Είμαστε όλοι εμείς…

Οι ραγδαίες εξελίξεις που ζει η χώρα μας στον οικονομικό τομέα έχουν αλλάξει το γιορτινό κλίμα των ημερών. Χιλιάδες οικογένειες θα στερηθούν ακόμη και τα απαραίτητα από το γιορτινό τραπέζι και χιλιάδες παιδιά θα βιώσουν παρόμοιες εμπειρίες, όπως αυτές που βίωσε στο παραμύθι το κοριτσάκι με τα σπίρτα.

Μία φορά και έναν καιρό , μια κρύα Παραμονή Πρωτοχρονιάς, οι κάτοικοι μιας χιονισμένης πόλης – χαρούμενοι και ζεστά ντυμένοι, φορτωμένοι με ψώνια και δώρα – βάδιζαν βιαστικοί προς τα γιορτινά τους σπίτια, αγνοώντας μία μικρή ορφανή πλανόδια πωλήτρια. Με σβησμένη φωνή ψιθύριζε αχνά πως δε ζητιάνευε αλλά πως πουλούσε σπίρτα, για να ζήσει. Τότε μια άμαξα πέρασε γρήγορα και η μικρή, μόλις που πρόλαβε να τραβηχτεί στην άκρη του δρόμου. Το ένα της τσόκαρο τινάχτηκε μακριά – ένα αγόρι κουκουλωμένο ζεστά το πήρε και έφυγε τρέχοντας – ενώ τα σπίρτα έπεσαν από την ποδιά της και σκορπίστηκαν στον υγρό δρόμο. Το κοριτσάκι γονάτισε στο χιόνι και άρχισε να μαζεύει ένα-ένα τα μουσκεμένα σπίρτα. Αυτά ήταν όλο το βιός και όλος ο κόσμος της, αφού γονείς, σπίτι, οικογένεια ήταν μία μακρινή ανάμνηση γι’ αυτή.

Έκανε παγωνιά αλλά φοβόταν να γυρίσει στην τρώγλη της, καθώς ο πατέρας της θα την χτυπούσε μην έχοντας πουλήσει τα σπίρτα. Σε κάποιο παράθυρο είδε ένα στολισμένο δωμάτιο και μία τρυφερή μανούλα να ταΐζει με στοργή και απέραντη αγάπη την κορούλα της. Τότε βούρκωσε. Αποκαμωμένη και μελαγχολική βρήκε καταφύγιο σε μια γωνιά και άναψε ένα σπίρτο, για να ζεσταθεί. Στη λάμψη τους είδε αρκετά υπέροχα οράματα, συμπεριλαμβανομένων ενός χριστουγεννιάτικου δέντρου και γιορτινών διακοπών. Το κορίτσι κοίταξε προς τον ουρανό, είδε ένα πεφταστέρι και θυμήθηκε την αποθανούσα γιαγιά της να λέει πως ένα τέτοιο αστέρι σημαίνει πως κάποιος πέθανε και πάει στον παράδεισο. Καθώς άναψε το επόμενο σπίρτο είδε ένα όραμα με τη γιαγιά της, ο μόνος άνθρωπος που την αντιμετώπισε με καλοσύνη και αγάπη. Άναβε το ένα σπίρτο μετά το άλλο για να κρατήσει το όραμα της γιαγιάς κοντά της για όσο περισσότερο μπορούσε.

Το κοριτσάκι πέθανε και η γιαγιά της μετέφερε το πνεύμα της στον παράδεισο. Το επόμενο πρωί περαστικοί βρήκαν το νεκρό παιδί στην γωνιά, τριγυρισμένο από αναρίθμητα καμένα σπίρτα.

