Κάθε χρόνο, στις 2 Φεβρουαρίου στη Γαλλία και στις υπόλοιπες γαλλόφωνες χώρες είναι η ημέρα της κρέπας!

Πώς όμως αυτό το σνακ, γλυκό ή κι άλλοτε αλμυρό ανάλογα με τα γούστα μας, έχει συνδεθεί και με τη γιορτή Chandeleur;

Η γιορτή Chandeleur που προέρχεται από τη λέξη chandelle, αναμμένο κερί δηλαδή, είναι κατάλοιπο μιας παλιότερης γιορτής, κατά τη διάρκεια της οποίας άναβαν κεριά, ως σύμβολο της νίκηw του φωτός επί του σκοταδιού… Μην ξεχνάμε, εξάλλου, πως, τον Φλεβάρη, η μέρα έχει ήδη μεγαλώσει αρκετά και το φως διαρκεί περισσότερο απ όσο στους δύο προηγούμενους μήνες του χειμώνα!

Μέσα στους αιώνες, η γιορτή της Υπαπαντής συνδέθηκε μ αυτή της Chandeleur. Η είσοδος του Χριστού στο ναό, για να πάρει ευχή για τον σαραντισμό του, συνοδεύτηκε από τους ιερείς που κρατούσαν κι εκείνοι αναμμένα κεριά. Σε ανάμνηση αυτού του γεγονότος, οι πιστοί έφερναν απ την εκκλησία αναμμένα τα κεριά τους στο σπίτι, προσβλέποντας σε υγεία, καλοτυχία κι αφθονία για το υπόλοιπο της χρονιάς.

Καλά και οι κρέπες; Γιατί τρώμε κρέπες εκείνη την ημέρα; Χμ… Ε εδώ κάνουν την εμφάνισή τους οι δοξασίες και η λαϊκή σοφία. Για να θυμηθούμε, όμως, λίγο πώς είναι μια κρέπα; Είναι στρογγυλή και, αν δεν έχει παραψηθεί, έχει χρυσαφένιο χρώμα. Συμβολίζει λοιπόν τον ήλιο που επανέρχεται μετά από δύο μήνες χειμώνα. Οι αγρότες πίστευαν επίσης πως αν, στις 2 Φλεβάρη, δεν έψηναν αυτόν τον πολύ λεπτόρρευστο χυλό από γάλα, αλεύρι κι αυγό, που δήλωνε ευγνωμοσύνη για τη σοδειά, τότε τα σιτηρά τους θα μούχλιαζαν.

Κάνοντας αυτή τη μικρή αναδρομή στην ιστορία της Chandeleur και της κρέπας, τυπώσαμε την συνταγή της, την πλαστικοποιήσαμε προκειμένου να την έχουν οι μαθητ@ μας ως sous-plat και, εννοείται, απολαύσαμε νοστιμότατες κρέπες, με ευφάνταστη γλυκιά γέμιση, πού αλλού; Μα στην τάξη μας!

Mmm, c’était délicieux!