ΤΟ ΣΙΝΕ “ΑΣΤΡΟΝ” ΤΗΣ ΡΑΦΗΝΑΣ

Στις 7 Δεκεμβρίου 2019 από τον/την ΤΟ ΣΤΕΡΙΑΝΟ ΤΗΣ ΡΑΦΗΝΑΣ

Στη διασταύρωση των οδών Στέφανου Πέρρη και Καβουνίδου στη Ραφήνα στέκει όρθια ακόμα και σήμερα η οθόνη του ΣΙΝΕ “ΑΣΤΡΟΝ” της Ραφήνας.

Τα βοηθητικά κτίρια του Κινηματογράφου που βλέπουμε στις φωτογραφίες γκρεμίστηκαν πριν από 10 περίπου χρόνια.

Ο θερινός κινηματογράφος “ΑΣΤΡΟΝ” της Ραφήνας έγραψε τις δικές του όμορφες σελίδες στην ιστορία των Κινηματογράφων της πόλης.

Το “ΑΣΤΡΟΝ” πρέπει να έκλεισε οριστικά το 1992.

Για τους φίλους της μεγάλης οθόνης της μικρής μας πόλης το “ΑΣΤΡΟΝ” ήταν ο Κινηματογράφος που έπαιζε τις πιο καλές ταινίες, τις πιο “σινεφίλ”.

Και μάλιστα εδώ παίζονταν και ελληνικές ταινίες για σινεφίλ.

Οι άλλοι δύο θερινοί Κινηματογράφοι που λειτουργούσαν ταυτόχρονα ήταν το “ΑΕΛΛΩ” που λειτουργεί ακόμα και σήμερα στην οδό Ελευθερίου Βενιζέλου 12 και το “ΑΚΤΗ” στην οδό Βιθυνίας που στη θέση του βρίσκονται σήμερα μαγαζιά και μια πολυκατοικία.

Και οι δύο αυτοί κινηματογράφοι ανήκαν στον κ.Σταύρο Δρακούλη, μεγάλη μορφή της Ραφήνας, στον οποίο ανήκε και ο χειμερινός Κινηματογράφος “AΚΤΗ” στον χώρο όπου σήμερα λειτουργεί το καφενείο της οικογένειας Δρακούλη. Ο χειμερινός κινηματογράφος αργότερα μετονομάστηκε σε ATTICA”. 

Δεν ήταν λίγες οι φορές που κάποιοι επέλεγαν να δουν δύο ταινίες μέσα σε ένα βράδυ και τότε έτρεχαν να προλάβουν την δεύτερη προβολή του “ΑΣΤΡΟΝ” από το “ΑΕΛΛΩ” ή το “ΑΚΤΗ”.

Για τη Ραφήνα οι τρεις θερινοί Κινηματογράφοι αποτελούσαν μια πραγματική όαση πολιτισμού σε μια Ανατολική Αττική που ακόμα και σήμερα θυμίζει μικρή επαρχιακή πόλη με λιγοστές επιλογές στον τομέα του πολιτισμού.

Το “ΑΣΤΡΟΝ” ψηλά πάνω από το λιμάνι ήταν μια πραγματική όαση.

Ο κήπος του ήταν τόσο περιποιημένος που απολάμβανες την ταινία σε ένα περιβάλλον ειδυλλιακό.

Ακόμα και τις πιο ζεστές μέρες του καλοκαιριού στο “ΑΣΤΡΟΝ” χρειαζόσουν ζακέτα τοι βράδυ.

Τα πεύκα της Ραφήνας δημιουργούσαν ένα διαφορετικό μικροκλίμα.

Το στεριανό της Ραφήνας σε δρόσιζε για τα καλά.

Και κάπου εκεί στη διάρκεια της δεύτερης προβολής άκουγες τον ήχο της άγκυρας του πλοίου που έπεφτε στο νερό.

Kάποια νύχτα ένας καλός φίλος είδε στον ύπνο του πως το “ΑΣΤΡΟΝ” θα επαναλειτουργούσε  και πως θα πηγαίναμε όλοι μαζί να δούμε την πρώτη ταινία που δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από το “CINEMA PARADISO” του Giuseppe Tornatore.

  

Κατηγορίες: Χωρίς κατηγορία | Ετικέτες: , , | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο ΤΟ ΣΙΝΕ “ΑΣΤΡΟΝ” ΤΗΣ ΡΑΦΗΝΑΣ

Η Βιβλιοθήκη του σχολείου στα άξια χέρια των μαθητών

Στις 27 Νοεμβρίου 2019 από τον/την ΤΟ ΣΤΕΡΙΑΝΟ ΤΗΣ ΡΑΦΗΝΑΣ

Ο κόσμος του σχολείου είναι ένας μικρός κόσμος μοναδικός που οι μαθητές είναι αυτοί που του δίνουν κάθε φορά την ιδιαίτερη ταυτότητά του.

Ο κόσμος του 1ου Γενικού Λυκείου Ραφήνας είναι και αυτός ένας μικρός κόσμος, ξεχωριστός και ιδιαίτερος.

Οι μαθητές είναι πάντα ικανοί για όλα.

Αυτό είναι το μόνο σίγουρο.

Ίσως το μόνο που χρειάζονται να είναι μια μικρή ώθηση για το πρώτο βήμα.

Εδώ θα πούμε για κάτι μοναδικά υπέροχο που έκαναν οι μαθητές του Β’4 του 1ου ΓΕΛ Ραφήνας.

