Με την έλευση της πανδημίας COVID-19 που δημιούργησε ο ιός SARS-Cov-2, οι εκπαιδευτικοί κλήθηκαν σε έναν αγώνα δρόμου που ονομάζεται Εξ Αποστάσεως Εκπαίδευση. Διαχειρίστηκαν πλατφόρμες τις οποίες δεν γνώριζαν πριν και με προσωπικό κόπο και χρόνο, που ξεπερνούσε κατά πολύ τα όρια του εργασιακού τους ωραρίου, κατάφεραν και στήριξαν ενεργά τη δημόσια εκπαίδευση. Σε αυτό το σπουδαίο και παράλληλα αιφνίδιο εγχείρημα στάθηκαν εμπόδιο οι πλατφόρμες που υπολειτουργούσαν, τα σχολεία χωρίς υλικοτεχνικό εξοπλισμό,οι εκπαιδευτικοί με ελάχιστες γνώσεις επάνω στις τεχνολογίες πληροφορίας και επικοινωνίας αλλά και οι μαθητές που δεν είχαν στην κατοχή τους υπολογιστές. Η συγκεκριμένη ποσοτική έρευνα πραγματοποιήθηκε σε εκπαιδευτικούς που υπηρετούν σε μεγάλες σχολικές μονάδες Δημοτικής εκπαίδευσης του Νομού Δωδεκανήσου. Σκοπός της είναι να διερευνήσει τις απόψεις των εκπαιδευτικών για την Εξ Αποστάσεως Εκπαίδευση κατά την πανδημία του COVID-19, μελετώντας τα κίνητρα, τις επιδιώξεις και τις στάσεις των εκπαιδευτικών που ασχολήθηκαν με την Εξ Αποστάσεως εκπαίδευση.
Λήψη αρχείου