε με τη γνωριμία των παιδιών του νηπιαγωγείου.Λέμε τα ονόματά μας και φτιάχνουμε σχολικές τσάντες που διακρίνονται από το αρχικό γράμμα του ονόματός μας!

Προκειμένου να γνωριστούμε γινόμαστε για λίγο δημοσιογράφοι και παίρνουμε συνέντευξη από κάποιο άλλο παιδί! Έτσι μαθαίνουμε για τα μέλη της οικογένειάς του, το αγαπημένο του παιχνίδι, το αγαπημένο του φαγητό,το τραγούδι που του αρέσει, καθώς επίσης και ποια είναι η αγαπημένη του γωνιά στο νηπιαγωγείο.

Γινόμαστε φίλοι και φοράμε τυχαία  τα βραχιολάκια της φιλίας. Δενόμαστε σωματικά με το φίλο-φίλη μας και παίζουμε πολλά κινητικά παιχνίδια. 

Φτιάχνουμε με το σώμα μας :

Συζητάμε με τα παιδιά τον τίτλο του προγράμματος ¨ΒΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ” και μετά από σκέψη και ανταλλαγή ιδεών αποφασίζουμε ότι για να κάνουμε βήματα χρησιμοποιούμε τις πατούσες μας. Οπότε αποφασίζουμε να σχεδιάσουμε σε χρωματιστά χαρτιά τις πατούσες μας και να φτιάξουμε με αυτές ένα λουλούδι που στο κέντρο του θα υπάρχει μια καρδιά που θα παραπέμπει και στον τίτλο του προγράμματος ζωή-καρδιά!

Στο πρόγραμμα μας επισκέπτεται το ήρεμο και λίγο ντροπαλό κουνελάκι, οπότε πρέπει να κάνουμε ησυχία για να μη φοβηθεί και φύγει! Κάθε παιδί γνωρίζεται με το κουνελάκι, το κρατάει αγκαλιά του λέει το όνομά του και μερικά πράγματα για τον εαυτό του.Στη συνέχεια καλούμαστε να του κάνουμε μία “φιλοφρόνηση” δηλαδή να του πούμε ένα καλό λόγο πρώτα για την εμφάνισή του και μετά για το χαρακτήρα του.Σκεφτόμαστε και κάνουμε μια φιλοφρόνηση και για τους φίλους μας, καθώς επίσης και για τα μέλη της οικογένειάς μας.Τις γράφουμε με αστεράκια στο χαρτί και ζητάμε από τους γονείς μας να γράψουν κι αυτοί για μας μια φιλοφρόνηση.

Κάποια άλλη μέρα μας επισκέπτεται το ζωηρό βατραχάκι που μας ενοχλεί με τις αταξίες και τα καμώματά του και αποφασίζουμε να του μάθουμε τους κανόνες του σχολείου μας για να μην κάνει πάλι τα ίδια λάθη. Έτσι τα παιδιά, μου υπαγορεύουν τους κανόνες, τους πληκτρολογώ στον Η/Υ και τους κολλάμε σε έναν πάπυρο που ένα πουλάκι θα τους μεταφέρει στο ζωηρό βατραχάκι κι εμείς με τη σειρά μας θα τους μεταφέρουμε στους γονείς μας στο σπίτι μας όπου μπορούμε με το ίδιο σκεπτικό να αποφασίσουμε όλοι μαζί και να γράψουμε τους κανόνες του σπιτιού!

Η κοινωνία των μελισσών είναι μια καλά οργανωμένη κοινωνία που τη διέπουν οι δικοί της κανόνες και κάθε έντομο επιτελεί το δικό του έργο. Προσπαθούμε κι εμείς με βιωματικό τρόπο να μάθουμε μερικά πράγματα για τις μέλισσες.Επειδή κάποιος γονιός ασχολείται με τη μελισσοκομία μας δανείζει για μια μέρα κάποια πράγματα που σχετίζονται με αυτή την εργασία.

Η κυψέλη, το σπίτι των μελισσών!