Η αίθουσα των μαθητών βρίσκεται δίπλα στον χώρο όπου κάποτε λειτουργούσε η μηχανή προβολής του Κινηματογράφου “ΣΙΝΕ ΠΑΝΟΡΑΜΑ”.

Ο Κινηματογράφος έληξε άδοξα την καριέρα του το 2011 στερώντας από μικρούς και μεγάλους τη χαρά της κινηματογραφικής απόλαυσης στον μακρύ και πολιτιστικά άνυδρο χειμώνα της Ραφήνας.

Από τότε κύλησε πολύς χρόνος.

Η αύξηση των μαθητών του Γυμνασίου και του Λυκείου Ραφήνας οδήγησε στη δημιουργία πρόχειρων αιθουσών στον μεγάλο διάδρομο που κάποτε στέγαζε τη Βιβλιοθήκη των δύο σχολείων.

Η Βιβλιοθήκη αυτή έλαβε σάρκα και οστά χάρη σε μια μεγάλη δωρεά στη μνήμη τριών νεών ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους σε αυτοκινητιστικό ατύχημα πριν από τριάντα χρόνια.

Τα βιβλία της Βιβλιοθήκης, τα επιτραπέζια παιχνίδια, ο εξοπλισμός της στριμώχτηκε με τα πολλά δίπλα στην ανενεργή μηχανή προβολής του “ΣΙΝΕ ΠΑNOΡΑΜΑ”.

Ο μαθητής Θεμιστοκλής Λ. με πολύ κόπο κατέφερε τα προηγούμενα χρόνια να οργανώσει ξανά από την αρχή την Βιβλιοθήκη-πρόσφυγα “ΣΙΝΕ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ”.

Με πολύ κόπο η Βιβλιοθήκη άρχισε και πάλι να λειτουργεί.

Το καλοκαίρι του 2019 στο σχολείο πραγματοποιήθηκε ευρεία ανακαίνιση υπό την χορηγία του Ομίλου Μυτιληναίος.

Η Βιβλιοθήκη έγινε άνω-κάτω, τα βιβλία γέμισαν σκόνη και ο χώρος έμοιαζε με βομβαρδισμένο τοπίο.

Ο χώρος παραδόθηκε αγνώριστος.

Η απογοήτευση ήταν μεγάλη καθώς όλα πάλι έπρεπε να γίνουν από την αρχή.

Ο Θεμιστοκλής Λ. επέστρεψε για λίγο, αλλά δεν μπορούσε να κάνει και πολλά καθώς πλέον είναι φοιτητής στο Πανεπιστήμιο.

Ως Απο-Μηχανής Θεοί βρέθηκαν οι μαθητές του Β’4, οι οποίοι ανέλαβαν να καθαρίσουν και να οργανώσουν ξανά από την αρχή το χώρο της Βιβλιοθήκης.

Τα λόγια είναι περιττά.

Η δουλειά των παιδιών ήταν συγκλονιστική.

Οι μαθητές έδωσαν το φιλί της ζωής σε μια Βιβλιοθήκη που πλησιάζει τα τριάντα χρόνια ζωής και το μέλλον της φάνταζε εξαιρετικά αβέβαιο.

Πολλά πολλά ευχαριστώ στην Αναστασία Φ., στην Δήμητρα Χ., στον Μάριο Σ., στην Άννα Σ., στη Βάσω Τ., στον Νίκο Π., στην Γκεραλντίνα Τ.,   στον Τάσο Π., στον Θοδωρή και τον Γιώργο Τ., στον Στέλιο Τ., στην Φωτεινή Χ., στον Ιωάννη Π., στον Σταμάτη (Τάκη) Τ., στην Γεωργία Χ., στον Θάνο Π., στον Γιάννη Π., στον Αντώνη Σ., στον Νίκο Τ., στον Φίλιππο Τ., στον Αναστάση Π. και στον Στάθη Χ.   

Οι μαθητές μας έκαναν για μία ακόμα φορά πολύ χαρούμενους και πολύ υπερήφανους!!!

Η Βιβλιοθήκη “ΣΙΝΕ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ” αναγεννήθηκε ξανά μέσα από τη σκόνη του χρόνου….

Χάρη στους άξιους μαθητές του Β’4 του 1ου ΓΕΛ Ραφήνας.

Πολλά πολλά ευχαριστώ!!!!

 

Κατηγορίες: Χωρίς κατηγορία | Ετικέτες: , | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Η Βιβλιοθήκη του σχολείου στα άξια χέρια των μαθητών

ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΣΧΟΛΗ

Στις 10 Νοεμβρίου 2019 από τον/την ΤΟ ΣΤΕΡΙΑΝΟ ΤΗΣ ΡΑΦΗΝΑΣ
Μεγάλη 30000

Μια μεγάλη ομάδα του 1ου ΓΕΛ Ραφήνας είχε την τιμή και τη χαρά να ταξιδέψει στις αρχές Μαρτίου του 2019 στην Κωνσταντινούπολη.

Ό,τι και να πούμε θα είναι πολύ λίγο για τούτη την εμπειρία.

Λένε πολλοί πως η Πόλη των Πόλεων είναι βαθειά ριζωμένη μέσα στην συλλογική μας Μνήμη.

Κάποιοι άλλοι θα πουν πως η Πόλη των Πόλεων αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της καρδιάς μας.

Ό,τι και αν έγινε στο παρελθόν η Κωνσταντινούπολη δεν σβήνεται από το DNA μας.

Είτε έχεις καταγωγή από την Πόλη είτε δεν έχεις .

Μικρή σημασία έχει.

