Τι είναι η Δυσλεξία;
Η Δυσλεξία είναι ένα σύνδρομο δηλαδή μία ομάδα χαρακτηριστικών και σημαίνει την εξαιρετική δυσκολία στην επεξεργασία του γραπτού λόγου και κατά συνέπεια την δυσκολία στην ανάγνωση, δυσανάλογα επίμονη προς την ηλικία και το νοητικό δυναμικό του μαθητή και επίσης επίμονη αδυναμία στην εκμάθηση της ορθογραφίας των λέξεων και στην αυτοματοποίηση της ορθογραφικής ικανότητας (Μαυρομμάτη, 1995).

Γενικά χαρακτηριστικά:
• Έλλειψη ενδιαφέροντος για τα βιβλία
• Έλλειψη στην οργάνωση στην μελέτη και στον προσωπικό του χώρο
• Υπερκινητικότητα/Αδεξιότητα
• Δυσκολία στην εκμάθηση χρονικών εννοιών (π.χ. ώρα, ημερομηνία…)
• Δυσκολία στην αποστήθιση σειρών (π.χ. προπαίδεια, μήνες/εποχές του χρόνου)
Στην Ανάγνωση μπορεί να
• Διαβάζει αργά και συλλαβιστά
• Χάνεται μέσα στο κείμενο
• Παρατονίζει
• Αντικαθιστά λέξεις που μοιάζουν π.χ.μάμα για μητέρα, μήλο για μιλώ
• Αγνοεί τα σημεία στίξης
• Διαβάζει συλλαβιστά και μονότονα
Στην Γραφή μπορεί να
• Παρουσιάζει κακογραφία
• Χρησιμοποιεί κακά όρια λέξεων π.χ. Είναι δικό μου
• Μην χρησιμοποιεί σημεία στίξης
• Αφαιρεί γράμματα π.χ. έπεσ για έπεσε
• Έχει οπτικές συγχύσεις γραμμάτων π.χ. τ-π, 3- ε, 9- ρ
• Έχει φωνολογικές συγχύσεις γραμμάτων π.χ. φ – β, σ – ζ, θ – δ, χ – γ
• Απλοποιεί τα συμπλέγματα π.χ. πάνιο για μπάνιο
• Έχει ατονίες και παρατονίες
• Χρησιμοποιεί ακουστική γραφή
• Ανορθογραφία
Χαρακτηριστικά Γνωστικών Λειτουργιών
• Μειωμένος προσανατολισμός χώρου/χρόνου
• Δυσκολίες στην πλευρίωση και ημισφαιρική συνεργασία
• Δυσλειτουργία της μνήμης- Χωρητικότητα, Κωδικοποίηση-Αποκωδικοποίηση, απομνημόνευση αλληλουχίας…)
Πιθανές δευτερογενείς συναισθηματικές Δυσκολίες
• Χαμηλή Αυτοεκτίμηση
• Ανασφάλεια
• Άρνηση για μελέτη – Αδράνεια
• Υιοθέτηση αρνητικών ρόλων κ.λ.π.

Η ΔΕΠΠΥ στις μέρες μας είναι ένα σύνηθες φαινόμενο το οποίο ταλαιπωρεί αρκετές οικογένειες.  Ο παρακάτω σύνδεσμος λύνει πολλές απορίες σχετικές με την συγκεκριμένη διαταραχή και αξίζει να ρίξουμε μια ματιά!

http://kesy.dra.sch.gr/images/pdfs/teachersgreek.pdf

Η σχολική διαδικασία ξεκινά ήδη από το προνήπιο και κορυφώνεται με την κατάκτηση της σχολικής ετοιμότητας για να ενταχθεί το παιδί στην Α’ Δημοτικού.

Επίσης, καθοριστική είναι η Γ’ Δημοτικού που ξεκινά η αφηγηματική ροή (με μαθήματα όπως η Ιστορία),  το αφηγηματικό λεξιλόγιο, τα προβλήματα στα Μαθηματικά. Στην Στ’ Δημοτικού λίγο πριν το Γυμνάσιο είναι μια άλλη έντονη περίοδος “κρίσης”.

Οι γονείς πρέπει να αποταθούν σε κάποιον ειδικό, για κατά το δυνατόν έγκαιρη παρέμβαση, όταν τα παιδιά τους παρουσιάζουν κατ΄επανάληψη ορισμένες ή όλες τις ακόλουθες συμπεριφορές:

• Παιδί παρορμητικό με χαμηλή οργάνωση που δεν συγκεντρώνεται, δεν ολοκληρώνει δραστηριότητα ή χρειάζεται βοήθεια.
• Μειωμένη απόδοση στο σχολείο που μπορεί να σχετίζεται με άσχημα γράμματα, με διατήρηση αποστάσεων μεταξύ γραμμάτων, λέξεων, δυσκολεύεται στην αντιγραφή από πίνακα ή βιβλίο, παράλειψη γραμμάτων, συλλαβών, λέξεων, καθρεφτισμοί γραμμάτων (π.χ. 3-ε), κακή σύλληψη μολυβιού κλπ.
• Δεν περιμένει τη σειρά του, ενοχλεί την τάξη.
• Εμφανίζει αδικαιολόγητες εκρήξεις θυμού, επιθετική συμπεριφορά ή γίνεται ο γελωτοποιός της τάξης.
• Παίζει με συγκεκριμένο επαναλαμβανόμενο τρόπο.
• Δεν δέχεται ή δυσανασχετεί σε αλλαγές της ρουτίνας του.
• Δεν διατηρεί βλεμματική επαφή.
• Επαναλαμβάνει λέξεις ή φράσεις.
• Δυσκολεύεται σε κοινωνική συνδιαλλαγή με συνομηλίκους.

Είναι σκόπιμο, συμπεριφορές ή δυσκολίες που εντοπίζονται να αξιολογούνται από ειδικό, ώστε να αποφεύγονται τα αυθαίρετα συμπεράσματα και να δίνεται ουσιαστική, αν χρειάζεται, βοήθεια στο παιδί. Επίσης πολύ σημαντική είναι η επικοινωνία με τους εκπαιδευτικούς του παιδιού.