Η κηρήθρα που αποθηκεύουν οι μέλισσες το μέλι αποτελείται από μικρά εξάγωνα κελιά για μεγαλύτερη εξοικονόμηση χώρου.Η κηρήθρα λοιπόν είναι στην ουσία η φωλιά της μέλισσας, σε αυτή γεννάει και μεγαλώνει τα μικρά της, σε αυτή αποθηκεύει τις τροφές της, σε αυτή δραστηριοποιείται η μέλισσα.

Χρησιμοποιούμε κι εμείς το καπνιστήρι για να ζαλίσουμε για λίγο τις μέλισσες και να μη μας τσιμπήσουν!

Παρουσιάζουμε τα γάντια και το καπέλο του μελισσοκόμου που μαζί με την ολόσωμη φόρμα του τον προστατεύουν από τα τσιμπήματα των μελισσών!

Συζητάμε για την διατροφική αξία του μελιού και το πόσο υγιεινό είναι αλλά δε μένουμε μόνο στα λόγια, τρώμε για κολατσιό φρυγανιά με βούτυρο και μέλι.  

Μέσα από το θεατρικό παιχνίδι μεταμορφωνόμαστε κι εμείς για λίγο σε μέλισσες.

Kατασκευάζουμε μικρές μέλισσες από χαρτί που ρουφούν το νέκταρ από τα λουλούδια και το μεταφέρουν στην κυψέλη τους.Όπως μάθαμε καθώς αναζητήσαμε πληροφορίες για τις μέλισσες από τι διαδίκτυο χρησιμοποιούν τα έξι πόδια τους ως καλαθάκια για να μεταφέρουν τη γύρη και έχουν δύο σύνθετα μάτια και τρία απλά στο μέτωπο…

Τέλος φτιάξαμε ένα επιτραπέζιο παιχνίδι όπου μέσα στα κελιά της κηρήθρας υπήρχε το νέο λεξιλόγιο με θέμα τις μέλισσες όπως νέκταρ, γύρη βασίλισσα, εργάτρια κ.α. καθώς και καρτέλες με αριθμούς από το 1-10.Τα παιδιά έπρεπε να αναγνωρίσουν τους αριθμούς και να τους τοποθετήσουν στα αντίστοιχα κελιά. Καλούνται επίσης να προσπαθήσουν να διαβάσουν τις λέξεις από το λεξιλόγιο των μελισσών με οδηγό το αρχικό τους γράμμα και να τις τοποθετήσουν στα αντίστοιχα κελιά.

Ξεκινάμε τη θεματική ενότητα “κυκλοφορώ με ασφάλεια”  με  το φωτεινό σηματοδότη για τους πεζούς, το γνωστό μας Σταμάτη και Γρηγόρη. Διαβάζουμε την ιστορία που έχει γράψει η συγγραφέας Γαλάτεια Σουρέλη. 