Την Πόλη την έχουμε μέσα μας.

Όπως και την Οδησσό, την Κωστάντζα, τη Σμύρνη, την Αλεξάνδρεια ……

Είναι οι πόλεις  του Μύθου …  

Και οι πόλεις του Μύθου δεν σε προδίσουν ποτέ ….

Βρεθήκαμε πέρισυ στην Πατριαρχική Μεγάλη του Γένους Σχολή στο Φανάρι …

Νιώσαμε όμορφα, παράξενα, αλλόκοτα….

Σαν ο χρόνος να είχε σταματήσει

Κυττάξαμε από το παράθυρο

Είδαμε τον Κεράτιο να κυλάει αργά αργά στον αιώνιο ρου της ιστορίας του …

Καθήσαμε στα θρανία των μαθητών του σχολείου…

Προς στιγμήν νιώσαμε και εμείς μαθητές της Μεγάλης του Γένους Σχολή …

Ο Γιώργος ο Αντωνίνης εκπλήρωσε μια μεγάλη του επιθυμία, να βρεθεί σε τούτα τα μέρη της Ρωμιοσύνης ….

Γνωρίσαμε τον Διευθυντή της Σχολής, τον υπέροχο κ. Ζώτο.

Μας μίλησε ζεστά και όμορφα.

Νιώσαμε την αγωνία του για το αύριο.

Το σχολείο να συνεχίσει να υπάρχει.

Η Κοινότητα της Πόλης να μην σβήσει.

Να έρθουν καλύτερες μέρες και για την Κοινότητα της Πόλης, και για το σχολείο, και για τον Ελληνισμό.

Μα έκανε το καλύτερο δώρο που μπορούσε να μας κάνεο ….. μας μίλησε από καρδιάς για όσα αγαπάει και για όσα παλεύει …

 

Και μας προσκάλεσε και φέτος στην Πόλη.

Από τις 26 Φεβρουαρίου 2020 έως την 1η Μαρτίου 2020 μαθητές και εκπαιδευτικοί του σχολείου μας θα βρεθούν ξανά στην Κωνσταντινούπολη.

Πέρισυ η πρόσκληση μας έγινε από το Ζωγράφειο Λύκειο της Πόλης.

Φέτος από την Μεγάλη του Γένους Σχολή .

Μεγάλη τιμή για το σχολείο μας!!!

Αυτό που νιώσαμε πέρισυ δεν περιγράφεται με λόγια.

Λίγο πολλοί όλοι όσοι συμμετείχαν στην περσινή εκπαιδευτική επίσκεψη έδωσαν μέσα τους ένα όρκο πως θα ξαναγυρίσουν στην Πόλη.

Οι μαθητές μας έγραψαν ευχές στον μαυροπίνακα της τάξης του σχολείου ….

Ο καιρός περνά γρήγορα ….

Φέτος στα τέλη του Φλεβάρη του 2020 μαθητές και εκπαιδευτικοί του σχολείου μας θα επιστρέψουν ξανά στο μέρος που δεν έπαψε ποτέ να χτυπά η καρδιά της Ρωμιοσύνης… 

Σαν να μην πέρασε μια μέρα ….

 

Κατηγορίες: Χωρίς κατηγορία | Ετικέτες: , , | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΣΧΟΛΗ

Οι ΜΕΓΑΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΡΕΜΑΤΟΣ ΡΑΦΗΝΑΣ

Στις 11 Μαΐου 2019 από τον/την ΤΟ ΣΤΕΡΙΑΝΟ ΤΗΣ ΡΑΦΗΝΑΣ

Μια μεγάλη μέρα για το σχολείο μας .

Μια μεγάλη μέρα για το πρόγραμμα “DAYLIGHTING RIVERS SCIENCE EDUCATION FOR RIVER ECOLOGY”

Ημερίδα για το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας

στα πλαίσια του ευρωπαϊκού προγράμματος Erasmus + “DAYLIGHTING RIVERS”

 Σάββατο 11 Mαΐου 2019

Αίθουσα Εκδηλώσεων Γυμνασίου-Λυκείου Ραφήνας

Η σημερινή ημερίδα είχε σαν στόχο να φέρει κοντά Καθηγητές Πανεπιστημίου, Ερευνητές, Μαθητές και Κατοίκους.

Και τα κατέφερε.

Στην σημερινή Ημερίδα μίλησαν:
– Δρ. Kωνσταντίνος Βουβαλίδης, Αναπληρωτής Καθηγητής του Τμήματος Γεωλογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης,

«Η φυσική λειτουργία των περιαστικών ρεμάτων: Η υδρομορφολογία του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας»

– Δρ. Σταμάτης Ζόγκαρης, Εντεταλμένος Ερευνητής
Ελληνικό Κέντρο Θαλάσσιων Ερευνών – ΕΛΚΕΘΕ
Ινστιτούτο Θαλάσσιων Βιολογικών Πόρων και Εσωτερικών Υδάτων

«Τι ξέρουμε για την βιοποικιλότητα του ρέματος;»

– Στάθης Δημητρακός, γιατρός, ερευνητής της τοπικής ιστορίας

«Το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας,  βασικό στοιχείο της ταυτότητας της πόλης μας»

– Μαθητές και Εκπαιδευτικοί που συμμετέχουν στο Πρόγραμμα.

