Το παρακάτω κείμενο αποτελεί απόσπασμα από το βιβλίο «Μια ζωή… ένα βιβλίο» του Μπακόλη Μιχάλη και δίνει μια εύστοχη περιγραφή της ζωής στη μεγαλούπολη της Αθήνας.
Βοήθεια!…
Σιδερένια τέρατα, τέρατα καβαλίκεψαν τους δρόμους, τα πεζοδρόμια, τα πλακόστρωτα, τις πλατείες.
Αυτοκίνητα, αυτοκίνητα. Τρέχουν, τρέχουν στην άσφαλτο, στο μυαλό μας, στα όνειρά μας.
Και ο άνθρωπος, ο άνθρωπος, έγινε ένα με το βολάν, με την άσφαλτο, με το φόβο, με την αγωνία, με το άγχος και τρέχει, τρέχει σαν κουρδιστό μηχανάκι.
Και ο πεζός; Ο πεζός… Απαγορεύεται, απαγορεύεται… Εμπόδια, εμπόδια, σίδερα, σίδερα, φόβος, τρόμος, βρομισιές, ακαθαρσίες, δηλητήρια που κόβουν την ανάσα, σύννεφα πάνω, σύννεφο κάτω, σταγονόμετρο η Αγάπη, δυσπιστία, ανασφάλεια, ψευτιά, απάτη.
Μοναξιά, ερημιά, Σαχάρα και σιδερομπετό, δίχως ένα δεντρί, ούτε πηγούλα, ούτε στάλα δροσερό νερό, νερό… Το τέρας αχόρταγο κέρδος, κέρδος.
Ο Πολιτισμός ο θεοφάγος νέκρωσε τη θάλασσα. Και σκοτώνει τα πλάσματα της φύσης, δίχως πρακτική σκέψη και κάλυψη πραγματικής ανάγκης.
Σαλόνια, πολυθρόνες να βυθίζεσαι, όλα με δόσεις, δόσεις, βιβλιοθήκη σε θέση βιτρίνας, να φαίνεται από τους περαστικούς και άδειο κεφάλι.
Η σοφία και η γνώση παντρεύονται σε σκόνη.
Είμαι Αθηναίος.
Σταμπουλοπούλου Ε.