Σταμάτης και Γρηγόρης
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν δυο μικρά ανθρωπάκια. Το
ένα το έλεγαν Σταμάτη και το άλλο Γρηγόρη.
Μια μέρα ο Σταμάτης και ο Γρηγόρης αποφάσισαν να πάνε
στην πόλη , για να σώσουν τους ανθρώπους από τα αυτοκίνητα.
Προχώρησαν , προχώρησαν , ώσπου συνάντησαν έναν
τσοπάνο που έβοσκε τα πρόβατά του.
-Ε! πού πάτε έτσι βιαστικοί; Ρώτησε ο τσοπάνος.
-Πάμε στην πόλη είπαν τα ανθρωπάκια.
-Και τι θα κάνετε στην πόλη, είπαν τα ανθρωπάκια.
-Θα σώσουμε τους ανθρώπους από τα αυτοκίνητα,
απάντησαν τα δυο ανθρωπάκια.
-Εσείς θα σώσετε τους ανθρώπους από τα αυτοκίνητα; Γέλασε ο
τσοπάνος.
-Ναι, εμείς , είπαν πάλι τα δυο ανθρωπάκια.
-Και πώς λέγεστε , κουμπάροι; Ρώτησε ο τσοπάνος.
-Σταμάτης , είπε το ένα ανθρωπάκι.
-Γρηγόρης, είπε το άλλο ανθρωπάκι.
Έτσι είπανε και φύγανε. Προχώρησαν , προχώρησαν πάλι
και συνάντησαν ένα γεωργό που όργωνε το χωράφι του.
-Ε! τους φώναξε ο γεωργός. Για πού το βάλατε;
-Πάμε στην πόλη να σώσουμε τους ανθρώπους από τα
αυτοκίνητα, είπαν τα ανθρωπάκια.
-Εσείς θα σώσετε τους ανθρώπους από τα αυτοκίνητα!
γέλασε ο γεωργός. Τι αστείο είναι πάλι αυτό;
-Εμείς, εμείς !είπαν με σιγουριά τα δυο ανθρωπάκια. Θα
δεις…
– Και πώς είναι το όνομά σας; Ρώτησε ο γεωργός.
– Το δικό μου είναι Σταμάτης , είπε το ένα ανθρωπάκι.
Το δικό μου είναι Γρηγόρης, είπε το άλλο ανθρωπάκι.
Είπανε και φύγανε. Σαν φτάσανε την πόλη, οι δυο φίλοι
πήγαν στην αστυνομία.
-Ήρθαμε να σώσουμε τους ανθρώπους από τα αυτοκίνητα,
είπαν στους αστυνομικούς.
Οι αστυνομικοί δε γελάσανε, μόνο ρώτησαν:
-Και τι ζητάτε για να σώσετε τους ανθρώπους;
-Να μας ακούν, είπε ο Γρηγόρης .
-Να μας κοιτούν στα μάτια είπε ο Σταμάτης.
-Θα σας φτιάξουμε τα σπιτάκια, να μην κρυώνετε. Μην
τύχει και αρρωστήσετε, είπαν οι αστυνομικοί.
Έτσι κι έγινε:Ο Γρηγόρης φόρεσε πράσινο κοστούμι και
μπήκε σ’ ένα πράσινο σπιτάκι. Τώρα οι μεγάλοι αλλά και τα
μικρά παιδιά ξέρουν κι όταν είναι στο δρόμο, κοιτούν το σπιτάκι
των δυο μικρών ανθρώπων.
-Περάστε, κάντε τη δουλειά σας. Τα αυτοκίνητα είναι
σταματημένα και περιμένουν! λέει το πράσινο ανθρωπάκι, είπε ο
Γρηγόρης.
–Στοπ, και να με συμπαθάτε, ο δρόμος τώρα είναι για τα
αυτοκίνητα! λέει το κόκκινο ανθρωπάκι, ο Σταμάτης.
Έτσι ο Σταμάτης και ο Γρηγόρης, τα δυο ανθρωπάκια,
κατέβηκαν στην πόλη. Από τότε, τσαφ! Ανάβει ο ένας κόκκινο,
τσουφ! Ο άλλος πράσινο και οι μεγάλοι και τα παιδιά δε
φοβούνται πια τα αυτοκίνητα. Έχουνε γίνει φίλοι.

                                                     Γαλάτεια Σουρέλη 

Κατασκευάζουμε κι εμείς το φωτεινό σηματοδότη!

Όπως έχουμε εμείς στο σχολείο μας κανόνες έτσι υπάρχουν κανόνες και στο πώς συμπεριφερόμαστε ως πεζοί στο δρόμο. Συγκεκριμένα αναφερόμαστε στους 5 κανόνες που θα πρέπει να τηρούμε όταν θέλουμε να διασχίσουμε έναν δρόμο και αφού τους αριθμήσουμε, τα παιδιά  τους υπαγορεύουν στην εκπαιδευτικό  και στη συνέχεια τους εκτυπώνουμε και τους κολλάμε στο συγκεκριμένο φύλλο εργασίας.  

Στη συνέχεια ασχολούμαστε με τις πινακίδες αναγγελίας κινδύνου. Παρατηρούμε ότι είναι τριγωνικές με εξωτερικά κόκκινο περίγραμμα και αποφασίζουμε να φτιάξουμε κι εμείς κάποιες πινακίδες και στο κάτω μέρος τα παιδιά θα γράψουν όπως μπορούν τη σημασία τους.