Θεμιστοκλής Λαζαρής

 

«Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας:  το μέλλον βρίσκεται στα χέρια σας»

Τσαντίμπ Καούρ, Νταρλίν Καούρ, Γεωργία Λαμπρινή, Λαμπρινή Μαυρουδή,

Μαρία Τσιγκρή, Μαριάννα Λαζαρή

 

Τo “Daylighting Rivers – Science Education for Civic Ecology” είναι ένα ευρωπαϊκό εκπαιδευτικό πρόγραμμα Erasmus+.

Ο σκοπός του προγράμματος είναι να ενθαρρύνει τους μαθητές της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης να προσεγγίσουν διεπιστημονικά περιβαλλοντικά ζητήματα  της περιοχής όπου ζουν.

Το οικοσύστημα του ποταμού προσφέρει την καλύτερη αντιπλημμυρική θωράκιση για την περιοχή αρκεί να το σεβόμαστε και να το προστατεύουμε όπως πραγματικά του αξίζει.

“Daylighting Rivers”: ένα παράθυρο ανοιχτό στον

κόσμο …..

πρόγραμμα τελικό

Ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία!!!!

Έπειτα από μια μεγάλη προσπάθεια καταφέραμε να επικοινωνήσουμε με τον κόσμο της Ραφήνας, με τον κόσμο που παλεύουν για τα ρέμα και το φυσικό περιβάλλον της Αττικής.

Μεγάλο ΡέμαΡαφήνας 

Βιοποικιλότητα

Οικότοποι

Πετρέζα 

Συμβολή Ρεμάτων

Εγκυβωτισμός

Φυσική Λειτουργία του Ρέματος

Λεκάνη απορροής

Γεωμορφολογία

Συναισθήματα

Νεροχελώνες

Χέλια

Πικερμική Πανίδα

Φυσικές Πλημμυρικές Ζώνες

Λέξεις-κλειδιά μιας πραγματικότητας που αναζητείται …  

 

 

Κατηγορίες: Χωρίς κατηγορία | Ετικέτες: , , | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Οι ΜΕΓΑΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΡΕΜΑΤΟΣ ΡΑΦΗΝΑΣ

Βιβλιοθήκη “Σινεμά ο Παράδεισος” Μέρος Δεύτερον

Στις 16 Σεπτεμβρίου 2018 από τον/την ΤΟ ΣΤΕΡΙΑΝΟ ΤΗΣ ΡΑΦΗΝΑΣ

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Η Βιβλιοθήκη ξεκινά τη λειτουργία της τον Μάρτιο του 1978 πολύ πριν τη μεταφορά του σχολείου στο σημερινό του κτίριο.

Η Ραφήνα του 1978 δεν θυμίζει και πολύ τη σημερινή Ραφήνα.

Οι μαθητές είναι πολύ λιγότεροι και οι δυνατότητες μετακίνησής τους αισθητά πιο περιορισμένες σε σχέση με τις σημερινές.

Για τους μαθητές στα τέλη της δεκαετίας του ’70 η Βιβλιοθήκη φαντάζει Όαση για όποιον αγαπά το διάβασμα.

 Μάρτιος του 1978…

Η Ευτυχία Σακατίδου δανείζεται τα Άπαντα του Κρυστάλλη.

Ακολουθεί η Λία Παλπατζή με τον “Αρχαιολόγο” του Καρκαβίτσα.

Έπεται η Χαρίκλεια Λώμη με τον “Λουκή Λάρα” του Βικέλα.

 

Δέκα χρόνια μετά θα συμβεί ένα τραγικό γεγονός για τη Ραφήνα.

Τρία νέα παιδιά, η Αρετή Στρούβελη, η Κατερίνα Παλπατζή και ο Γρηγόρης Μπουζιωτόπουλος θα χάσουν τη ζωή τους σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα.

Μία σημαντική δωρεά θα δοθεί εις μνήμη τους για την Δανειστική Βιβλιοθήκη του Γυμνασίου-Λυκείου Ραφήνας.

 Αγοράζονται πολλά βιβλία, επιτραπέζια παιχνίδια, εποπτικά όργανα, έως και πιγκ-πογκ.

Η Βιβλιοθήκη μεγαλώνει και αποκτά έναν πολύ μεγάλο αριθμό βιβλίων.

Δεν είναι πια μια απλή σχολική Δανειστική Βιβλιοθήκη.

Διαθέτει εξαιρετικά βιβλία που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα από τους Αρχαίους Συγγραφείς,  την Ελληνική και την Ξένη Λογοτεχνία, την Ιστορία, το Θέατρο, την Ποίηση, την Τέχνη, την Επιστήμη, την Τεχνολογία, τη Θρησκεία.

Λεξικά, εγκυκλοπαίδειες, βοηθήματα.


Τα χρόνια περνούν.

Η Ραφήνα αλλάζει.

Ο αριθμός των μαθητών μεγαλώνει.

Το πρόβλημα της έλλειψης αιθουσών αρχίζει να γίνεται ασφυκτικό.

Η Βιβλιοθήκη ολοένα και παραγκωνίζεται.

Οι καθηγητές πασχίζουν να την κρατήσουν ζωντανή.

Καθηγητές, όπως η Χριστίνα η Παναγιώτου και τόσοι άλλοι, δίνουν και την ψυχή τους για τη Βιβλιοθήκη.

Ο αγώνας είναι άνισος.

Η τεχνολογία επελαύνει.

Οι Βιβλιοθήκες αρχίζουν να χάνουν την αίγλη τους.

Η Δανειστική Βιβλιοθήκη του Γυμνασίου-Λυκείου Ραφήνας καταλήγει στην αίθουσα δίπλα στο χώρο που βρισκόταν η μηχανή προβολής.