Το συγκεκριμένο παραμύθι, το οποίο αποτελεί μια φανταστική χριστουγεννιάτικη ιστορία, είναι γνωστό σε όλους μας. Μας το διάβαζαν οι γονείς μας τις ημέρες των γιορτών και εμείς νιώθαμε οίκτο και συμπόνια για το άτυχο κοριτσάκι. Όμως όλη αυτή η εικόνα της φτώχιας, της πείνας, της εγκατάλειψης και της παγωνιάς ήταν κάτι άγνωστο και μακρινό για εμάς. Ή καλύτερα ήταν κάτι άγνωστο και μακρινό. Δηλαδή αυτό που θεωρούσαμε ότι βρισκόταν μόνο στα παραμύθια πέρασε από τη σφαίρα της φαντασίας στην καθημερινή μας πραγματικότητα, καθώς η παρούσα κατάσταση των σημερινών εφήβων λόγω των σύγχρονων οικονομικών συγκυριών μπορούμε να πούμε ότι παρουσιάζει πολλές ομοιότητες με αυτή του κοριτσιού της ιστορίας. Πολλοί θα αναρωτιέστε πως καταλήξαμε σε αυτή τη διαπίστωση. Είναι πάρα πολύ απλό. Αρκεί να παρατηρήσουμε καθημερινά το τι συμβαίνει γύρω μας.

Όπως όλοι γνωρίζουμε είμαστε μια γενιά η οποία γεννήθηκε σε μία εποχή ευημερίας για την χώρα, νεοπλουτισμού και υπερκατανάλωσης. Οι περισσότεροι από εμάς μεγαλώσαμε θεωρώντας ότι αυτό θα ισχύει για πάντα.

Δυστυχώς όμως όλη αυτή η «ευημερία» λάμβανε χώρα σε μια Ελλάδα με προβληματική οικονομία και τελικά κατέρρευσε. Έτσι, λοιπόν, τα δεδομένα για εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά της ηλικίας μας άλλαξαν. Δεν είμαστε λίγοι εμείς πλέον που ζούμε σε ένα σπίτι, όπου ίσως οι γονείς μας έχουν χάσει την εργασία τους και αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα και δεν μπορούν να μας δώσουν χρήματα ούτε για να εξασφαλίσουμε κάποιο γεύμα στο σχολείο.

Δεν είμαστε λίγοι εμείς που ίσως λόγω της άσχημης οικονομικής κατάστασης θα αναγκαστούμε να εργαστούμε κάπου, για να ενισχύσουμε το οικογενειακό εισόδημα και ίσως τελικά να εγκαταλείψουμε ακόμη και το σχολείο.

Δεν είμαστε λίγοι εμείς που είχαμε κάνει όνειρα για τις σπουδές μας και την επαγγελματική μας αποκατάσταση και τώρα όλες αυτές οι επιθυμίες μας, που θέρμαιναν την ψυχή μας, σβήνουν μέσα στην παγωνιά της απαισιοδοξίας και της επιβίωσης.

Και τελικά είμαστε μία γενιά που από μικρή ηλικία θα μάθουμε να συμβιβάζουμε τα «θέλω» μας με τις επιταγές της εποχής.

Έτσι τα παραμύθια που άλλοτε διαβάζαμε τις γιορτινές ημέρες ξαναζωντανεύουν στην εποχή μας και ίσως να έχουν πρωταγωνιστές όλους εμάς. Βέβαια ,στο παραμύθι «το κοριτσάκι με τα σπίρτα» το τέλος δεν είναι ευχάριστο, αυτό όμως δε σημαίνει ότι όλοι εμείς δε θα πρέπει να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο αύριο. Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι μέσα από τα λάθη των μεγαλυτέρων θα πρέπει να διδαχτούμε, γιατί εμείς ως η νέα γενιά, είμαστε το μέλλον αυτού του τόπου .Άραγε θα μπορέσουμε να κρατήσουμε τα σπίρτα μας αναμμένα μέσα στην παγωνιά;

Σταυρούλα Μούρκα
Τμήμα A4
1ο ΓΕΛ Ξάνθης
Σχολικό έτος 2013-2014