Συζητάμε για το πόσο καθοριστικό είναι οι οδηγοί να τηρούν τις πινακίδες γιατί είναι ουσιαστικά πινακίδες ζωής .Έχουμε την ιδέα να χαρίσουμε στους μπαμπάδες, μια δικής μας έμπνευσης πινακίδα,  ένα μικρό αυτοκινητάκι που αναγράφει :Mπαμπά μην τρέχεις!

Και επειδή ο καλύτερος τρόπος να μαθαίνεις είναι μέσα από το παιχνίδι σκεφτόμαστε να φτιάξουμε μια μακέτα κυκλοφοριακής αγωγής.

Αρχικά φτιάχνουμε και βάφουμε τα αυτοκινητάκια μας.

Έπειτα παίρνουμε λωρίδες χαρτονιού από χαρτόκουτες και τις βάφουμε γκρι όπως οι δρόμοι της ασφάλτου.Για τις πινακίδες ζωής παίρνουμε άδεια καπάκια από μπουκάλια τα γεμίζουμε με πλαστελίνη και  στηρίζουμε στα αντίστοιχα ξυλάκια μικρογραφίες από τα σήματα  που υπάρχουν στους δρόμους. Αυτό είναι το τελικό αποτέλεσμα που χωράει σε μια βαλίτσα, η βαλίτσα του κ.ο.κ (κώδικας- οδικής -κυκλοφορίας) που κάθε παιδί τη παίρνει μια μέρα σπίτι του και την παρουσιάζει στην οικογένειά του.

Τέλος σε όλη τη θεματική ενότητα τα παιδιά ασχολούνται με το εκπαιδευτικό λογισμικό “ΚΥΚΛΟΦΟΡΩ ΜΕ ΑΣΦΑΛΕΙΑ”.Παίζουν σχετικά  παιχνίδια, εκτυπώνουμε σήματα και τα ζωγραφίζουμε, τραγουδάμε σχετικά τραγούδια.

Τα παιδιά μαθαίνουν εύκολα και τραγουδούν το τραγούδι “περπατάω στην πόλη”.

ΠΕΡΠΑΤΑΩ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ

Στην πόλη περπατάω

προσέχω στα φανάρια να σταθώ.

Το δρόμο σαν περνάω

αριστερά και δεξιά κοιτώ.

Στη διάβαση θα περιμένω,

αν ο Σταμάτης αναμμένος με κοιτά

και μόλις έρθει ο Γρηγόρης

απέναντι περνάω βιαστικά.

Πάμε , πάμε,  πάμε,

στην  πόλη περπατάμε, προσεκτικά

και από τη διάβαση μόνο περνάμε

το πράσινο κοιτάμε, για να ανάψει ξανά.

Πάμε, πάμε , πάμε

Στην πόλη περπατάμε, προσεκτικά.

Στο αυτοκίνητο τη ζώνη φοράμε

και κράνος στο ποδήλατο

για να  ’μαστε καλά.

Στο δρόμο περπατάω

τα σήματα κοιτώ με προσοχή.

Μου λένε τι να κάνω,

γιατί είναι φίλοι μου καλοί.

Τα αυτοκίνητα προσέχω.

Να και ο τροχονόμος που σφυρά

κι όταν μου λέει να περάσω,

εγώ του τραγουδάω με χαρά:

Πάμε , πάμε,  πάμε,

στην πόλη περπατάμε, προσεκτικά

και από τη διάβαση μόνο περνάμε,

το πράσινο κοιτάμε, για να ανάψει ξανά.

Πάμε, πάμε , πάμε,

στην πόλη περπατάμε, προσεκτικά.

Στο αυτοκίνητο τη ζώνη φοράμε

και κράνος στο ποδήλατο

για να  ’μαστε καλά.