Κάποια στιγμή πριν από δύο χρόνια θα ξεσπιτωθεί και από εκεί.

Θα καταλήξει στο Βασίλειο του κ. Δημήτρη Σεισόπουλου (ή Σεϊσόπουλου), δίπλα στην μηχανή προβολής που έχει  από καιρό σωπάσει.

Με μέριμνα των διευθυντών των δύο σχολείων και τη συνδρμή του Δήμου ο χώρος ανακαινίζεται όσο επιτρέπουν τα περιορισμένα οικονομικά των σχολείων.

Οι μαθητές αναλαμβάνουν την ταξινόμηση των βιβλίων που με τα χρόνια έχουν αυξηθεί με νέες μικρές και μεγάλες δωρεές.

Η ελπίδα είναι να μπορέσει κάποια στγμή να ξαναλειτουργήσει.

Και φθάνουμε τον φετινό Σεπτέμβριο του 2018.

Η Ραφήνα έχει βιώσει τη μεγαλύτερη τραγωδία της στην πολύχρονη ιστορία της.

Η πόλη έχει θρηνήσει πολλά πολλά αθώα θύματα.

Πολλά σπίτια μαθητών έχουν καεί.

Τα κίτρινα και τα κόκκινα σπίτια μαθητών είναι πολύ περισσότερα από όσα αρχικά θα μπορούσε κάποιος να φανταστεί.

Και μέσα σε όλα το Λύκειο Ραφήνας βιώνει την απώλεια του Γιάννη του Παπαζή και της Σπυριδούλας Καλουδιώτη.

Μέσα σε αυτό το κλίμα οι μαθητές αναλαμβάνουν να δώσουν χρώμα στους τοίχους της Βιβλιοθήκης.

Οι παλιές αφίσες κρεμώνται στους τοίχους.

Πλάνα των ταινιών που κάποτε παίχτηκαν σε αυτόν εδώ τον Κινηματογράφο.

Σινεμά ο Παράδεισος

Βιβλιοθήκη “Σινεμά ο Παράδεισος”

Ο Αλφρέντο, ο μηχανικός προβολής της ταινίας του Giuseppe Tornatore που προβλήθηκε το 1988, θέτει ξανά σε κίνηση τη μηχανή του κ. Δημήτρη Σεισόπουλου.

Οι ήρωες των ταινιών σμίγουν με τους ήρωες των βιβλίων.

Για την Αρετή, την Κατερίνα, τον Γρηγόρη ….

Για τον Γιάννη και τη Σπυριδούλα ….

Για όλους όσους βίωσαν τη φετινή τραγωδία της Ανατολικής Αττικής  …

Για όλους τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς που έδωσαν ζωή σε τούτη τη Βιβλιοθήκη …

Για τους μαθητές που προσπαθούν να την αναστήσουν ξανά …

Για τους μαθητές, τους εκπαιδευτικούς, τους γονείς, τους φίλους που θα θελήσουν να δανειστούν ξανά έστω και ένα βιβλίο από τούτη εδώ τη Βιβλιοθήκη ….

Για το παρελθόν, το παρόν  και το μέλλον …

Από Παρασκευή έως Πέμπτη  όπως έγραφε κάποτε η αφίσα του Κινηματογράφου …

     

Κατηγορίες: Χωρίς κατηγορία | Ετικέτες: , , , | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Βιβλιοθήκη “Σινεμά ο Παράδεισος” Μέρος Δεύτερον

Βιβλιοθήκη “Σινεμά ο Παράδεισος”

Στις 16 Σεπτεμβρίου 2018 από τον/την ΤΟ ΣΤΕΡΙΑΝΟ ΤΗΣ ΡΑΦΗΝΑΣ

 

Στα σχολεία της Ραφήνας υπάρχει μια Βιβλιοθήκη που όμοιά της δεν πρέπει να υπάρχει άλλη στην Αττική.

Είναι η Δανειστική Βιβλιοθήκη του Γυμνασίου-Λυκείου Ραφήνας που μετά από πολλές περιπέτειες κατέληξε στον χώρο όπου παλαιότερα λειτουργούσε η μηχανή προβολής του ΣΙΝΕ “ΠΑΝΟΡΑΜΑ”.

Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Το Γυμνάσιο-Γενικό Λύκειο Ραφήνας λειτούργησε για πρώτη φορά το 1992 στον χώρο όπου βρίσκεται σήμερα.

Πρωτολειτούργησε στο παλιό Γυμνάσιο, αυτό που φτιάχτηκε με πρωτοβουλία των κατοίκων της Ραφήνας και του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ)  αμέσως μετά την αποχώρηση των Γερμανών κατακτητών.

Τρία χρόνια αργότερα, το 1995, λειτούργησε για πρώτη φορά ο Χειμερινός Κινηματογράφος “ΣΙΝΕ  ΠΑΝΟΡΑΜΑ” στην Αίθουσα Εκδηλώσεων του Γυμνασίου-Λυκείου Ραφήνας.

Ο κινηματογράφος λειτούργησε μέχρι το 2011.

Γνώρισε μεγάλες δόξες και τιμές.

Το πάθος ενός ανθρώπου για τον Κινηματογράφο, του Δημήτρη Σεισόπουλου,  και η υποστήριξη του νεοσύστατου Δήμου Ραφήνας πρόσφεραν στους κατοίκους της πόλης ένα ανεκτίμητο δώρο.

