Μίδεια
Γη ηρώων, ημίθεων, θεών και ανθρώπων


Λιβαδειά ή Μίδεια
Ιερή πόλη
Διάσπαρτα τα μνημεία κληρονομιάς
στην αγκαλιά της…
Η νύμφη Έρκυνα με τις νύμφες των νερών παίζει
Στα φιδογύριστα μονοπάτια στις όχθες
και στις λαξευμένες κόγχες των βράχων
στα πεπλοφόρα αγάλματα των Θεών
ξαγρυπνούν
Η Αρτέμιδα
Ο Ερμής, ο Διόνυσος ,ο Αρκεσίλαος
η Δήμητρα, ο Απόλλωνας

και ο μάντης Τροφώνιος στο ιερό μαντείο
τον Ήλιο εξυμνεί
μέσα στα αναθήματα
με το σκήπτρο των φιδιών
σε ένα αρχαίο τελετουργικό
Οι Ήρωες πολεμούν
“Καρδιά, παιδιά μου, παιδιά, μη φοβηθείτε
Ανδρεία, ωσάν Έλληνες, ωσάν Γραικοί σταθείτε”
σε μια πανηγυρική αιώνια δοξολογία
οι Επίσκοποι
ευλογούν την πατρίδα
την γη, την νίκη ,την ελευθερία
Στις πέτρινες γέφυρες, στο μεσαιωνικό κάστρο
και στον παλιό νερόμυλο
Οι λέξεις ξεχάστηκαν …..μα
οι ψυχές και οι καρδιές
είχαν ανεξάντλητες
πηγές στα μάτια, στα αυτιά και στην ψυχή
της πηγές της μνημοσύνης
και της λήθης

ένα ποίημα για τη Λιβαδειά από την αγαπημένη μου φίλη  Ευτυχία Καπαρδέλη
…την ευχαριστώ θερμά…