 Στίχοι τραγούδι :Βαλεντίνη Παυλίδου, Μουσική: Παγκράτης Παυλίδης 

Το νηπιαγωγείο Αγίων θεοδώρων συμμετείχε στο διαγωνισμό ανακύκλωσης που διοργάνωσε η εφημερίδα “ΛΑΟΣ” του Αλμυρού. Γι αυτή μας τη συμμετοχή παραλάβαμε την παρακάτω τιμητική διάκριση από την εφημερίδα, καθώς και τρία σκληρόδετα βιβλία προσφορά της εφημερίδας ως ανταμοιβή για την καλή δουλειά που κάναμε.

Αναρτήσαμε την τιμητική διάκριση στον πίνακα ανακοινώσεων αφού πρώτα τη διαβάσαμε και τα παιδιά ενθουσιάστηκαν!Παράλληλα εμπλουτίσαμε  τη σχολική μας βιβλιοθήκη (που τόσο το έχει ανάγκη) . Τα έργα μας καθώς και  τα έργα των άλλων σχολείων που συμμετείχαν μπορείτε να τα δείτε στην ιστοσελίδα της εφημερίδας www.almyros.gr Ευχαριστούμε με όλη μας την καρδιά τη συγκεκριμένη εφημερίδα και ελπίζουμε να διοργανώσει και άλλες αξιόλογες δράσεις και στο μέλλον.

Επίσης την προηγούμενη εβδομάδα ανταποκριθήκαμε στο κάλεσμα του προέδρου της τοπικής κοινότητας Αγίων Θεωδώρων για να πάρουμε μέρος στο καθαρισμό του χωριού με αφορμή την καμπάνια “‘Let’s Do It Greece” για την ευαισθητοποίηση των παιδιών για ένα καθαρό περιβάλλον.

Φτιάχνουμε και πανό για να μπούμε στη λογική της συγκεκριμένης δράσης!

Σύνθημά μας οι στίχοι του τραγουδιού:

Να πετάξεις τα χαρτιά, να πετάξεις τα κουτιά

ρίξ’ τα μες στο καλαθάκι εκεί πέρα στη γωνιά!

Πέτα κι εσύ, πετώ κι εγώ στο καλαθάκι το μικρό

Πέτα κι εσύ, πετώ κι εγώ, κάνουμε όλοι μας καλό!

Είναι ζήτημα αρχής, είναι ζήτημα ζωής

σκέψου το κι εσύ λιγάκι, ρίξ’ τα μες στο καλαθάκι!

Ετοιμαζόμαστε να γιορτάσουμε την μεγάλη γιορτή της άνοιξης, την Πρωτομαγιά.

Ένας κόσμος γεμάτος λουλούδια είναι σίγουρα πιο όμορφος .Ακόμα κι αν αυτά τα λουλούδια είναι χάρτινα αλλά είναι φτιαγμένα με τα χεράκια των παιδιών!

Έτσι διαλέγουμε διάφορα χρωματιστά χαρτιά, κόβουμε χάρτινα φύλλα και επιλέγουμε κορδέλες για το πρωτομαγιάτικο στεφάνι μας.

Κι όπως λέει και το γνωστό τραγούδι:

Λουλούδια ας διαλέξουμε και ρόδα και κρίνα

κι ελάτε να πλέξουμε στεφάνια με κείνα

στο Μάη που σήμερα προβάλλει στη γη.

Σκεφτόμαστε όμως να διακοσμήσουμε και  την τάξη μας με πίνακες με λουλούδια. Επιλέγουμε ως υλικό την πλαστελίνη και στρωνόμαστε στη δουλειά.

Αποφασίζουμε να φτιάξουμε ένα βάζο με μαργαρίτες που αρέσουν σε όλους, μια γλάστρα με ζουμπούλια κι ένα κατακόκκινο τριαντάφυλλο προς τιμήν του μικρού πρίγκιπα που τόσο αγαπήσαμε στη θεματική ενότητα για το διάστημα. Ευκαιρία είναι όμως να ασχοληθούμε παράλληλα και με τα μαθηματικά. Έτσι κάθε ομάδα μετράει πόσα λουλούδια έχει φτιάξει καθώς και πόσα πέταλα έχει κάθε λουλούδι και αναγνωρίζει τον αντίστοιχο αριθμό στον πίνακα αναφοράς με τους αριθμούς. Τέλος συζητάμε για το τριαντάφυλλο και αφού γράψω στον πίνακα την ονομασία του, αναλύουμε τη λέξη (σκεφτόμαστε πώς μπορεί να πήρε αυτό το όνομα) και φτιάχνουμε κι εμείς τριάντα πέταλα και τα απαριθμούμε όλοι μαζί.