Όπως συμπληρώνει η Βαρβάρα Λιόνη που για χρόνια κρατούσε το Κυλικείο του σχολείου και του Κινηματογράφου:

“Ένα ευχαριστώ πρέπει να πούν στον κο Δημήτρη Σεισόπουλο” 

Για χρόνια ο Κινηματογράφος αυτός αποτελούσε μια Όαση Πολιτισμού στην πόλη της Ραφήνας που οι χειμώνες ποτέ δεν ήταν ιδιαίτερα γόνιμοι πολιτιστικά.

Και τι δεν είδαμε όλα αυτά τα χρόνια.

Από το “Απέραντο Γαλάζιο” του Λυκ Μπεσόν μέχρι τον “Μπομπ Σφουγκαράκη”.

Από το “Peppermint” του Κώστα Καπάκα μέχρι τον Μίστερ Μπιν.

Από τον “Good Bye Lenin!” μέχρι το “Μόνος στο Σπίτι”.

Ταινίες για όλα τα γούστα, για μικρούς κια για μεγάλους.

Ταινίες λαϊκές και ταινίες σινε-φιλ.

Με τον καιρό άρχισε η παρακμή.

Ο κόσμος λιγόστευε.

Η Δημοτική Αρχή σταδιακά δεν τποστήριζε τον Κινηματογράφο με την ίδια ζέση.

Κάποιοι γκρίνιαζαν πως τα σχολεία δεν πρέπει να διατίθενται για άλλες χρήσεις.

Στο τέλος ο Κινηματογράφος έπαψε να θερμαίνεται.

Κάπως έτσι το ΣΙΝΕ “ΠΑΝΟΡΑΜΑ” έκλεισε τον κύκλο του.

 

Κατηγορίες: Χωρίς κατηγορία | Ετικέτες: , , , | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Βιβλιοθήκη “Σινεμά ο Παράδεισος”

ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΝ ΠΑΠΑΖΗ

Στις 6 Σεπτεμβρίου 2018 από τον/την ΤΟ ΣΤΕΡΙΑΝΟ ΤΗΣ ΡΑΦΗΝΑΣ

Την Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2018 στον Ιερό Ναό της Παντοβασίλισσας Ραφήνας θα τελεστεί το Μνημόσυνο για τον Γιάννη τον Παπαζή.

Έχουν περάσει κοντά σαράντα μέρες από τότε που έφυγε και κανείς δεν μπορεί να το πιστέψει.

Η θέση που καθόταν στο σχολείο μοιάζει κενή. Όλοι νιώθουν από μέσα τους πως κάποια στιγμή δεν μπορεί ο Γιάννης θα επιστρέψει ξανά κοντά μας.

Υπάρχουν άνθρωποι με μεγάλο ειδικό βάρος που αφήνουν ανεξίτηλο το στίγμα τους στη Γη.

Τέτοιος ήταν/είναι ο Γιάννης ο Παπαζής.

Καλλιτέχνης της ζωής ….

Μαθηματικός …..

Ζωγράφος ….

Επιπλοποιός ….

Αγρότης …..

Σύζυγος….

Πατέρας….

Παππούς….

Άνθρωπος…..

Την Κυριακή το πρωΐ στην εκκλησία της Παντοβασίλισσας Ραφήνας.

Σαν να μην έφυγε ….

Μια τέτοια μεγάλη ψυχή δεν μπορεί να χάνεται από τον Κόσμο.

Από εκεί ψηλά θα βλέπει και θα χαίρεται με τα έργα και τις χαρές των δικών του ανθρώπων.

Για τον Γιάννη …..

 

Κατηγορίες: Χωρίς κατηγορία | Ετικέτες: | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΝ ΠΑΠΑΖΗ

Καλό ταξίδι κύριε Παπαζή…

Στις 31 Ιουλίου 2018 από τον/την ΤΟ ΣΤΕΡΙΑΝΟ ΤΗΣ ΡΑΦΗΝΑΣ

Δάσκαλε…

Ήταν θυμάμαι η πρώτη μέρα.

Αβέβαιο το φως της μικρής αίθουσας.

“Τα Μαθηματικά” λέγατε σαν πάντα,

“είναι το μεγαλείο της ανθρώπινης σκέψης”.

Απορημένα εφηβικά κεφάλια σηκώσανε το βλέμμα

“Το πιο όμορφο και το πιο εύκολο μάθημα”…

 

Και μάθαμε από εκείνη τη στιγμή

Το κέφι σας το νεανικό

Καθώς με πάθος δείχνατε τα σχήματα στον πίνακα

Το γέλιο το μοναδικό που μας καλωσόριζε στο μάθημα

Και τα πειράγματα, μ’ αγάπη φορτωμένα.

 

Σας λέγαμε φιλόσοφο και ξέρω, είχαμε δίκιο.

Γνωρίσατε όλα της ζωής τα ωραία και τα στραβά

Σε λίγες λέξεις λέγατε αλήθειες τρομερές

Χωρίς στόμφους, χωρίς υπερβολές

Φωτίζονταν από ένα πνέυμα πιο γενναίο, πιο σωστό

Κι ολομεμιάς σωπαίναν τα βιβλία

Σωπαίναν τα χαρτιά και οι ψίθυροι στα πίσω τα θρανία

Και περιμέναμε

Στο περιθώριο της Άλγεβρας

Περιμέναμε

Ν’ ακούσουμε τα λόγια αυτά τ’ απλά

Που δεν ακούσαμε ποτέ ξανά έτσι από άλλο στόμα.

