Χάλυβας ονομάζεται το κράμα άνθρακα – σιδήρου με περιεκτικότητα σε άνθρακα όχι μεγαλύτερη του 1,8% έως 2%.
Το πιο συνηθισμένο υλικό κατασκευής χαλύβδινων λεβήτων είναι ο χάλυβας St 37-2 κατά με όριο θραύσης εφελκυσμού 3.700 Kg/cm2.
(Γενικά, οι υπολογισμοί της αντοχής των λεβήτων γίνονται σύμφωνα με τον Γερμανικό κανονισμό TRD300 όπου καθορίζεται ο τρόπος υπολογισμού και οι συντελεστές ασφαλείας για την κατασκευή των λεβήτων).
(Διαδρομές Καυσαερίων)
Oι χαλύβδινοι λέβητες παρουσιάζουν τα παρακάτω πλεονεκτήματα:
- Μικρό βάρος
- Μικρή ευαισθησία σε διαφορετικές θερμοκρασίες και αντοχή σε απότομη διαφορά θερμοκρασιών καθώς και σε πολύ μεγάλες πιέσεις
- Εύκολη επισκευή, με τοπική συγκόλληση και μεταλλικές προσθήκες
- Προσαρμογή των διαστάσεων του λέβητα σε ορισμένες απαιτήσεις
- Χαμηλότερο κόστος αγοράς
- Εξαιρετική μηχανική αντοχή
- Υψηλός βαθμός απόδοσης
- Επιτρέπουν τη λειτουργία καύσης με υπερπίεση
- Θερμαίνουν γρηγορότερα το νερό
Τα μειονεκτήματά τους είναι:
- Περιορισμένη διάρκεια ζωής,
- ευπάθεια στη διάβρωση
- αδυναμία επεκτάσεων.
