Εισαγωγή
Είμαστε οι μαθήτριες και οι μαθητές της ΣΤ’ και Ε’ τάξης του 1/θέσιου δημοτικού σχολείου Τορώνης. Οι μισοί από εμάς μένουμε στην Τορώνη και οι άλλοι μισοί στο Πόρτο Κουφό. Αγαπάμε πολύ τα χωριά μας και κάνουμε αυτή την εργασία για να παρουσιάσουμε τον τόπο μας και να μοιραστούμε την εμπειρία μας για τον τρόπο ζωής σε αυτόν.
Γεωγραφικά στοιχεία
Η Τορώνη είναι χωριό στα νοτιοδυτικά της χερσονήσου Σιθωνίας της Χαλκιδικής, με 233 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2001, αλλά πιθανότατα πολύ λιγότερους σήμερα. Η κύρια ασχολία των κατοίκων είναι ο τουρισμός, όπως επίσης η γεωργία και το ψάρεμα. Η Τορώνη παρουσίασε τουριστική ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια. Η απόσταση του οικισμού από το Νέο Μαρμαρά είναι 23 χιλιόμετρα. Έπειτα από την ακτή Τριστινίκα και την Τορώνη, οι επισκέπτες μπορούν να φτάσουν στην τουριστική περιοχή του Πόρτο Κουφό.
Το Πόρτο Κουφό είναι ένας όρμος που αποτελεί ένα φυσικό μικρό λιμάνι. Bρίσκεται στον Τορωναίο Κόλπο στο νότιο-δυτικό άκρο της Σιθωνίας στην Χαλκιδική. Ο οικισμός αναπτύχθηκε τα τελευταία χρόνια και δημιουργήθηκε προβλήτα. Το λιμάνι, το οποίο είναι το μεγαλύτερο και ασφαλέστερο στη Βόρεια Ελλάδα, παρέχει ασφαλή κάλυψη σε όλους τους καιρούς (άνεμους). Εντός του όρμου δημιουργούνται διάφοροι μικρότεροι ορμίσκοι. Οι άκρες της εισόδου είναι ψηλές περίπου 90 μ. και βραχώδεις. Υπάρχουν δύο φάροι δεξιά και αριστερά στην είσοδό του.
Ιστορικά στοιχεία
Η ιστορία της περιοχής χάνεται στα βάθη των αιώνων. Οι αρχαιολόγοι έχουν βρει ίχνη από προϊστορικό οικισμό. Στη μυθολογία η Τορώνη εμφανίζεται ως σύζυγος του Πρωτέα, γιου του Ποσειδώνα. Η αρχαία πόλη της Τορώνης δημιουργήθηκε από εποίκους με καταγωγή από τη Χαλκίδα, τον 8ο αιώνα π.Χ.. Σύντομα έγινε μια από τις σημαντικότερες πόλεις σε ολόκληρη τη Χαλκιδική. Συμμετείχε στους Περσικούς Πολέμους, καθώς επίσης και στον Πελοποννησιακό Πόλεμο.
Όμως τον 4ο αιώνα π.Χ. την κατέλαβε ο Φίλιππος Β΄ και τον 2ο αιώνα π.Χ. οι Ρωμαίοι. Από εκείνη την περίοδο έχασε τη σημασία της και κατέληξε να είναι μικρός οικισμός, που και αυτός καταστράφηκε κατά τη διάρκεια επιδρομών τον 6ο και το 15ο αιώνα. Τότε οι κάτοικοι εγκατέλειψαν την Τορώνη και κατέφυγαν στη γειτονική Συκιά. Στα βυζαντινά χρόνια η περιοχή ανήκε σε μοναστήρια του Αγίου Όρους.
Σήμερα σώζονται ερείπια και τα τείχη της παλιάς πόλης (στη Βίγλα). Άλλα μνημεία της Τορώνης αποτελούν το κάστρο της Ληκύθου και η παλαιοχριστιανική εκκλησία του Αγίου Αθανασίου, τρίκλιτη βασιλική του 5ου αιώνα. Η εκκλησία καταστράφηκε από φωτιά τον 6ο αιώνα και στη θέση της οικοδομήθηκε άλλος, μικρότερος ναός.
Το λιμάνι του Πόρτο Κουφό είναι επίσης γνωστό από την αρχαιότητα με όνομα παρόμοιο με το σημερινό. Ο μεγάλος αρχαίος ιστορικός Θουκιδίδης αναφέρεται σε αυτό λέγοντας «στον Κωφό Λιμένα, που δεν απέχει και πολύ από την πόλη των Τορωναίων».
Κατά την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου πόλεμου χρησιμοποιήθηκε από τα Γερμανικά υποβρύχια λόγω της στρατηγικής του θέσης. Παρείχε φυσική αντιεροπορική κάλυψη, και άμεση πρόσβαση στο Αιγαίο. Στην αρχή του όρμου, είχαν εγκαταστήσει πολυβολείο που φρουρούσε την είσοδο του όρμου.
Σήμερα το Πόρτο Κουφό έχει διαμορφωθεί σε μικρό ψαράδικο λιμάνι (καταφύγιο), με εγκαταστάσεις που μπορούν να φιλοξενήσουν επίσης μικρά και μεσαία τουριστικά σκάφη και θαλαμηγούς. Ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες έχει μεγάλη κίνηση και είναι αγαπημένος προορισμός των ιστιοπλόων.