 

Περνούσαν γρήγορα οι βδομάδες

Χειμωνιάτικα διαλείμματα

Που μες την τάξη

Συνέχιζε η συζήτηση

Πέρα κι όλο πιο πέρα…

 

Χαμογελώντας πάντα στέκατε στην έδρα την παλιά.

Μόνο -καμιά φορά- θυμόσασταν τη Χίο

Κι ήταν η σκέψη σας εκεί

Στο αύριο, στο χωράφι.

“Κάθε ηλικία έχει τις χάρες της” τονίζατε,

“γι’ αυτό πρέπει κι εσείς κι εγώ να χαιρόμαστε την κάθε μέρα”.

 

Μα πέρασαν κι αυτές τις μέρες

Όπως περνούν όλες οι μέρες

Όπως κυλά ο καιρός

Κι ήρθε χρονιά καινούρια.

Όμως το νιώθαμε

Πως σ’ αυτό το ταξίδι

Εσείς θ’ αποβιβαζόσταν νωρίτερα.

Ελπίζαμε όμως σ’ ένα γαλανό λιμάνι

Με νέα χαμόγελα και νέες ελπίδες.

 

Ναι, σας θυμάμαι

Καθώς αργά – αργά διασχίζατε τότε τον διάδρομο

Μέχρι τη μεγάλη πόρτα

Κάτι είχε σβήσει τότε

Αλλά πάντα, σαν παλιός ρεμπέτης

Με τη φωτιά να σιγοκαίει ακόμα

Μας αποχαιρετήσατε

Εκείνο το χειμωνιάτικο πρωί.

 

Από τότε ακούσαμε πολλά.

Πολλά δεν τα πιστέψαμε.

Δε θέλαμε να τα πιστέψουμε.

Μέχρι που μάθαμε

-σιωπή απλώθηκε ξαφνικά-

μάθαμε πως το καράβι

που σας πήρε

Έβαλε πλώρη για τον ουρανό

Για ρότα σκοτεινή

Και άγνωστα λιμάνια.

 

Τώρα, νύχτα βαθιά,

αμήχανοι αναμασάμε τις αναμνήσεις

που μαζέψαμε στον δρόμο

Και σκεφτόμαστε

Κάτω απ’ τ’ αστέρια.

 

Καλό ταξίδι, κύριε Παπαζή.

 

Αποχαιρετισμός από ένα μαθητή

(Θεμιστοκλής Λαζαρής)

 

Κατηγορίες: Χωρίς κατηγορία | Ετικέτες: | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Καλό ταξίδι κύριε Παπαζή…

Οι Θεοί ποτέ δεν πεθαίνουν

Στις 31 Ιουλίου 2018 από τον/την ΤΟ ΣΤΕΡΙΑΝΟ ΤΗΣ ΡΑΦΗΝΑΣ
Γιάννης

Στη Ραφήνα έχουν λάβει χώρα πολλά άσχημα συμβάντα τον τελευταίο καιρό.

Οι φονικές πυρκαγιές προκάλεσαν ανεπούλωτο τραύμα στην πολύπαθη Ανατολική Αττική.

Εκατόμβες θυμάτων μιας διαχρονικά αυτοκαταστροφικής σχέσης ανθρώπου-περιβάλλοντος.

Και μέσα σε όλα αυτά που συμβαίνουν λάβαμε και το θλιβερό άγγελμα του θανάτου του Γιάννη του Παπαζή, του μαθηματικού του Λυκείου Ραφήνας που για δεκαετίες έδωσε όλη του την ψυχή στους μαθητές του για να αγαπήσουν και να εμβαθύνουν στον μαγικό κόσμο των Μαθηματικών.

Ο Γιάννης ο Παπαζής ήταν ένας πραγματικός “Θεός” για το σχολείο μας.

Άνθρωπος με απίστευτο πάθος, απίστευτο μεράκι και απίστευτο τσαγανό.

Μάγκας, φιλόσοφος, δάσκαλος, φίλος, συνάδελφος, Άνθρωπος….

Είχε το θάρρος της γνώμης του και δεν έκρυψε ποτέ αυτό που πίστευε.

Χιώτης γνήσιος από τον Βροντάδο της Χίου.

Ήρθε στην Αθήνα για να κάνει φροντιστήριο και να δώσει εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο.

Τα κατάφερε να μπει στο Πανεπιστήμιο αυτό το άβγαλτο νησιωτόπουλο από τη ναυτομάνα Χίο.

Δούλεψε σκληρά για να τα βγάλει πέρα κόντρα στις δυσκολίες.

Παντρεύτηκε την αγαπημένη του Αργυρώ, Χιώτισσα και αυτή, και έκαναν το σπιτικό τους σε ένα ονειρεμένο κτήμα στα ριζά του λόφου Έτος στο Πικέρμι.

Στο κτήμα αυτό δημιούργησε τον δικό του μοναδικό Παράδεισο.

Ο μαγικός κόσμος των πουλιών,των φυτών, των λουλουδιών.

Η Κατερίνα, η κόρη του Γιάννη και της Αργυρώς, ήρθε να ολοκληρώσει τούτη την υπέροχη ομορφιά.

Η Κατερίνα μεγάλωσε, σπούδασε, δούλεψε ως ερευνήτρια στην Κρήτη, παντρεύτηκε και κατάφερε να γίνει μητέρα.

Ο Γιάννης ο Παπαζής έγινε παππούς.

Υπήρξαν πολλές δυσκολίες μέσα σε όλη αυτή τη διαδρομή, αλλά ο Γιάννης ήξερε ότι στο τέλος όλα θα πάνε καλά.