Η ελληνική μυθολογία είναι κάτι συναρπαστικό για τα παιδιά. Μέσα από τις περιπέτειες έρχονται σε επαφή με ένα σωρό δοκιμασίες, ταξιδεύουν με τη φαντασία τους σε μαγικά δάση, λίμνες, αντιμετωπίζουν διάφορους κινδύνους, εμπόδια. Καταφέρνουν να νικήσουν διάφορα μυθικά πλάσματα κι όμως στο τέλος καταφέρνουν να βγουν νικητές!Όπως καλούμαστε να βγούμε νικητές σε διάφορες δοκιμασίες και καταστάσεις που θα αντιμετωπίσουμε αργότερα στη ζωή μας.

Έτσι προσεγγίσαμε και τους άθλους του Ηρακλή σαν μια περιπέτεια προς το άγνωστο, γεμάτο δοκιμασίες. Και ήταν λες και ήμασταν κι εμείς συνοδοιπόροι του σε αυτές τις δοκιμασίες , περήφανοι για το θάρρος και την τόλμη του,  αλλά και την ευρηματικότητά του. Διαβάσαμε αποσπάσματα από  την ελληνική μυθολογία για παιδιά που αναφέρονταν στους άθλους του Ηρακλή καθώς και το βιβλίο της Σ. Ζαραμπούκα  “Ηρακλής”.

Ζωγραφίσαμε μερικούς από τους άθλους του Ηρακλή που μας εντυπωσίασαν!

Έπειτα μέσα από το θεατρικό παιχνίδι θέλαμε να πάρουμε κι εμείς λίγο από τη δύναμη του Ηρακλή. Έτσι  αποφασίσαμε να φτιάξουμε κάποιες κατασκευές  και να αναπαραστήσουμε κάποιους από τους άθλους του. Σε αυτή τη περίπτωση σταθήκαμε τυχεροί γιατί χρησιμοποιήσαμε σαν υλικό για τις κατασκευές μας εφημερίδες που μας διέθεσε η εφημερίδα “ΛΑΟΣ” του Αλμυρού με σκοπό να συμμετέχουμε στο διαγωνισμό ανακύκλωσης που διοργανώνει η συγκεκριμένη εφημερίδα.

Ζωγραφίσαμε με πορτοκαλί μπογιά  τις εφημερίδες για να φτιάξουμε τη λεοντή και φτιάξαμε με κίτρινες λωρίδες τη χαίτη του λιονταριού.

Φτιάχνουμε το ρόπαλο του Ηρακλή, χρησιμοποιούμε  ένα μπουκάλι γάλα και το τυλίγουμε με εφημερίδα που έχουμε ζωγραφίσει με καφέ μπογιά!

Κατασκευάζουμε τη χρυσή ζώνη της βασίλισσας των Αμαζόνων.

Ο αγαπημένος άθλος του Ηρακλή ήταν για τα παιδιά “τα χρυσά μήλα των εσπερίδων” Έτσι τσαλακώσαμε εφημερίδες τις κάναμε μικρές μπάλες και τα πασπαλίσαμε με μπόλικη χρυσόσκονη.

Αποφασίζουμε να φτιάξουμε τον ουρανό που κρατούσε ο Άτλαντας στις πλάτες του.

Σηκώνουμε κι εμείς για λίγο στις πλάτες μας τον ουρανό.

Ως τελευταία κατασκευή φτιάχνουμε με την τεχνική του κολάζ ένα ψηφιδωτό με κομμάτια εφημερίδων με θέμα “τα χρυσά μήλα των εσπερίδων”.