Τρόπος ζωής
Η ζωή στην Τορώνη και το Πόρτο Κουφό κυλάει ήρεμα και ευχάριστα, ωραία και χαλαρά. Το χειμώνα είναι απερίγραπτα ήσυχα, και βαρετά, αλλά πηγαίνουμε συχνά βόλτες με τους φίλους μας. Κάνουμε ποδήλατο, ρόλλερς, παίζουμε κρυφτό, ακούμε μουσική, ταράζουμε τον κόσμο και τους ξεκουνάμε λίγο, φτιάχνουμε καλύβες, κουτσομπολεύουμε, βουτάμε στη θάλασσα και κάνουμε διαγωνισμό ποιος θα μείνει περισσότερη ώρα μέσα, μετά αρρωσταίνουμε και δεν πηγαίνουμε σχολείο.
Άλλες φορές μένουμε σπίτι και βλέπουμε Netflix, ή παίζουμε Playstation, ή παίζουμε ξύλο. Μερικές φορές κάνουμε τα πτώματα μπροστά στη σόμπα, ή ζωγραφίζουμε, ακούμε μουσική, ή απλώς κοιτάμε το ντουβάρι και βαριόμαστε τη ζωή μας. Συχνά κόβεται το ρεύμα, κάποιες φορές και το νερό. Τότε ή μας πιάνουν τα νεύρα μας ή το παίρνουμε σαν ευκαιρία να δούμε τα αστέρια.
Τα καλοκαίρια είναι εντελώς διαφορετικά. Έχει πάρα πολύ κόσμο, πάρα πολύ κίνηση, κάθε χρόνο επισκέπτονται την περιοχή μερικές χιλιάδες τουρίστες. Ανοίγουν τα ξενοδοχεία, τα καταστήματα, και οι μεγάλοι δουλεύουν εντατικά. Εμείς το διασκεδάζουμε: κάνουμε μπάνια στη θάλασσα, τρώμε παγωτά, πειράζουμε τους τουρίστες, μιλάμε ασυνάρτητα σε γλώσσες που δεν ξέρουμε, κάνουμε σούζες και καμάκι, παίζουμε απροειδοποίητα μπουγέλο… Το καλοκαίρι απολαμβάνουμε ανέσεις που δεν υπάρχουν το χειμώνα όπως σουπερμάρκετ, γυράδικα, ζαχαροπλαστεία, πιτσαρίες, κρέπες, βάφλες, καφετέριες…
Το σχολείο μας
Στην Τορώνη λειτουργεί ένα από τα λίγα μονοθέσια δημοτικά σχολεία της χώρας μας. Αυτό σημαίνει ότι, επειδή είμαστε λίγα παιδιά από όλες τις τάξεις, κάνουμε μάθημα όλοι μαζί σε μια τάξη, κι έχουμε μόνο μία δασκάλα. Αυτόν τον καιρό είμαστε πέντε παιδιά στην έκτη τάξη, ένα στην πέμπτη, ένα στην τρίτη και ένα στην δευτέρα. Είναι ένα ήσυχο σχολείο, ωραίο και όμορφο.
Βρίσκεται απέναντι από την εκκλησία, στο κέντρο της Τορώνης. Είναι σχετικά μικρό κι έχει μεγάλη αυλή με μπασκέτα. Εκεί κάνουμε μάθημα, παίζουμε, ακούμε μουσική. Μας αρέσουν: τα διαλείμματα, οι ζεστοί θερμοσυσσωρευτές, μας αρέσει που έχει μικρούς χώρους, και μακριά στόρια για κουρτίνες, και μας αρέσει το ιδιαίτερο πρόγραμμά του. Δε μας αρέσουν: το πρωινό ξύπνημα και που είμαστε μαζί με μικρότερα παιδιά. Επίσης θα θέλαμε πολύ να έχουμε στην αυλή δίχτυ για βόλευ, τέρμα ποδοσφαίρου και κούνιες.
Σύντομα Γυμνάσιο
Μετά από έξι χρόνια ετοιμαζόμαστε να φύγουμε από το δημοτικό και να πάμε στο γυμνάσιο. Η σκέψη ότι θα φύγουμε από το δημοτικό δημιουργεί σε κάποιους από μας κάποια θλίψη, μαζί με μια περηφάνια που μεγαλώσαμε. Για κάποιους άλλους, το δημοτικό μα ςκάνει πονοκέφαλο. Νιώθουμε ανακούφιση που θα φύγουμε σύντομα.
Όλοι συμφωνούμε ότι έχουμε ανάμεικτα συναισθήματα για το γυμνάσιο. Οι περισσότεροι θα πάμε στη Συκιά. Ανυπομονούμε αλλά και αγχωνόμαστε. Είναι σαν να βάζεις στο μπλέντερ τη λύπη, τη χαρά, το θυμό, την ανυπομονησία, το άγχος, τη ναυτία και να τα χτυπάς όλα μαζί! Κι όμως το βλέπουμε κάθε φορά που πηγαίνουμε στη Συκιά και ελπίζουμε ότι θα είναι τέλειο!
Είδαμε φωτογραφίες και βίντεο από διάφορους ανεμόμυλους στην Ελλάδα, πως ακριβώς λειτουργούν και τι παράγουν.
Μάθαμε για τη Συκιά χαλκιδικής και τους 2 πέτρινους ανεμόμυλους του 1890 που βρίσκονται στην Παραλία Συκιάς.
Έτσι τελικά αποφασίσαμε να στείλουμε και ένα γράμμα στο δήμαρχο όπου τα παιδιά εξέφρασαν την επιθυμία τους να αξιοποιηθούν καλύτερα οι ανεμόμυλοι και ο χώρος γύρω απ’ αυτούς και πρότειναν και διάφορους εύκολους και οικονομικούς τρόπους αξιοποίησης τους ώστε να γίνουν περισσότερο επισκέψιμοι από τους τουρίστες.