Και εκεί όπου έδειχαν όλα να βρίσκουν το δρόμο τους συνέβη το κακό.

Η κακιά μάγισσα ζήλεψε την ευτυχία αυτών των ανθρώπων.

Ο Γιάννης αρρώστησε και δεν μπόρεσε αυτή τη φορά να το νικήσει τούτο το κακό.

Από το σχολείο μας σταμάτησε ξαφνικά στα μέσα του χειμώνα.

Από εκείνη τη στιγμή άρχισε ένας τιτάνιος αγώνας κόντρα στην κακιά την αρρώστεια.

Ο “Θεός” Γιάννης Παπαζής για πρώτη φορά στη ζωή του δεν κατάφερε να βγει νικητής.

Στο τέλος η μάχη χάθηκε…

Είναι δυνατόν, όμως, ένας άνθρωπος σαν τον Γιάννη πραγματικά να χαθεί;

Αυτό είναι αδύνατον.

Οι άνθρωποι πεθαίνουν πραγματικά μόνο όταν σταματήσουν να τους αγαπούν.

Και για τον άνθρωπο αυτό η αγάπη περισσεύει ….

Από την Αργυρώ, την Κατερίνα, το εγγόνι του, το γαμπρό του, τους συγγενείς του, τους συνάδελφούς του, του μαθητές του …

Τα λόγια είναι πολύ πτωχά.

Άνθρωποι σαν τον Γιάννη δεν ξαναγίνονται.

Γέννημα-θρέμμα μιας εποχής όπου οι άνθρωποι είχαν αξίες και ιδανικά….

Καλό ταξίδι, Γιάννη….

 

 

Κατηγορίες: Χωρίς κατηγορία | Ετικέτες: | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Οι Θεοί ποτέ δεν πεθαίνουν

Ώρα καλή στην πρύμνη σας κι αέρα στα πανιά σας

Στις 1 Ιουλίου 2018 από τον/την ΤΟ ΣΤΕΡΙΑΝΟ ΤΗΣ ΡΑΦΗΝΑΣ

Η αυλαία της φετινής σχολικής χρονιάς σήμανε το τέλος της σχολικής ζωής για τους μαθητές της Γ’ Λυκείου.

Οι μαθητές ολοκλήρωσαν τον κύκλο των σχολικών τους σπουδών και ετοιμάζονται για τη συνέχεια.

Η γιορτή της αποφοίτησης ήταν όμορφη, λιτή, ονειρική.

Θα μείνει σε όλους αλησμόνητη και πάνω από όλους στα ίδια τα παιδιά.

Η κ. Πιτσογιάννη και οι μαθητές ετοίμασαν μια όμορφη γιορτή γεμάτη συναισθήματα, χρώματα και μουσικές.

Η Ευηλία με τις φωτογραφίες της ..

Η Νάσια και η Εβελίνα παρουσίασαν με το δικό τους μοναδικό τρόπο τη γιορτή.

Τραγούδησαν και έπαιξαν μουσική με το δικό τους προσωπικό τρόπο-κατάθεση ψυχής ο Μάρκος και ο Θανάσης …

ο Βασίλης και η Συμέλα …..

ο Στάθης και η Ελισάβετ

ο Στάθης ….

ο Βασίλης, ο Θανάσης, ο Χριστόφορος

Με τα δικά τους λόγια της ψυχής αποχαιρέτησαν τους συμμαθητές τους η Ιλιάνα και η Κατερίνα

η Μαρία ….

ο Ιάκωβος και ο Βασίλης

Ο Δημήτρης και ο Παναγιώτης ήταν οι αφανείς ήρωες που φρόντιζαν για κάθε λεπτομέρεια γύρω από τον ήχο και την εικόνα…

 Το βαλς του αποχαιρετισμού αποτέλεσε την κορύφωση της βραδιάς …

Το κάλεσμα για το χορό από την Εβελίνα …

Ο χορός

Η συγκίνηση ….

Και μια ακόμα πολύ συγκινητική στιγμή από τη γιορτή της αποφοίτησης…

Ο Θύμιος ο Παπαευσταθίου αποχωρεί και αυτός από την ενερφό δράση.

Το σχολείο μας γίνεται φτωχότερο.

Ο Θύμιος  φεύγει και το κενό του πολύ δύσκολα θα καλυφθεί.

Και μέσα σε όλη αυτή τη συγκίνηση και τη νοσταλγία δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε πως ένας ακόμα πολυαγαπημένος καθηγητής αποχώρησε από το σχολείο μας με σύνταξη.

Είναι ο Γιάννης ο Παπαζής …

Εδώ τα λόγια περισσεύουν ….

 

Καλό καλοκαίρι σε όλους!!!

Καλές σχολές σε όσους έδωσαν Πανελλαδικές!!!

Καλή σταδιοδρομία σε όλους!!!!

Οι Πανελαδικές δεν είναι μονόδρομος!!!

Η ζωή είναι μεγάλη και όμορφη!!!

Τα λόγια του Χόρχε Λουίς Μπόρχες  που η κ. Καλουδιώτη διάλεξε για να το αποφοιτήριο  για τα παιδιά ας είναι ο μπούσουλας για τη μεγάλη ζωή που ξεκινά τώρα:

“Αρπάξτε τις ευκαιρίες.

Ακούστε την καρδιά σας.

Εκτιμήστε τη ζωή”

 

Κατηγορίες: Χωρίς κατηγορία | Ετικέτες: , | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Ώρα καλή στην πρύμνη σας κι αέρα στα πανιά σας