Τα απορρίμματα στη θάλασσα είναι υλικά που δεν αποσυντίθενται. Είναι αξιοσημείωτο ότι, εξαιτίας των πλαστικών, πεθαίνουν κάθε χρόνο πάρα πολλά θαλασσοπούλια και αμέτρητες θαλάσσιες χελώνες. Καταβάλλονται διαρκείς προσπάθειες εξάλειψης του φαινομένου.
Μέχρι και σήμερα, συνεχίζουν να γίνονται ατυχήματα με διαρροή πετρελαίου από πλοία στη θάλασσα και δημιουργία πετρελαιοκηλίδων. Πέρα από τα ατυχήματα αυτά ή τις εκκενώσεις των πλοίων, στη θάλασσα καταλήγουν και τα αστικά ή βιομηχανικά απόβλητα, με ό,τι συνεπάγεται για τη θαλάσσια ζωή. Η απειλή είναι μεγάλη!
Όξινη βροχή ονομάζεται το φαινόμενο, κατά το οποίο το νερό της βροχής χαρακτηρίζεται όξινο, καθώς διαλύονται σε αυτό διοξείδιο του άνθρακα, διοξείδιο του θείου και οξείδια του αζώτου, από ορυκτά καύσιμα σε βιομηχανίες και μεταφορές. Σχηματίζονται, έτσι, τα αντίστοιχα οξέα – θειικό και νιτρικό οξύ- που είναι υπεύθυνα για την καταστροφή του περιβάλλοντος.
Ο όρος “νέφος” έκανε την εμφάνισή του την εποχή της Βιομηχανικής Επανάστασης. Σχετίζεται με την ατμοσφαιρική ρύπανση που προέρχεται από την καύση ορυκτών καυσίμων σε εργοστάσια και οχήματα.
Το 1952 δημιουργήθηκε στο Λονδίνο ένα νέφος καπνιάς που κράτησε 4 μέρες, το μεγαλύτερο περιστατικό ατμοσφαιρικής ρύπανσης για τα δεδομένα της εποχής, αφού όλες οι βιομηχανίες και όλα τα οχήματα έκαιγαν γαιάνθρακα.
Αργότερα, εμφανίστηκε το νέφος τύπου Λος Άντζελες (καθώς εκεί σημειώθηκε για πρώτη φορά), το οποίο οφείλεται στα αυτοκίνητα. Είναι το λεγόμενο φωτοχημικό νέφος, διάφοροι ρύποι δηλαδή μαζί που αντιδρούν με την ηλιακή ακτινοβολία.
Ο πλανήτης μας τα τελευταία χρόνια βρίσκεται αντιμέτωπος με διαφόρων μορφών προκλήσεις, σχετικές με το περιβάλλον, οι οποίες θέτουν σε κίνδυνο την υγεία και τη ζωή των ανθρώπων. Δεν έχουν βέβαια χαθεί τα πάντα. Υπάρχει ακόμη ελπίδα και δυνατότητα να ενισχυθεί η προστασία του περιβάλλοντος. Το κλειδί για όλα αυτά είναι η γνώση και η σωστή ενημέρωση.
